Είναι τρελοί αυτοί οι Γάλλοι. Κοιτάξτε event που κάνουν κάθε χρόνο. Μαζεύονται όλοι όσοι αγαπούν τη θάλλασα. Από κολυμβητές, καγιάκερς, surfers, kiters, επαγγελματίες ιστιοπλόοι, και όλες οι ηλικίες...από 8χρονα μέχρι 80χρονα......ότι μπορείς να φανταστείς (εκτός των μηχανοκίνητων φυσικά). Απίστευτο κέφι και διασκέδαση.

ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩΩ.....

Le Défi De La Baule 2011

Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι

Καταρχήν πρέπει να σας ευχαριστήσω που δημιουργήσατε αυτό το site, διότι από την 1η ημέρα της εγγραφής μου έχω βρει πράγματα που με έχουν βοηθήσει. Ασχολούμαι με το κουπί 20 περίπου χρόνια, σε κωπηλατικό όμιλο στην αρχή, με sea-kayak τα 7 τελευταία χρόνια και διαθέτω ένα Nova-Navigator 4,6 μ. Δραστηριοποιούμαι στη Ν. Πέραμο Καβάλας και είμαι φίλος με τον hakem από τα φοιτητικά μας χρόνια. Το συγκεκριμένο kayak δεν μου αρκεί πια και θέλω να το αλλάξω και επ' αυτού θα ήθελα τη συμβουλή σας. Έχοντας δει λίγο τις τιμές έχω καταλήξει στα εξής μοντέλα:

Prijon Kodiak HV
Perception Essence 17
Seabird Expedition HV

Εννοείται ότι πάω για πλαστικό μιας και οι τιμές των συνθετικών είναι υψηλές. Παρεμπιπτόντως είμαι 1,85 και ζυγίζω 87 κιλά. Ο λόγος που θέλω να κάνω την αλλαγή είναι ότι θα ήθελα να απομακρυνθώ λίγο από την περιοχή δράσης μου, έχοντας αποκτήσει λίγο μεγαλύτερη ταχύτητα (σκέφτομαι να πάω Καβάλα ή ένα tour στη Θάσο μέσω Κεραμωτής). Φυσικά εάν έχετε να μου προτείνετε κάτι άλλο είμαι όλος αυτιά.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Νίκος
     

Κατοχος απο προχθες κι εγω καγιακ (του prijon capri απο τον φιλο Βασιλη), κανω την ερωτηση:

Πώς ανεβαζω (1 ατομο) το καγιακ στη σχαρα του αυτοκινητου στην οροφη? Αντε, μεχρι τη μεση ανεβαινει ευκολα. Απο κει και πανω πώς?

Καλημέρα

Ενδιαφέρομαι να νοικιάσω θαλάσσιο Kayak για χρονικό διάστημα από 1-2 εβδομάδες.
Από επαφές που έχω κάνει οι τιμές διακυμαίνονται για διθέσιο από 120 ευρώ την εβδομάδα έως και 230!!
Στα μονοθέσια γύρω στα 100 ευρώ την εβδομάδα.
Γνωρίζει κανείς καταστήματα που ενοικιάζουν εξοπλισμό στην Αθήνα ή κοντά στην Κόρινθο μιας και το καγιάκ θα χρησιμοποιηθεί κοντά στην Νέα Επιδαυρο.

Επίσης πιστεύετε ότι αξίζει να γίνει η ενοικίαση με αυτό το κόστος ή θα σύμφερε η αγορά του;

Ευχαριστώ

Πωλειται SUZUKI GRAND VITARA 1.6 μοντελο 4-2005  53,000 χλμ σε αριστη κατασταση  χρωμα μπεζ.
Λαστιχα 50-50 BRIGESTONE. Μπαγαζιερα ΕΡΜΗΣ μπαρες και σχαρα MONTBLANC και κουκουλα.
Τιμη 7000 συζητησιμη.
ΤΗΛ 6947823037

Attached Files

Thumbnail(s)
   

Μόλις προμηθεύτηκα από τον αντιπρόσωπο στην Ελλάδα και μέλος του κλάμπ Βασίλη Μπουτσορή
(www.funocean-kayak.gr) μία σχάρα που επιτρέπει τη μεταφορά έως και [b]4 καγιάκ[/b].

Με τις τιμές που χρεώνουν τα καράβια για τα τρέιλερ, σκέφτηκα ότι θα τα βγάλει τα (πολλά) λεφτά της.

Δεν μπαίνει σε οποιδήποτε αυτοκίνητο (η συγκεκριμένη, γιατί βγαίνουν και μικρότερες) και είναι λίγο μπελάς στην τοποθέτηση αλλά είναι η μοναδική σχάρα που σου επιτρέπει να φορτώνεις τα σκάφη στο πλάι και ύστερα να την ανεβάζεις στην οροφή.
Με αυτό τον τρόπο μπορώ να φορτώνω χωρίς βοήθεια στο ψηλό SUV
έως και τέσσερα καγιάκ και επιπλέον τα αφήνω να στραγγίζουν στο πλάι αποφεύγοντας το θαλασσινό νερό στο αυτοκίνητο.
Εξίσου σημαντικό το ότι τα καγιάκ δεν ακουμπάνε μεταξύ τους κατά την μεταφορά.

Την δοκίμασα προς το παρόν μόνο στην τοποθέτηση και φόρτωση των σκαφών όπου κανένα πρόβλημα αν γίνουν όλα τα βήματα σωστά. Στο δρόμο δεν είχα την ευκαιρία ακόμα. Αυτό οφείλεται περισσότερο στην τερατώδη κατασκευή της που διστάζω να τοποθετήσω στο αυτοκίνητο χωρίς λόγο.
Το να την βάζεις και να την βγάζεις δε δεν είναι κάτι που θέλεις να κάνεις συχνά.
Μπορείς βέβαια να έχεις τοποθετημένη μόνο την μισή χωρίς τον σιδηρόδρομο και τα φατνία αλλά έτσι σου απαγορεύει τη μεταφορά καγιάκ κατευθείαν πάνω στις μπάρες.

Η όλα η τίποτα λοιπόν με την Karitek.
Ελπίζω ότι θα έχω σύντομα την ευκαιρία να την δοκιμάσω σε ταξίδι με πλήρες φορτίο και να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου

Attached Files

Thumbnail(s)
           

Στο ενδιάμεσο επίπεδο εμπειρίας και εξάσκησης,  που βρίσκομαι,  και με πολύ νωπές ακόμα τις αναμνήσεις από τα πρώτα μου βήματα,  καταλαβαίνω καλά ότι το πιο βασανιστικό ερώτημα που μαστιγώνει την ψυχολογία όσων προσεγγίζουν για πρώτη φορά την προοπτική του σιτ – ιν είναι  αυτό της διαβόητης αστάθειας.
Και είναι απόλυτα δικαιολογημένο,  γιατί για καθέναν φυσιολογικό άνθρωπο το ζητούμενο είναι  να βρει το μέσον να  απολαμβάνει  ανέμελος τη φύση και τη θάλασσα,  χωρίς να του ζητείται να γίνει και σχοινοβάτης.
Οι παραστάσεις όμως που έχει περισυλλέξει του θυμίζουν ανήμερα αγρίμια,  που τιμωρούν εκδικητικά ρίχνοντας  στο χώμα τον θρασύ αναβάτη τους και μετά τον ποδοπατάνε κιόλας.
Γιατί πόσο αλλιώτικο είναι,  στην πρώτη στραβή να σε τουμπάρει μονομιάς  και να σε αναποδογυρίζει αδιαπραγμάτευτα,  εγκλωβισμένο μάλιστα σ’  έναν στενό θαλαμίσκο και χαλινωμένο με λαστιχένια ζωστήρα.  Δε θα  ‘μαστε καλά…
Έτσι  -και πολύ το άργησα-  σκέφτηκα ότι εξαιρετικά γόνιμο θα ήταν ένα κεφάλαιο όπου θα συζητάμε ειδικά αυτό το ζήτημα και θα συγκεντρώνουμε σχετική πληροφορία,  αναμφίβολα πολύ χρήσιμη στους πιο αρχάριους φίλους αλλά και σε όλους μας.
Ας ξεκινήσουμε με την περιγραφή των πρώτων μας στιγμών  -για να ξέρουν όσοι μας διαβάσουν με ποιους αληθινά έχουν να κάνουν-  και αργότερα περνάμε σε θεωρητικές αναλύσεις.
Βασικό μέλημα να απαλύνουμε  την αρχική φοβία και να προτείνουμε τακτικές για να συντομέψουν οι άλλοι τη μακρά πορεία της εξοικείωσης,  που ίσως διανύσαμε οι ίδιοι....
***
Δεν υπάρχει καλλίτερο ξεκίνημα από την υπενθύμιση της απίστευτης ατάκας του φίλου Νίκου …, με το κόκκινο prijon barracuda  -καλή του ώρα-  στο συμπόσιο του Ξυλοκάστρου,  το 2008.
"...Αν στην αρχή ένιωθα ανασφάλεια;  Τα βλέφαρά μου να τρεμοπαίζανε νόμιζα πως θα ανατρεπόμουνα…"
Τρεις μόλις εβδομάδες νωρίτερα είχα αποκτήσει το Kodiak  με κάπως δραματικό τρόπο.  Ο Γεωργαράκης  -γνωριζόμασταν ήδη καιρό-  να προσπαθεί να με μεταπείσει,  με θεωρούσε ανέτοιμο για τέτοιο σκάφος.  Έλα όμως που εγώ πέρναγα κρυφά όλο το χειμώνα να το χαζεύω στη βιτρίνα.  Ήμουνα μαγεμένος,  δεν έπαιρνα από λόγια.  Το απαίτησα  -σχεδόν με καυγά-  πετώντας και την εξυπνάδα μου:  Ετούτο  ή κανένα,  μόνον αυτό διασώζει την αξιοπρέπειά μου…  Ήτανε  -βλέπετε-  πανέμορφο,  μεταμοντέρνο γλυπτό  αντάξιο του μουσείου μοντέρνας τέχνης της Ν. Υόρκης.
Καλάα,  Γιώργοο,  …Κυριακή κοντή γιορτή…  τραγουδούσε σαρκαστικά ο μυστικός χορός.
Η πρώτη δοκιμή, Κυριακή πρωί,  σε θάλασσα καθρέφτη.  Δεν είχα την παραμικρή εμπειρία,  ούτε γνώση,  ούτε και συστολή  -  μόνο  ευθυμία,  αλαζονεία και παντελή άγνοια κινδύνου.  Δεν υποψιαζόμουν καν πως στο νερό χρειάζεται ειδική τεχνική,  έστω για να καθίσεις σ’  ένα τέτοιο σκάφος. 
Ψυχρολουσία ανείπωτου μεγέθους.  Τρεις απανωτές απόπειρες εισόδου αποτυχημένες παταγωδώς να ξεπλένουν την έπαρση και μαύρες σκιές απαισιοδοξίας  να πολιορκούν τη σκέψη,  σαν πεινασμένα αιμοβόρα όρνεα.
Τελικά κάποτε κάθισα,  κεντραρίστηκα κάπως και ολοκλήρωσα απροβλημάτιστα μία διαδρομή 4 ν.μ.  μπρος – πίσω κατά μήκος της ακτής.  Για να στρέψω βλέμμα στην παραλία ούτε λόγος,  δύο ώρες αγκυλωμένος μπροστά,  με παρωπίδες.  Ένας κόκκος άμμου ενοχλούσε ασταμάτητα ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού.  ΔΕΝ τόλμησα να τα τρίψω μεταξύ τους για να τον διώξω – το δίχως άλλο θα έπεφτα…
Θυμάμαι όμως με συγκίνηση ότι,  στην έξαλλη εκείνη κατάσταση,  δεν εμποδίστηκα να θαυμάσω και να εκπλαγώ με δύο πρωτόγνωρα δεδομένα:  Την ευθυπλοΐα και την απόδοση.  Τροχοδρομούσε σαν τρένο και συνέχιζε να γλιστράει αθόρυβα για σχεδόν μισό λεπτό της ώρας,  χωρίς κουπί…!
Το επόμενο διάστημα,  εξάσκησα την υγρή έξοδο και επιστροφή,  όπως την είχε περιγράψει ο Σταύρος με την παράδοση της αντλίας και του πλωτήρα κουπιού,  και ανέκτησα αρκετή απερισκεψία για να τολμήσω  -κάκιστα-  μοναχικό διάπλου 5 ν.μ.  και άλλα απαράδεκτα.  Εξακολουθούσα όμως να αγνοώ και τις πιο στοιχειώδεις τεχνικές πλοήγησης,  ενώ η λέξη στήριξη μου διέφευγε ακόμα και ακουστικά.
Έστριβα παλεύοντας αλλεπάλληλες κουπιές προώθησης από την ίδια πλευρά και απέφευγα επιμελώς τους λουόμενους,  γιατί δεν ήξερα ότι τα καγιάκ φρενάρουν…
Θα επανέλθω με την αφήγηση της σταδιακής κατάκτησης,  μίας – μίας,  των τεχνικών,  που όπως επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία είναι όλη η γλύκα του ζητήματος.

Μιά από τις ξεχωριστές εμπειρίες της ζωής μου είναι η συνάντηση που είχα με ένα κοπάδι δελφίνια ενώ βρισκόμουν ανοιχτά με το καγιάκ. Σκέφτικα λοιπόν να σας την περιγράψω μιας και αυτή η εμπειρία με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το άθλημα και να δώ την θάλασσα με διαφορετική ματιά. Επίσης είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν αρκετοί φίλοι με ανάλογες εμπειρίες τις οποίες θα ήταν ωραίο να ακούσουμε.
Λοιπόν όλα άρχισαν  το περασμένο Φθινόπωρο όταν κάποιος μου έστηλε μια φώτο από την σφαγή των δελφινιών στην Νορβιγία την οποία σχολίασα και κοινοποίησα. Την αμέσως επόμενη μέρα ο καιρός ήταν καλός και πήγα στην θάλασσα για μια μικρή βόλτα. Βρισκόμουν περίπου 800μ από την ακτή βγαίνοντας όταν ξαφνικά άκουσα πλατσουρίσματα στο νερό στα περίπου 50μ. Κοίταξα και είδα μια μαύρη φιγούρα. Σκέφτηκα λοιπόν ότι ήταν κάποιος κολυμβητής με wet suit και αποφάσισα να πλησιάσω να δώ τι γίνεται. Όταν έφτασα στα πεπίπου 25μ δεν φαινόταν τίποτα. Σταμάτησα το σκάφος και έψαχνα με τα μάτια μου την θάλασσα πιστεύοντας ότι από κάτω κάποιος έκανε κατάδυση....Ξαφνικά μέσα από το πουθενά εμφανίστηκαν 8 Ρινοδέλφινα σε δύο ομάδες στα περίπου 20μ από μένα. Τα σώματα τους έβγαιναν από το νερό για να αναπνεύσουν και τα έβλεπα σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με εμένα. Έχω ξανασυναντίσει δελφίνια στην θάλασσα από πλοίο και έχω δεί δελφίνια από κοντά σε θαλάσσιο πάρκο αλλά να τα συναντίσεις στο φυσικό τους περιβάλλον τόσο κοντά και πάνω στο καγιάκ είναι κάτι μοναδικό. Η θέα ενός άγριου ζώου στον χώρο του ξυπνά μέσα μας πολλά συναισθήματα...ενθουσιασμό, φόβο, χαρά....και σίγουρα για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Προσπάθησα να ακολουθήσω το κοπάδι για όση ώρα μπορούσα αλλά ήταν αδύνατο. Τα δελφίνια προφανώς έψαχναν μια απόσταση ασφαλείας από μένα και πολύ γρήγορα τα κατάφεραν. Δυστυχώς εκείνη την μέρα δεν είχα την κάμερα μαζί ούτε μπορούσα να βγάλω φώτο με το κινητό μου...(Μια τέτοια φώτο θα μπορούσε σίγουρα να συγκριθεί με τον ξιφία του φίλου Aegean Paddlers). Τις επόμενες μέρες ξαναπήγα στην θάλασσα οργανωμένος πλέον για μια φώτο αλλά τίποτα...
Τώρα κάθε φορά που βγαίνω με το καγιάκ προσδοκώ να συναντήσω την φώκια που οι αναφορές των ψαράδων τοποθετούν στην περιοχή μας αλλά έχω το νου μου και για κανένα δελφίνι.....Άντε και καλές θάλασσες !!!!

Όπως λέει ο τίτλος ένα όμορφο βίντεο που δείχνει πως να μπείτε στο καγιάκ με βοήθεια από 2ο καγιάκερ. Δεν φαίνονται βέβαια όλες οι κινήσεις αλλά μια ιδέα θα την πάρετε.
Βασικό να αδειάσει το νερό από το καγιάκ τελείως ο 2ος καγιάκερ.

Προσέξτε την διαύγεια του νερού στην υποβρύχια λήψη, σαν σε πισίνα, μιλάμε για ορατότητα 30+ μέτρα. Το σημείο που γίνεται η λήψη είναι πάνω από 30 μέτρα βάθος (έχω κάνει κατάδυση εκεί και γνωρίζω).

http://youtu.be/ozOGRLwtRuA

καλησπερα παιδια!
για πειτε λοιπον γνωμη για τα συγκεκριμενα(πιο φθηνα δεν γινεται νομιζω...)

http://www.stamatiouplastic.gr/index.php...&Itemid=51

οχι τρελες απαιτησεις απλα ας μην ειναι των 3 χρονων  ;D

καλο καλοκαιρι επισης σε ολους!(να γυρισουμε με μπολικο υλικο    )