Καλησπέρα... Έχει χρησιμοποιήσει κανείς κάποιου είδους αυτοκόλητο velcro -ή κάτι αντίστοιχο- που να αντέχει στο ηλιακό φως και στο θαλασσινό νερό, και να "πιάνει" καλά (όχι σαν τα φτηνά κινέζικα...); Βρήκα κάτι της 3Μ σε μαγαζί με ναυτιλιακά, αλλά ήταν πολύ ακριβό (η συσκευασία είχε 90 ευρώ, οπότε δεν μπήκα στον κόπο να ρωτήσω πόσα ακριβώς μέτρα ήταν...) και δεν ξέρω και την απόδοσή του... Προσωπικά θέλω να το χρησιμοποιήσω σε υλικό αντίστοιχο με αυτό των φουσκωτών (hypalon).
ΤΟ θέμα του κράνους εδω στο φορούμ δεν έχει συζητηθεί και πολυ.Θα ήθελα να μου πείτε τι κράνη χρησιμοποιήτε σε βραχώδεις ακτές καθώς και το τι θα μξου προτείνατε.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ο καιρός προβλέπεται βαρετά καλός. Θα έχω όμως τη χαρά να ξεναγήσω μία φίλη καγιάκερ στα μέρη μας οπότε θα κωπηλατήσουμε και θα κατασκηνώσουμε κατά μήκος αυτής της διαδρομής.
Εκκίνηση από Βάρκιζα δίπλα στον όμιλο στις 09.00 το πρωί του Σαββάτου.
Όσοι θέλετε να συμμετάσχετε επικοινωνήστε εδώ η στο [email protected]
Αλλοιώς μπορείτε να μας βρείτε και κατά μήκος της διαδρομής
Πρόβλημα πρώτο, στο καράβι χαμός. Χρειάστηκε ένας μικρός αγώνας για να βρώ χώρο να δέσω το explorer.
Έφτασα νύχτα και δεν έχει που να κατασκηνώσεις κοντά στο λιμάνι.
Η που θα έφευγα νύχτα λοιπόν, πράγμα αδύνατο λόγω καιρού αλλά και έλλειψης προμηθειών η που θα κοιμόμουνα στο καίκι του φίλου Άγγελου που ήταν αραγμένο στο λιμάνι όπου έτσι και έγινε. Δέσαμε το explorer στα πλαινά του σκάφους και την έπεσα για ύπνο στην κουκέτα έχοντας για συντροφιά τις αξιόλογες μουσικές επιλογές των παραλιακών μπάρ. Κοιμήθηκα κούτσουρο και το πρωί με ξύπνησαν φωνές από το διπλανό ιστιοπλοικό σκάφος. Ο καπετάνιος του έδινε οδηγίες στους τουρίστες που ανέβηκαν για τη βόλτα. Με βλέπει αγουροξυπνημένο και μου βάζει τύπου χέρι που είμαι ακόμα εδώ. Είχαμε συζητήσει φαίνεται από βραδύς για το εγχείρημά μου, κάτι θυμόμουνα αόριστα. Τέλως πάντων, όχι σημαντικό. Το ξέρω εξ' άλλου ότι ο καιρός θα φορτώσει με το πέρασμα της μέρας. Έλα όμως που αυτό είναι ακριβώς που θέλω. Τώρα ώρα για προμήθειες. Ένα μπακάλικο λίγα λεπτά πιο πάνω με προμήθευσε με τα πάντα. Είχα πουρέ, είχα νερό, είχα ρύζι, είχα ψωμί, είχα τυρί, είχα κρέας και ψάρι (σε κονσέρβα), είχα φάβα, είχα τσάι, είχα αχλάδια, ντομάτες, κρεμμύδια, αβοκάντο, μέλι, παστέλια, φυστικέλαιο και μουρουνέλαιο σε κάψουλες, αγιουβερδικά, τα πάντα για να με βγάλουν αρκετές μέρες. Όχι ότι θα χρειαζότανε αλλά από βουλιμία και περιέργεια. Η ακριβή μου (μεταφορικά) trangia μαζί μου με αρκετό καύσιμο για πολλά μαγειρέματα σύν ψαροντούφεκο σύν βαθύτικα πέδιλα και μάσκα συν ψαροσακούλα, έτοιμος και για μαζευτική εάν χρειαστεί.
Βάλτε και ρούχα τσάντες ντράιμπαγκ ηλεκτρονικά, ασφάλεια, επικοινωνίες και έξτρα κουπί και καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ένα παραφορτωμένο εξπλόρερ. Δεν μπορώ παρά να τονίσω εδώ το πόσο κεφαλαιώδους σημασίας είναι όταν εξορμείτε να κρατάτε το συνολικό βάρος χαμηλά.¨Ένας κανόνας που δεν κράτησα και τώρα έχω έναν πληγωμένο ώμο και δυό ντουζίνες χαρακιές στα πλευρά του σκάφους να μου το θυμίζουν.
Φορτώνω λοιπόν το εξπλόρερ ψηλοκρεμαστά από την κουπαστή του καικιού ελέγχοντας το κέντρο βάρους. Δεν το ήθελα ούτε μπροστόβαρο ούτε πισώβαρο, το ήθελα ζυγισμένο. Ο καιρός θα ήταν πλώρη μάσκα.
Το πρώτο κομμάτι μέχρι την παραλία της Αγιάς μετά τον Ταξιάρχη ήταν και το πιο σκληρό, ο καιρός είχε ένα φορτωμένο τεσσάρι που κατά τόπους γινόταν πεντάρι και που συχνά πυκνά σου έσκαγε και εξάρια. Ευτυχώς το αντιμάμαλο έφτανε μισό μίλι μέσα και μπορούσες να βρείς σημεία που καβάλαγες και κάνα κυματάκι ακόμα και σε κόντρα καιρό. Έτσι κρατήθηκα άνετα πάνω από τους τρείς κόμβους, ικανοποιητική ταχύτητα για τις συνθήκες.
Μπορείτε να δείτε αυτό το κομμάτι της διαδρομής εδώ
Σε όλο αυτό το πρώτο κομμάτι είχα το δημιουργικό άγχος της εξόδου σε παραλία. Δεν έδειχναν εύκολες οι παραλίες αυτής της μεριάς του νησιού, το κύμα έσπαγε πάνω στον βραχώδη βυθό της παραλίας με ίσως κοφτερά βράχια, σίγουρα αχινούς και ποιός ξέρει ακόμα τι άλλο.
Μετά από τόσα και τόσα χρόνια στη θάλασσα μπορώ πια κοιτώντας την παραλία και τους γύρω τόπους, το χρώμα των νερών, το σχήμα των κυμάτων να καταλάβω πάνω κάτω την μορφολογία ενός ρηχού βυθού και η εμπειρία μου μου έλεγε ότι εδώ υπάρχει πρόβλημα.
Επέλεξα λοιπόν τον δρόμο της ασφάλειας και αντί να κάνω την προγραμματισμένη μου στάση στον Ταξιάρχη, να προχωρήσω λίγο ακόμα και να δοκιμάσω την τύχη μου στον κλειστό κόλπο της Αγιάς.
Σοφή απόφαση, να πω εδώ ότι τίποτα βέβαια δεν γίνεται στην τύχη, τα πάντα είναι περασμένα σε on deck gps (όχι πλότερ) και σημειωμένα σε χάρτη.
Η παραλία ήταν εξαιρετική, μία από τις πιο πλούσιες συλλογές βοτσάλων αλλά και κρυστάλλων διαφόρων χρωμάτων που έχω δεί ποτέ.
Σχεδιαστές κοσμημάτων, ορμάτε!
Έκατσα λοιπόν, την εξερεύνησα, έφαγα, ήπια, έκανα και ένα τσιγάρο, πήρα φωτογραφίες και ήρθε η ώρα να φύγω.
Η διαδρομή μέχρι το βόρειο ακρωτήριο της Νάξου ήταν πιο συναρπαστική και μιά ιδέα πιο γρήγορη αφού ο καιρός άρχιζε να γυρνάει μάσκα.
Γυρνάω τον κάβο λοιπόν και πάω κατά τον Απόλλωνα που κι'αν γνώρισε δόξες με τα χιπιά το '70. Ως συνήθως προτίμησα τα φορτωμένα κύματα της ανοιχτής θάλασσας από τη θέα της παραλιακής διαδρομής οπότε το μόνο που είδα από το θρυλικό ψαροχώρι ήταν κάτι άσπρα κτίσματα κοντά στη θάλασσα. Εκεί κατάλαβα όμως ότι δεν θα κάνω τον γύρο της Νάξου όπως είχα αρχικά σχεδιάσει. Έβλεπα τη Δονούσα στα ανατολικά και τηγν λιμπιζόμουνα, Δονούσα θέλω, πάει και τελείωσε, χέσ' τη Νάξο, άλλη φορά.
Ο ήλιος ήθελε ακόμα τέσσερεις ώρες για να δύσει οπότε θεωρητικά είχα αρκετό χρόνο.
Είχα όμως ήδη κάνει αρκετά μίλια με κόντρα καιρό και είπα να αφήσω το πέρασμα για αύριο. Εξ' άλλου είχα χρόνο. Αυτό που έπρεπε τώρα όμως να κάνω ήταν να κατασκηνώσω όσο πιο βόρεια για να βρώ καθαρό καιρό αύριο.
Έτσι κι' έγινε λοιπό, λίγο πριν τον Λιώνα βρήκα τον ωραιότερο κοχλακά που είχα δεί ποτέ μου. Περιστοιχισμένος από μεγάλους βράχους
και με ένα προφυλαγμένο πέτρινο σαν δωμάτιο με τρείς τοίχους (δίχως ταβάνι βεβαίως) κέρδισε αμέσως την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων στο μυαλό μου και ανακυρύχθηκε ομόφωνα, το σπίτι μου για το βράδυ. Κάτι διαμαρτυρίες που ακούστηκαν από τα χαμηλώτερα έδρανα για το ότι θα πονάει ο κώλος μου και θα σπάσω τα πόδια μου αγνοήθηκαν.
Το τοπίο ήταν πραγματικά μοναδικό, τόσο καθαρό και φωτεινό με τόσο πλούσια χρώματα που κι' η θάλασσα η ίδια ξάνοιγε όταν το πλησίαζε σε ένα αχνό γαλάζιο χρώμα για να το χάσει κι' αυτό λίγο πριν τια βότσαλα της ακτής.
Σιγά μην έστηνα τέντα σε τέτοια παραλία, ρίχνω το στρώμα μου, το φουσκώνω τσίτα, βγάζω και το μεταξωτό μου κουκούλι και την πέφτω στα χοντρά βότσαλα.
Κουνούπια έντομα ούτε για δείγμα παρ' όλ' αυτά ο ύπνος ήρθε δύσκολα και σε δόσεις σαν της γάτας.
Την άλλη μέρα ο καιρός ήταν φορτωμένος και βγήκα με θάρος στο πέλαγος. Η διαδρομή ήταν απολαυστική, όλοι μου οι φόβοι μπήκαν στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο βρέθηκε το gps που μου έλεγε ότι φλέρταρα με τους 6 κόμβους μέση ωριαία.
Ακουστά το είχα μόνο μέχρι τώρα Τελικά επικράτησε και πάλι η σύνεση και αποφάσισα να ρίξω λίγο τον ρυθμό μου από το να ρισκάρω καμμιά πτώση και έτσι βγήκε ένας μέσος όρος πεντέμιση downwind.
Σε μιάμιση ώρα περίπου ήμουνα στις Μάκαρες που κόβουνε τα μίλια ακριβώς στη μέση και όπου βρήκα απίστευτη κλειστή παραλία ανάμεσα στις δύο βραχονησίδες και με αρμυρίκια παρακαλώ. Τα νερά τόσο κρύσταλλο που πιο δε γίνεται. Συμβαίνει σε προστατευμένες μεσοπέλαγες παραλίες όπως ανάμεσα Πλάτη Ψέριμο στα δωδεκάνησα.
Χωρίς πολύ καθυστέρηση και αφού ξεκουράστηκα λίγο και έφαγα κάτι ξεκίνησα για τα υπόλοιπα έξι μίλια της διαδρομής με πεντάρι στη βορεινή μου μπάντα και κατεύθυνση ανατολική. Όλα εύκολα και ωραία, κάνα δυό στηρίξεις πάνω στο σκάσιμο όλες κι' όλες και μέσο όρο πάνω από τεσσερισήμιση κόμβους όπως μπορείτε να δείτε εδώ
¨ετσι σε λίγο πάνω από μιά ωρίτσα βρέθηκα στη Δονούσα, σε μιά τεράστια παραλία γυμνιστών και μή, όπου βρέθηκα να κατασκηνώνω ανάμεσα σε πιτσιρίκες που κάνανε γιόγκα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω και ζογκλέρ.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω το μοναδικό μπάρ της παραλίας, κρυμένο πίσω από τα μποστάνια. Γενικώς και γαμώ τις εξορμήσεις.
Η Δονούσα πραγματικά αξίζει τον κόπο, θα ξαναπάω σίγουρα.
Καλησπερα σας,ειμαι εντελως ασχετος με το καγιακ και αγορασα ενα φουσκωτο παιχνιδι καγιακ(160 ευρω). Γυρναει σαν σβουρα και δεν κανεις δουλεια.
Ψαχνω για κατι καλυτερο και εχω καταληξει στο bic tobago και στο bic trinidad.
Το θελω για να κανω βολτες με το γιο μου σε παραλιες στη Συρο.Μιλαμε παντα για κοντινες βολτες και παντα κοντα σε ακτη.
Εψαξα αρκετα και κατεληξα σε αυτα τα 2 μοντελα.
Παρακαλω τη γνωμη σας και επισης αν καποιος εχει κανει αγορα απο Kingofwatersports.com γιατι το βρηκα σε τρομερα ασυναγωνιστη τιμη σχετικα με την Ελλαδα.
Σκέφτομαι σοβαρα για το καποια εκδρομουλα στο δευτερο πόδι τωρα τον Αυγουστο που θα κατέβω.Θα ήθελα κάποιες πληροφορίες σχτικα με την περιοχή της Σαρτης,κάποια tips και όποια Άλλη γνωμη ή συμβουλη θα είναι ευπρόσδεκτη.Σκέφτομαι για την περιοχή Συκια-goa beach-Σαρτη-Αχλάδα-Πλατανίτσι-Αρμενιστής(Ϊσως.για το τελευταίο δεν είναι σίγουρο).Από ότι ξέρω στηυν περιοχή υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις με βραχια(πριν την Σαρτη.)Τι κρανος χρειάζεται;.Επίσης με ενδιαφέρει και ο τομέας των σωστικών μέσων. Έχω διαβάσει αρκέτα topics στο φορουμ. Έχω sit on the top περίπου 3μ.Και μια νφωτογραφία από την σχεδίαση της διαδρομής..
Καλημερα δεν ξερω αν ειμαι σε σωστο section οποτε αν ειμαι εκτος συγχωρεστε με.Δεν εχω ασχοληθει ποτε με το kayak απλα λογω περιοχης αλεξανδρουπολη ψαχνω να ασχοληθω εμ κατι στην θαλλασα οποτε ειπα να το ριξω στο kayak.Λοιπον για να μην σας ταλαιπωρω αλλο εχω ενα ποδηλατο της cube και θελω να το αλλαξω με ενα kayak sit on top αν το λεω καλα.οποτε περιμενω να μου πειτε ιτ μπορω να κανω. το ποδηλατο υπαρχει σε αλλο site αγγελιων οποτε αν καποιος ενδιαφερεται του στελνω λινκ και τ ο βλεπει ευχαριστω εκ τον προτερων
