Εχω μία άγκυρα 2,5 κιλά.(μεγάλη για καγιακ)..Αλλα δεν έχω χώρο να την βάλω και σε μέρες με κύμα οπως χτυπαει το καγιακ στα κυματα μετακινηται και φοβαμαι μην το σπάσει καμια μέρα.Που μπορω να την βάλω;;;Εχω το seastar x
Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε σε όλους τους φίλους μας ότι εδώ και μερικές ημέρες το Enjoy-crete αποτελεί τον πρώτο και μοναδικό αντιπρόσωπο της εταιρίας Valley (http://www.valleyseakayaks.com) στην Ελλάδα.
Η Valley ιδρύθηκε το 1970 από τον Frank Goodman ενώ το πρώτο καγιάκ δημιουργήθηκε το 1972 και ήταν το Anas Acuta. Κατόπιν καγιάκ θρύλοι όπως το Nordkapp έδωσαν νέα πνοή στο σπόρ. Αναλυτική παρουσίαση της εταιρίας μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.valleyseakayaks.com/?page_id=10
Στο Enjoy-crete είμαστε σε θέση να εισάγουμε όλα τα μοντέλα της Valley κατόπιν παραγγελίας εφόσον δεν υπάρχει κάποιο διαθέσιμο.
Καλησπερα σας ονομαζομαι Γιωργος ειμαι καινουργιος στο site και καινουργιος επισης στο αθλημα ( εδω και μια τετραετια )
Εχω αγορασει προσφατα το VICTORY HV της εταιριας SEABRID και προετοιμαζομαι για την πρωτη μου μεγαλη εκδρομη.
Την παρασκευη που μας ερχεται ετοιμαζομαι για ενα τετραημερο μεχρι την δευτερα ωστε να κανω τον γηρο του 1 ποδιου στην χαλκιδικη
Το πλανο μου ειναι τουλαχιστον την πρωτη μερα να ξεκινησω απο τις 4 τα ξημερωματα και γενηκα τις επομενες μερες οσο ποιο νωρις γηνεται για να γλιτωνω την καψα (οσο ειναι δυνατων)
Την πρωτη μερα ξεκιναω απο ποσειδη με σκοπο να φτασω νεα φωκαια οπου και θα κατασκηνωνω αμεσως μετα οπου βρω
Την δευτερη μερα ξεκιναω με σκοπο να φτασω το λιγοτερο μεχρι πευκοχωρι και το μακρυτερο μεχρι λιγο πριν τη μυτη
Οι επομενες μερες θα εξαρτηθουν απο την δευτερη μερα γιατι δεν γνωριζω μεχρι που θα φτασω (γενηκα παντως στο πισω μερος του μυαλου μου θελω να κανω τον γηρο σε 3 μερες αλλα δεν εχω ιδεα αν μπορω)
Απο εξοπλησμο οσο θα κωπηλατω το βραδυ θα εχω εναν αδιαβροχω φακο κεφαλης και θα ξηλωσω απο το ποδηλατο μου τα φωτα και θα τα τοποθετησω μπρος και πισω στο καγιακ μου.
Θα εχω επισης μαζι μου ενα σλιπι μπανκ (μια σκηνη αμα χωρεσει) ψαθα ομπρελα και παρα πολα αλλα μικροπραγματα
Απο φαγητο θα εχω αποξηραμενα συκα μπαρες ενεργειας μπολικα νερα αλλα γενηκα θα κοιταω να κανω στασεις σε μερη που θα μπορω να αγορασω κατι να φαω
Αυτα κατα τα αλλα αυτο που θα ηθελα πολυ να μαθω ειναι αν καποιος αλλος εχει κανει τον γηρο του πρωτου ποδιου ωστε να μου πει τι να προσεξω , η τι να αποφυγω η γενικα καμια συμβουλη ειναι καλοδεχουμενη
Πριν λίγες εβδομάδες είχε αναρτήσει ο φίλος Στέλιος,ένα κείμενο και τόνισε το ΔΕΣΙΜΟ ΤΟΥ ΚΑΓΙΑΚ ΕΜΠΡΟΣ(ΣΤΟ ΚΑΠΩ) ΚΑΙ ΠΙΣΩ(ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΡΤ ΜΠΑΓΚΑΖ) στους "κρίκους" ρυμούλκησης του αυτοκινήτου. Εδώ λοιπόν θα ήθελα να προσθέσω κάτι που έμαθα πρόσφατα. Μετά απο κάθε μεταφορά οι κρίκοι πρέπει να αφαιρούνται,αφού σε τυχόν σύγκρουση(ακόμη και με λίγα χλμ) μπορούν να καταστρέψουν τον κεντρικό άξωνα και η ασφαλιστική δεν καλύπτει το παραμικρό.Έτσι με συμβούλεψε ο μηχανικός του αυτοκινήτου μου.
Μετά απο αυτή την παρένθεση Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω αν γνωρίζει κανείς,κάποιον τρόπο ώστε το καγιάκ να μπορεί να μείνει δεμένο στην οροφή για λίγες ώρες,χωρίς φόβο κλοπής.Όπως είναι γνωστό οι ιμάντες,μπορούν να κοπούν εύκολα...Έχει κάποιος να προτείνει κάτι?Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμος.
μπορει να με ενημερώσει καποιος σχετικα με τον άνεμο μπουκαδούρα που πνέει στην χαλκιδική;;;ξέρω οτι πνεει το μεσημέρι και μια φορά ειχε τετοιο κυμα που περίμενα 4-5 ώρες μεχρι να κοπασει.
Με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια, και γύρισα τη Μήλο που δεν είχα επισκεφτεί ποτέ και έβγαλα σε πολυήμερο ταξίδι το alaw (μελωδία στα Ουαλλικά) για πρώτη φορά.
Είχα μαζί μου την πρώτη μέρα έναν Γάλλο που θέλει να δραστηριοποιηθεί με καγιάκ στο νησί που κωπηλατούσε ένα dag με ένα ανεκδιήγητο διεδρικό κουπί εντελώς ακατάλληλο για τις συνθήκες που θα αντιμετωπίζαμε. Προσπάθησα να τον συνετίσω μα "στου κουφού την πόρτα".
Αρχίσαμε από τον Απολλωνα και αλήθεια είναι πως μέχρι και τα μισά του κόλπου της απόκρισης με ένα γεμάτο τριάρι βοριά στην μπάντα τα πήγε εντυπωσιακά καλά κρατώντας περί τους 3 κόμβους. Εγώ βέβαια δεν κρατιόμουνα να βρώ την ευκαιρία να ξαμοληθώ και μόλις περάσαμε την επικίνδυνη ζώνη και βεβαιώθηκα ότι δεν κινδυνεύει να πνιγεί τον παράτησα και έφυγα φούλ κατά τα κάτω. Τον περίμενα στα αγκάθια, ωραία παραλία με τα τελευταία αρμυρίκια που θα βρίσκαμε μέχρι το Παλαιοχώρι 16 μίλια μακριά. Πάνω που άρχισα να ανησυχώ και να τον καλώ στο κινητό του (δεν είχε vhf) νάσου τον και σκάει μύτη από την άκρη του κόλπου. Του έριξα μισή ώρα σε τρία μίλια, αδύνατον να πας βόλτα με κάποιον έτσι εκτός και αν σε πληρώνει. Ο Γάλλος δεν με πλήρωνε, μόνο τα έξοδα μου κάλυπτε οπότε προβληματίστηκα έντονα ξέροντας ότι είχαμε κόντρα πεντάρια μπροστά μας.
Το δεύτερο σύννεφο στη σχέση μου με τον Γάλλο ήρθε όταν ενώ κοιμόμουνα κάτω από το αρμυρίκι με ξυπνάει ένας πολύ δυνατός γδούπος, ύστερα ένας δεύτερος, ύστερα ένας τρίτος ώσπου ανοίγω τσαντισμένος τα μάτια μου και βλέπω τον ραφαέλ να έχει μαζέψει όλους τους παλιούς κορμούς και ξύλα από την παραλία. Μιλάμε για υπέροχους κορμούς, ο ένας ήταν πάνω από 60-70 κιλά ξασπρισμένος από το αλάτι και τον χρόνο, στρογγυλεμένος στις γωνίες, καταπληκτικός. I make fire μου λέει όλο χαρά, γιατί τον ρωτάω, κρυώνεις μες τον Ιούλιο? Όχι για να βράσω μακαρόνια μου απαντάει. Περριτό να σας πώ ότι μου ήρθε να τον θάψω στην άμμο. Συγκρατήθηκα όμως και του επισήμανα το ότι οι φωτιές στις παραλίες στην Ελλάδα το καλοκαίρι απαγορεύονται, τα ξύλα αυτά είναι γεμάτα αλάτι και υγρασία και καπνίζουνε σαν το διάολο και ότι επίσης έχω μαζί μου μαγειρείο οινοπνεύματος όπου με λίγο οινόπνευμα θα μαγειρέξουμε μια χαρά.
Στεναχωρήθηκε αλλά υποχώρησε...
συνεχίζεται..
Ταξιδιού συνέχεια και ο Γάλλος λάκισε από το πρωί, καλύτερα εδώ που τα λέμε.
Προσφέρθηκε αργώτερα να με παραλάβει από τον Απόλλωνα και να με πάει στο λιμάνι με το ένα από τα δύο τζίπ που είχε στο νησί (+ τρέηλερ + 8 καγιάκ) μα αρνήθηκα, προτιμούσα να κωπηλατήσω τα εξτρά μίλια.
Είχα φτάσει Μήλο από Κυριακή μεσημέρι και πέρασα ένα βράδυ στην Κίμωλο απέναντι από τον Απόλλωνα πάνω σε κάτι φύκια, το δεύτερο στα αγκάθια και έλεγα σήμερα να φτάσω στο Παλαιοχώρι. Αλήθεια είναι ότι στα αγκάθια κοιμήθηκα υπέροχα, ησυχία, καθόλου κουνούπια και το δεντράκι για σκιά έμεινα στην παραλία μέχρι αργά το πρωί οπότε και την εγκατέλειψα για το άγνωστο.
Πολλά να δώ στην διαδρομή αλλά εγώ περισσότερο διασκέδαζα το τεσσαράκι που είχα στην ουρά μου παρά τα αξιοθέατα και έτσι οι μόνες στάσεις που κατάφερα να κάνω ήταν στη Συκιά και το Κλέφτικο. Εντυπωσιακά και τα δύο και τσούρμο τα ιστιοπλοικά και τα ταχύπλοα με τουρίστες που είχαν την ίδια φαίνεται άποψη. Αφού έκλεψα τραγικά την παράσταση με τους άσπρους αστερίες πάνω στο κόκκινο alaw να αφήνουνε τους τουρίστες στα ιστιοπλοικά με κρεμασμένα σαγόνια και με τις κάμερες τους να έχουν πάρει φωτιά απομακρύνθηκα με σκάρτο τάληρο προς τον τελικό μου προορισμό για σήμερα. Ο βοριάς συνέχισε και δυνάμωνε και όταν γύρισα ανατολικά μισό μίλι έξω από την ακτή τον ξαναέβρισκα σαν βορειοδυτικό. Έτσι η διαδρομή μέχρι την ξυλοκερατιά ήταν εύκολη και γρήγορη. Από 'κεί και πέρα όμως άρχισαν οι καταβατικοί και έτσι στο Τσιγκράδο παρέδωσα. Βρήκα μία ωραία μίνι παραλία με βράχο στην πλάτη που έκοβε τον βοριά και παρ' ότι θα μπορούσα να τραβήξω λίγο ακόμα αποφάσισα να περάσω την νύχτα εκεί. Καλή απόφαση αν εξαιρέσεις τις ψείρες. Να πω εδώ πως δεν είχα πάρει σκηνή κανονική μαζί μου παρά μόνο την pentalite tarp χωρίς πάτωμα με το σκεπτικό
ότι θα χρειαζόμαστε εκτός από καταφύγιο για τον ύπνο και καταφύγιο για τον ήλιο. Ο γάλλος είχε φέρει κάτι πανιά και κάτι σκοινιά αλλά στο γεμάτο τεσσάρι ούτε που δοκίμασε να τα στήσει οπότε, όπως το είχα φανταστεί, χρησιμοποιήσαμε αποκλειστικά τη δικιά μου (καπνίζοντας μέσα ταυτόχρονα προς μεγάλη μου αναστάτωση). Έχω βέβαια ένα υπνόσακο ζούγκλας που σε κλείνει απ' την κορφ'η ως τα νύχια αλλά ήταν αποπνικτικός. Ανακάλυψα ότι οι ψελίρες της άμμου, σαν τις σκνίπες πάνε στο φώς έτσι ούτε να διαβάσω μπορούσα ούτε να τσεκάρω τις επικοινωνίες μου στο κινητό. Αισθανόντουσαν αμέσως την κάθε πηγή φωτός και ξεπρόβαλλαν από την άμμο κατά ντουζίνες. Δεν ήταν καλή νύχτα και είναι ζήτημα εάν κατάφερα να κοιμηθώ τρείς τέσσερεις ώρες. Γι' αυτό και το επόμενο πρωί το κωλοβάρεσα δεόντως και αξιώθηκα να φύγω από την ψειροπαραλία λίγο μετά τις 12. Η χειρότερη ώρα φυσικά αφού το θερμόμετρο έδειχνε 42 βαθμούς στον ήλιο και ο αέρας είχε ήδη αρχίσει να δυναμώνει. Ευτυχώς με το που βγήκα στην θάλασσα η θερμοκρασία αμέσως έπεσε στους 26, βοήθησε βέβαια και ο αέρας αλλά το ζόρι που τράβηξα για να ανέβω από το Παλαιοχώρι στον Καστανά δεν λέγεται. Πεντάρι γεμάτο στη μύτη και όσο και αν προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ τα κύματα ήταν σημεία που ούτε 3 κόμβους δεν κατάφερνα να πάω. Είχα κάνει και λάθος επιλογή κουπιού παίρνοντας το 750άρι. Πολύ μεγάλο και χρειάστηκε να κάνω μία εξτρά στάση για να ξεκουράσω τον καρπό μου που είχε αρχίσει και τσίμπαγε. Ωραία παραλία οι Καστανιές, και ω τι σύμπτωση στο λίγο που έκατσα ήρθε και ένα περιπολικό του λιμενικού να τσεκάρει την κατάσταση. Τους κοίταξα επίμονα μέχρι που αναγκάστηκαν να με χαιρετήσουνε και ύστερα χαμήλωσα το βλέμμα. Καλά παιδιά, αγόρι και κορίτσι, νέοι και οι δύο. Ωραίο τζίπ! Η διαδρομή από 'κεί μέχρι τον Απόλλωνα ήτανε πιο εύκολη αφού ο καιρός είχε αρχίσει να γυρνάει μάσκα μπάντα. Στον Απόλλωνα ήπια ένα ολόκληρο μεγάλο κουτί χυμό του περιπτέρου, έκανα ένα τσιγάρο και έφυγα τσάκ μπάμ για να προλάβω τη δύση στο ανατολικό ακρωτήριο του κόλπου του Αδάμα.
Ο καιρός ήτανε φωρτωμένος προς μεγάλη μου ικανοποίηση μιας και το alaw στους πλάγιους καιρούς ήταν σταθερό σαν τραίνο.
Με λίγο πάνω από 4 μέσο όρο έφτασα στο εντυπωσιακό ακρωτήριο πολύ πριν το ηλιοβασίλεμα.
Εκεί βρήκα κάτι σαν παραλία μπροστά από τα μπάζα κάποιου ορυχείου. ένα βρώμικο και καταθληπτικό μέρος που ούτε οι γλάροι δεν το καταδέχονταν παρά μόνο λίγα κοράκια. Έκοβε όμως το κύμα του βοριά και μην έχοντας ιδέα τι θα έβρισκα παρακάτω, αν έβρισκα κάτι αποφάσισα να περάσω εκεί το βράδυ. Η παραλία αποδείχτηκε το απόλυτο βασίλειο των ψειρών. Κάποια στιγμή από την τρέλλα μου μέσα σε λιγώτερο από πέντε λεπτά σκότωσα εκατό μετρημένες σπάζοντάς τες ανάμεσα στα δάχτυλά μου. Μα ήταν ατελείωτες, ακόμα το σκέφτομαι και φρικάρω. Το σκοτάδι πίσσα, το φεγγάρι αργούσε ακόμα να βγεί και σαν να μην έφταναν αυτά ο αέρας δυνάμωσε κι' άλλο μέσα στη νύχτα κλονίζοντας την πρόχειρα στημένη σκηνή μου. Για να μην σας τα πολυλογώ γύρω στις τρείς τη νύχτα αποφάσισα να ξεστήσω τα πάντα να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να περιμένω το ξημέρωμα. Έτσι και έκανα και κατά τις πέντε άρχισε να ροδίζει ο κοντός ορίζοντας πίσω από την Κίμωλο. Στις έξι ήμουνα στο νερό και σε μία ωρίτσα στον Αδάμα.
Εν ολίγοις ωραία βόλτα, ανυπομονώ να την ξανακάνω κάποια μέρα σύντομα αλλά τώρα με καλύτερη οργάνωση.
Την ανάλυση της διαδρομής μπορείτε να την δείτε εδώ http://www.movescount.com/moves/move15492963
Εγώ για το Taran ήθελα να μιλήσω αλλά να που τελικά βρεθήκαμε να μιλάμε για το kodiak.
Τέλος πάντων, δικό μου το λάθος αφού έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτικός με τις συγκρίσεις.
Δεν είχα ποτέ δικό μου kodiak και αυτό που είχα για πούλημα ήταν ενός φίλου που δεν έχει υπολογιστή και έτσι ανέλαβα εγώ την δημοσίευση.
Το σκάφος τελικά πουλήθηκε εκτός φόρουμ σε κάποιον που το είδε στην παραλία.
Έχω κάνει κάποια μίλια μαζί του και το είχα και για μία σαιζόν στην Κάλυμνο.
Κατ' αρχάς να πω εδώ πως το kodiak δεν είναι αργό σκάφος.
Αντίθετα όπως ήταν αναμενόμενο από τα μακριά του ίσαλα και την κοίλη κοίτη και όπως φάνηκε στον τελευταίο αγώνα της Βάρκιζας μπορεί μέχρι και 5 κόμβους να ανεβάσει στα χέρια ενός (πολύ) δυνατού κωπηλάτη. Τα μίλια βέβαια δεν έρχονται εύκολα και εδώ μπαίνει το ερώτημα
5 κόμβοι ναί αλλά για πόσο?
Τα μειονεκτήματά του κατ' εμέ είναι αλλού.
Κατ' αρχάς ο πολύς όγκος του και τα ιδιαίτερα ψηλά μπρός και πίσω ντέκ.
Δεν βοηθάει στο να έρθει το κουπί κοντά στο σκάφος.
Πρέπει να φορτωθεί σημαντικά για να έχει σωστή συμπεριφορά, επηρεάζεται πολύ από τον αέρα και προβληματίζει στις στηρίξεις, τις επαναφορές αλλά και τις αυτόνομες διασώσεις όντας δύσκολο να σκαρφαλώσει κάποιος στο ψηλό πίσω ντέκ με όλο αυτό το χαμό από σκοινιά, δίχτυα και λουρία επάνω του.
Το πηδάλιο δε είναι τόσο σκληρό και μεγάλο που μπορεί να τραυματίσει κωπηλάτες και σκάφη όπως το δικό μου σε κάποιο περιστατικό.
Τα καπάκια είναι περίπλοκα, δύσχρηστα και γίνονται χάλια στην άμμο πολύ εύκολα. Οι ιμάντες που συκρατούν τα εξωτερικά ξεραίνονται με τον ήλιο και κόβονται ενώ στις άκρες τους τα αυτοκόλλητα ξεκολλάνε με τον ήλιο.
Τα δίχτυα χαλαρώνουν αμέσως και κρέμονται.
Τα ποδωστήρια υποχωρούν και δεν παρέχουν επαρκή στήριξη ενώ το φαρδύ κόκπιτ δεν διευκολύνει τον έλεγχο του σκάφους με το σώμα του κωπηλάτη.
Η αρχική του σταθερότητα είναι χαμηλή με το μικρό επίπεδο τμήμα της κοιλιάς του αλλά σίγουρα βελτιώνεται πολύ όταν φορτωθεί. Ξεφόρτωτο είναι ασταθές.
Το day hatch μόνο στεγανό δεν είναι.
Τώρα για το ότι είναι πολύ γερό θα επισημάνω ότι σίγουρα όχι παραπάνω από το scorpio π.χ.
Όσο για την μνημειώδη πολυπλοκότητά του μετρήστε μόνο όλα τα εξαρτήματα που είναι βιδωμένα η πακτωμένα πάνω του και θα διαπιστώσετε ότι είναι τα τριπλά από κάποιο άλλο καγιάκ.
Τώρα για τη δωδεκάχρονη ανηψούλα του φίλου προτείνω να την ανεβάσετε σε surf ski, είμαι βέβαιος ότι ένα μικρό και ελαφρύ κοριτσάκι θα το βρεί πολύ εύκολο και διασκεδαστικό.
Όλα αυτά είναι βέβαια ακαδημαικά γιατί είμαι βέβαιος ότι κανείς πια δεν θα πάει να αγοράσει καινούργιο kodiak εκτός μόνο λόγω έλλειψης πληροφόρησης.
Μεταχειρισμένο και στα μισά λεφτά όμως σίγουρα θα βρεί κάποιο κοινό και αυτό λόγω έλλειψης επιλογών.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι έβγαλα το kodiak του φίλου στο eBay για ένα μήνα και δεν ενδιαφέρθηκε ούτε ένας να το κοιτάξει.
Η επιτυχία του φαίνεται είναι Ελληνικό φαινόμενο...
Posted by: stelios - 07-06-2013, 09:21 AM - Forum: Προσφορές
- No Replies
Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει το Eskimo roll παραδίδουμε μαθήματα όλο το καλοκαίρι στο Ηράκλειο Κρήτης.
Για 1 εβδομάδα ίσως και παραπάνω τον Αύγουστο θα είμαστε Πελοπόννησο και συγκεκριμένα Μεθώνη Μεσσηνίας. Στην περίπτωση που ενδιαφέρεται κάποιος και τον βγάζει ο δρόμος προς τα εκεί μπορούμε να κανονίσουμε μαθήματα ή εκδρομές.
Το κάθε μάθημα έχει διάρκεια 90 λεπτά. Έχουμε πελάτες που κατάφεραν να το κάνουν σε ένα μόλις μάθημα και κάποιοι σε 3+.
Ομολογώ ότι αγόρασα το συγκεκριμένο σκάφος με επιφύλαξη γιατί δεν είχα την ευκαιρία να το δοκιμάσω πριν αλλά ευτυχώς δεν έπεσα έξω.
Προς μεγάλη μου έκπληξη έχει το λιγότερο weather cocking από οποιοδήποτε πλαστικό καγιάκ έχω δοκιμάσει ακόμη και από πολύ ακριβά μοντέλα πχ Valley Etain, Scorpio κτλ. Αυτό και μόνο αποτελεί σημαντικό λόγο αγοράς.
Με 5άρι συνεχόμενο αέρα και εντελώς πλάγια είχα μόνο το μισό skeg και πήγαινα καρφί ευθεία.
Πρίμα το σκάφος τα σπάει.
Όρτσα θέλει δύναμη για να κρατήσει την ταχύτητα αλλά αυτό οφείλεται και στο μικρό σχετικά μήκος του, μόλις στα 4.83μ.
Συνοψίζω παρακάτω τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε.
Πλεονεκτήματα:
1. Πολύ καλή ποιότητα στο πλαστικό και στην όλη κατασκευή
2. Χαμηλή τιμή αγοράς σε σχέση με τον ανταγωνισμό (900€). Ούτε sit on top της προκοπής δεν παίρνεις με τα χρήματα αυτά.
3. Διαστάσεις. Με 55εκ πλάτος φαντάζει ότι μεγαλόσωμοι κωπηλάτες δεν θα χωράνε. Λάθος! Με 32εκ ύψος στο cockpit και φοβερή εργονομία το κατατάσσω στα πιο άνετα καγιάκ που έχω δοκιμάσει με τις διαστάσεις μου να είναι 1.85 και 84 κιλά.
4. Κλασσικό Βρετανικό σκαρί, στο κύμα τα σπάει. Σε surf δίνει ρέστα μιας και το μήκος του και η γάστρα βοηθάει πολύ.
5. 3 x hatces τα οποία κλείνουν πολύ καλά και εύκολα.
8. Λύση skeg που δεν σφηνώνει. Έχει πάρα πολύ κενό γύρω από το καρινάκι με αποτέλεσμα να μην σφηνώνει από πέτρες εύκολα.
9. Ποιοτικά λαστιχάκια (bangees). Έχει αρκετά για να βάλεις το εφεδρικό κουπί άνετα αλλά και για ασκήσεις διάσωσης.
10. Βάση για πυξίδα
12. Πολύ εύκολο για escimo roll. Από τα 3 καλύτερα που εχω σε roll. Τόσο που σκοπεύω όλα τα μαθήματα πλέον να τα κάνω με αυτό.
13. Πολύ άνετο κάθισμα με δυνατότητα ρύθμισης της πλάτης εσωτερικά με μηχανισμό
14. Ποιοτικό και βολικό μοχλό για τη ρύθμιση του skeg με 6 διαφορετικές θέσεις για εύκολη χρήση
15. Ευκολία στη χρήση τόσο από αρχάριους όσο και από προχωρημένους.
16. Δεν χρειάζεται πηδάλιο (rudder), πάει τέλεια με το skeg μόνο. Απορώ που έρχεται και με πηδάλιο
17. Στρίβει τέλεια μιας και το μήκος του με το μικρό πλάτος βοηθά ιδιαίτερα.
18. Το πηδάλιο στο λίγο που το δοκίμασα μου φάνηκε οκ αλλά ομολογώ ότι δεν είμαι οπαδός τους στο σύνολο.
19. Braces που ρυθμίζουν σε 4 διαφορετικά σημεία.
20. back rest - δίνει ρέστα....τόσο όσο χρειάζεται για ξεκούραστο κουπί και lay back rolls.
21. Στα πλάγια στο κάθισμα υπάρχουν τσέπες για να έρθετε ακόμη πιο κοντά στο σκάφος. Οι μικρόσωμοι κωπηλάτες με επιπλέον foam το φέρνουν στα μέτρα τους.
Μειονεκτήματα
1. Αν έχετε συνηθίσει να κωπηλατείτε χωρίς πηδάλιο το πρώτο πράγμα που θα κάνετε είναι να το βγάλετε και να αλλάξετε τα footpegs.
2. Έχει εσωτερικά ένα δίχτυ που μπορείτε να τοποθετήσετε paddle float και άλλα αντικείμενα. Προσωπικά λόγω μεγέθους με ενοχλούσε στα πόδια.
3. Δεν έχει καθόλου χώρο πίσω από το κάθισμα.
Θα χρησιμοποιήσω αρκετά το επόμενο διάστημα το συγκεκριμένο μοντέλο οπότε θα επανέλθω με περισσότερα.
Τράβηξα και ένα βίντεο εχθές, σύντομα θα το αναρτήσω για να δείτε την πλεύση του.
Μια αγορά που δεν θα το μετανιώσετε.
ΥΓ: Το σκάφος δεν κάνει για expedition, είναι μικρό σε διαστάσεις και χώρους. Για 2-3 ημέρες μια χαρά είναι.
ποιο είναι το σωστο δέσιμο της άγκυρας για να μπορουμε να την τραβηξουμε σε περίπτωση σκαλώματος;ποιο είναι το ιδανικό βάρος.επειδη ο αποθηκευτικος χώρος είναι μικρος που μπορω να μάλω την άγκυρα έτσι ώστε σε περίπτωση κύματος να μην μετακινηται και χρυπάει το καγιακ;;το μοντέλο είναι seastar χ
