Αυτό το αρθράκι γράφτηκε για να δημοσιευτεί σε ένα Ιαπωνικό περιοδικό για sea kayak με σκοπό να προσελκύσει κωπηλάτες στην Ελλάδα.
Συγχωρέστε μου λοιπόν το διαφημιστικό ύφος, δεν απευθύνεται σε εσάς αλλά στους Ιάπωνες καγιάκερ.
Κατά τα λοιπά ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και ευανάγνωστο.
Οι γνώμες και οι κριτικές σας καλοδεχούμενες αφού όλοι μας παλεύουμε για να βελτιωθούμε.
Η Ελλάδα με 14000 χιλιόμετρα, περίπου το μισό από την Ιαπωνία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμών στην Ευρώπη, μετά την Νορβηγία και το ενδέκατο στον κόσμο, μία θέση κάτω από την Κίνα. Για το μέγεθός της σαν μη αποκλειστικά νησιωτικό κράτος έχει αναλογικά το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο γης στον κόσμο.
Αυτό οφείλεται αφ' ενός στο ότι η Ελλάδα περιβρέχεται από θάλασσα σε όλα τα σύνορά της εκτός από τα βόρεια αλλά περισσότερο στα εκατοντάδες ελληνικά νησιά, μικρά και μεγαλύτερα, κατοικημένα και ακατοίκητα.
Τα ελληνικά νησιά χωρίζονται σε τέσσερα συμπλέγματα τα οποία περιλαμβάνουν σχεδόν όλα τα κατοικημένα και τα περισσότερα από τα ακατοίκητα. Είναι οι Σποράδες στο βορειοδυτικό Αιγαίο, οι Κυκλάδες στο κεντρικό Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και τα Επτάνησα στο Ιόνιο πέλαγος. Η Κρήτη που είναι και το μεγαλύτερο ελληνικό νησί και βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της χώρας δεν ανήκει σε κάποιο σύμπλεγμα.
Όπως η Ιαπωνία, έτσι και η Ελλάδα βρίσκεται στο όριο μεταξυ δύο κολοσσιαίων τεκτονικών πλακών, της Ευρασιατικής και της Αφρικάνικης και ειδικά τα νησιά του Αιγαίου οφείλουν την ύπαρξη και την εξαιρετικής ομορφιάς μορφολογία τους σε σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων βιβλικών μεγεθών, όπως για παράδειγμα η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, στο σύμπλεγμα των Κυκλάδων
που ήταν η μεγαλύτερη ιστορικά καταγεγραμμένη έκρηξη ηφαιστείου στον κόσμο, πολλές φορές ισχυρότερη από αυτές του Βεζούβιου και της Αίτνας στην Ιταλία και που τα αποτελέσματά της έγιναν αισθητά σε όλον τον πλανήτη.
Για τους καγιάκερ η Ελλάδα είναι ένας πραγματικός παράδεισος, με ανεξάντλητες διαδρομές, ζεστά καθαρά και διάφανα νερά, αμέτρητες μοναχικές παραλίες, σπηλιές, απόκρημνες ακτές και πέτρινους όγκους που σηκώνονται έως και πάνω από 800 μέτρα κάθετα πάνω από τα κύματα. Αυτά σε συνδυασμό με το ευρύτατο θαλάσσιο δίκτυο επιβατηγών πλοίων, 27000 δρομολόγια αναχωρούν κάθε χρόνο από τον Πειραιά μόνο για τα νησιά του Αιγαίου, τους φιλικούς κατοίκους, τον εύκολο ανεφοδιασμό, την αφθονία καταλυμάτων, εστιατορίων και τον ατελείωτο αρχαιολογικό, ιστορικό και πολιτισμικό πλούτο, με αδιάσπαστη συνέχεια επτά τουλάχιστον χιλιετηρίδων κάνουν τα ελληνικά νησιά έναν από τους κορυφαίους προορισμούς για όσους ενδιαφέρονται για τον τουρισμό με θαλάσσιο καγιάκ στην Ευρώπη αλλά και τον κόσμο ολόκληρο.
Όσοι αναζητούν κάτι παραπάνω και τους αρέσουν οι προκλήσεις και οι απαιτητικές συνθήκες μπορούν να είναι βέβαιοι ότι το Αιγαίο πέλαγος δεν θα τους απογοητεύσει και θα τους δώσει την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα όριά τους σε ενα περιβάλλον που μπορεί να κάνει ακόμα και τους πιο έμπειρους να διστάζουν να εγκαταλείψουν την ασφάλεια του λιμανιού.
Εμείς έχουμε βάλει σαν στόχο ζωής να γνωρίσουμε με το καγιάκ κάθε γωνιά αυτής της μαγικής θάλασσας και να μπορούμε να προσφέρουμε αξέχαστα ταξίδια σε νέους αλλά και σε έμπειρους κωπηλάτες σχεδιάζοντας για τον καθένα ξεχωριστά το ταξίδι που πραγματικά θα τον κάνει ευτυχισμένο.
Ο σχεδιασμός κάθε ταξιδιού στο Αιγαίο είναι πάντα μία πρόκληση. Δεν είναι ποτέ εύκολο να επιλέξουμε την καλύτερη από τις εκατοντάδες διαφορετικές διαδρομές που προσφέρει η θάλασσα αυτή στην προσπάθεια μας να εξασφαλίσουμε ότι αυτοί που θα κωπηλατήσουν μαζί μας θα απολαύσουν την καλύτερη δυνατή εμπειρία.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα θα ήταν λίγο πιο εύκολα.
Σύντροφός μου σε αυτό το ταξίδι θα ήταν μόνο η γυναίκα μου η Γιούρι.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Τόκυο η Γούρι δεν είχε ιδιαίτερη επαφή με τη θάλασσα μέχρι που ήρθε να ζήσει μαζί μου στην Ελλάδα. Από τότε βελτιώθηκε πολύ στο κολύμπι, έμαθε θαλάσσιο καγιάκ και άρχισε να μη φοβάται τόσο τα κύματα.
Κάθε καλοκαίρι στο Αιγαίο φυσάνε δυνατοί εποχιακοί άνεμοι που τους λέμε μελτέμια.
Οφείλονται κυρίως στα μεγάλα θερμικά ανοδικά ρεύματα πάνω από την Ινδία τα οποία επεκτείνονται σε ένα σύστημα χαμηλών πιέσεων πάνω από την μικρά Ασία και που σε συνδυασμό με τις υψηλές πιέσεις στα Βαλκάνια δημιουργούν μία ξηρή ψυχρή μάζα αέρα που πνέει από βόρειες διευθύνσεις και δροσίζει ευχάριστα το καυτό ελληνικό καλοκαίρι ενώ ταυτόχρονα δίνει μία ιδιαίτερη διαύγεια στην ατμόσφαιρα κάνοντας τα χρώματα να δείχνουν πιο λαμπερά και τα σχήματα πιο ξεκάθαρα, κάτι που έχει γίνει παγκόσμια γνωστό σαν το "ελληνικό φώς".
Τα μελτέμια έχουν μέση ένταση 6-7 μποφώρ και είναι ιδιαίτερα αισθητά στο κεντρικό Αιγαίο.
Έπρεπε λοιπόν να βρούμε μια προστατευμένη από τα μελτέμια περιοχή του Αιγαίου και να σχεδιάσουμε το ταξίδι μας εκεί.
Για λόγους ασφαλείας η επιλογή πρέπει πάντα να γίνεται με γνώμονα το δυσμενέστερο σενάριο όσον αφορά στις καιρικές συνθήκες.
Όπως μπορείτε και εσείς εύκολα να καταλάβετε κοιτώντας την πρόβλεψη στην εικόνα η επιλογή της Σύμης ήταν πρακτικά μονόδρομος.
Δεν θα υπήρχε άλλο νησί στο κεντρικό και νότιο Αιγαίο πέλαγος που θα μπορούσα να έχω πάρει μαζί μου τη Γιούρι εκείνη τη βδομάδα του Αυγούστου όπου οι άνεμοι στο Αιγαίο φυσούσαν με εντάσεις 7 και 8 Μποφώρ (60-75 χλμ/ώρα)
Εάν βρισκόμασταν στην Αθήνα σίγουρα θα είχα επιλέξει κάποια άλλη διαδρομή κοντά στα ανατολικά παράλια της Πελοποννήσου αλλά μια και βρισκόμασταν ήδη στην Κάλυμνο, μόλις 100 χλμ μακριά ο περίπλους της μακρινής Σύμης ήταν μια σπάνια ευκαιρία.
Ήξερα ότι η ρεστία που θα ερχόταν από τα δυτικά θα ήταν δυνατή αλλά και αυτό ήταν μία ακόμα καλή ευκαιρία για να ξεπεράσει η Γούρι τους φόβους της για τα ψηλά κύματα σε πιο ελεγχόμενες και ασφαλείς συνθήκες.
Φορτώσαμε λοιπόν τα καγιάκ και τον εξοπλισμό μας στο καράβι και σαλπάραμε για Σύμη λίγο πριν το ξημέρωμα.
Πέντε ώρες αργότερα μπαίναμε στο μικρό λιμάνι της Σύμης, το καράβι ίσα που χώραγε.
Το ρίξιμο των καγιάκ στο νερό από λιμάνια με ψηλές τσιμεντένιες προβλήτες είναι πάντα ένα πρόβλημα.
Συνήθως υπάρχει κοντά μια παραλία η ακόμα μία γλίστρα απ' όπου ρίχνουν στο νερό τα μικρότερα σκάφη με τα τρέιλερ.
Δυστυχώς όχι στη Σύμη.
Κουβαλήσαμε με κόπο τα σκάφη και τον εξοπλισμό μας μέσα από τον πολυσύχναστο δρόμο του λιμανιού και τα κατεβάσαμε λίγες δεκάδες μέτρα παρακάτω σε μια χαμηλή προβλήτα μπροστά από τα τραπεζάκια μιας καφετέριας.
Οι περισσότεροι στο λιμάνι δεν είχαν ξαναδεί καγιάκ στη ζωή τους οπότε γίναμε αναπόφευκτα το επίκεντρο της προσοχής κάτι που με έκανε να αισθάνομαι λίγο άβολα, είχαμε αρκετές ετοιμασίες πριν ρίξουμε τα σκάφη στο νερό και έπρεπε και να αλλάξουμε ρούχα
μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο που δεν έχανε ευκαιρία να μας παρακολουθεί.
Δεν το σκεφτήκαμε παραπάνω όμως και αρχίσαμε τις ετοιμασίες μας μη δίνοντας καμία σημασία στα αδιάκριτα βλέμματα.
Φορτώσαμε τον εξοπλισμό του κάμπινγκ, τα τρόφιμα, τα ρούχα τον εξοπλισμό ασφαλείας μαζί και τα σύνεργά μου για υποβρύχιο ψάρεμα και ρίξαμε τα σκάφη στο νερό.
Μετά τις πρώτες κουπιές στα ήρεμα νερά του λιμανιού και όταν ξεδιπλώθηκε η θέα της όμορφης γραφικής Σύμης στα μάτια μας αισθάνθηκα μια ανακούφιση που όλη η ταλαιπωρία των προετοιμασιών είχε περάσει και που για τις πέντε επόμενες μέρες θα βρισκόμαστε ελεύθεροι στη θάλασσα.
Η Γιούρι έδειχνε να απολαμβάνει την ταχύτητα και την ελαφράδα του Rockpool Taran 16 που με τη μακριά του ίσαλο και το μόλις 51 εκατοστά φάρδος του με τη στρογγυλεμένη γάστρα έσκιζε τη θάλασσα γρήγορα και άκοπα. Στην ισορροπία είναι πολύ καλή, βοηθάει βέβαια και το λίγο βάρος της όπως και το ότι δεν είναι πολύ ψηλή. Το πηδάλιο της SmartTrack της έδινε απόλυτο έλεγχο της κατεύθυνσης του σκάφους. Όλα έδειχναν τέλεια. Για εμένα είχα επιλέξει το NDK romany surf, αφού δεν ήταν η ταχύτητα που με ενδιέφερε αλλά η σταθερότητα και η ευελιξία για την περίπτωση που θα έπρεπε να βγάλω τη Γιούρι από κάποια δυσκολία.
Η πρώτη μας στάση έγινε μόλις ενάμισι μίλι μακρύτερα, σε ένα παραλιακό μπάρ, για να προμηθευτούμε το πιο απαραίτητο είδος για το sea kayak στην Ελλάδα, το νερό. Δεν το πήραμε από την αρχή για να μην κουβαλάμε 15 κιλά ακόμα μαζί με τον εξοπλισμό.
Δεύτερη στάση στο νησάκι Νίμος που χωρίζει από τη Σύμη ένας στενός θαλάσσιος δίαυλος στα βορειοανατολικά για μια σύντομη επίσκεψη στον μικρό κατάλευκο ναό που βρισκόταν εκεί και κολατσιό κάτω από την σκιά των δέντρων στον περίβολο.
Είχε πια φτάσει μεσημέρι και σιγά σιγά ο αέρας δυνάμωνε. Πάντα το καλοκαίρι στα νησιά του κεντρικού και νότιου Αιγαίου, αργά το μεσημέρι όταν η θερμοκρασία στην ξηρά φτάσει στο μέγιστο ένας αέρας που τον λέμε θαλάσσια αύρα, φυσάει από την ψυχρότερη θάλασσα και στα βορεινά ενισχύει τα μελτέμια.
¨Έτσι μετά που φύγαμε από το Νίμο η θάλασσα δεν ήταν πια λάδι και κοντά κύματα χτύπαγαν την πλώρη μας ολοένα και δυνατότερα. Η πρώτη μέρα είναι πάντα η πιο δύσκολη, έτσι οκτώ μίλια μετά την εκκίνησή μας από τη Σύμη είπαμε να κλείσουμε την μέρα σε μιά όμορφη και προστατευμένη παραλία.
Μαγειρέψαμε, φάγαμε και κοιμηθήκαμε όμορφα με τον ελαφρό φλοίσβο των κυμάτων να μας νανουρίζει
Την επόμενη μέρα ο καιρός έδειχνε υπέροχος, λαμπερή λιακάδα όπως πάντα και πολύ λίγος αέρας.
Κολυμπήσαμε, ετοιμαστήκαμε αργά και ξεκινήσαμε μετά τις 10.
Κωπηλατήσαμε παραλιακά για πέντε μίλια και σταματήσαμε πάλι σε έναν μικρό ναό για τουρισμό, ξεκούραση και κολατσιό.
Ένα κοπάδι από μεγάλα κατσίκια που ζούσε στην περιοχή έδειξε πολύ ενδιαφέρον για μας και τα τρόφιμα που είχαμε μαζί μας.
Έτρωγαν τα πάντα, μέχρι και τις χαρτοπετσέτες. Όταν άρχισαν να δοκιμάζουν και τα ρούχα μου αναγκάστηκα να τα διώξω από κοντά μας.
Έφτασε το μεσημέρι και ο αέρας άρχισε πάλι να δυναμώνει, η Γιούρι προχώραγε πολύ αργά, ακόμα και με το Taran οπότε χρησιμοποίησα ένα σκοινί ρυμούλκησης για να την βοηθήσω λίγο με την ταχύτητά της ώσπου να περάσουμε τους εκτεθειμένους στο βοριά κάβους.
Αυτό κράτησε για μόνο δύο μίλια και μετά βρεθήκαμε πάλι σε προστατευμένα νερά, μέσα σε ένα μεγάλο κόλπο με παραλίες ολόγυρα.
Κάναμε στάση στην πρώτη που βρήκαμε και ενώ η Γιούρι κολυμπούσε και ξεκουραζόταν, εγώ πήγα για ψαροντούφεκο.
Στάθηκα τυχερός και έβγαλα 2 αρκετά μεγάλα ψάρια που θα συμπλήρωναν τέλεια το δείπνο μας.
Συνεχίσαμε να κωπηλατούμε προς το βάθος του κόλπου, 2 μίλια μακρύτερα όπου βρισκόταν μια μεγάλη και όμορφη παραλία όπου θα περνάγαμε το βράδυ. Μαγειρέψαμε και φάγαμε τα ψάρια πάνω στα καθαρά άσπρα βότσαλα και ύστερα ύπνο στη σκηνή μέχρι το πρωί.
Ξημέρωσε λοιπόν η τρίτη μέρα μας στη Σύμη όπου και θα περνάγαμε από ένα λιμάνι του νησιού για να πάρουμε προμήθειες, ζεστές πίτες και για λίγη επαφή με τον πολιτισμό.
Το surf στην παραλία ήταν αρκετά δυνατό αλλά λίγο πιο μέσα η θάλασσα ησύχαζε. Καλύψαμε τα πέντε μίλια μέχρι το λιμάνι του Πανορμίτη χωρίς στάση αλλά καθίσαμε εκεί αρκετή ώρα, επισκεφθήκαμε τον μεγαλόπρεπο ναό, αγοράσαμε νερό και προμήθειες, κολατσίσαμε μέχρι που μας έπιασε πάλι το μεσημέρι.
Η θάλασσα μέσα στο λιμάνι ήταν ήσυχη αλλά έξω έβλεπα τα κύματα να αφρίζουν. Αυτό θα ήταν και το δυσκολότερο κομμάτι του ταξιδιού μας. Προορισμός μας για σήμερα ήταν ένα ακόμα νησάκι, το Σεσκλί στα νότια της Σύμης. Ο καιρός ερχόταν από τα δυτικά και έτσι ανάμεσα στη Σύμη και το Σεσκλί τα κύματα θα στριμώχνονταν δημιουργώντας ένα ισχυρό ρεύμα, μέχρι εκεί θα είχαμε τον καιρό κόντρα, ύστερα θα πηγαίναμε μαζί με το ρεύμα.
Όταν βγήκαμε από το λιμάνι στην ανοιχτή θάλασσα κάποια κύματα ξεπερνούσαν το ενάμισι μέτρο.
Έδεσα κατευθείαν το σχοινί ρυμούλκησης στην πλώρη του Taran ενώ η Γιούρι διαμαρτυρόταν τρομαγμένη.
Πέντε μίλια μας χώριζαν από τον τελικό μας προορισμό για εκείνη την ημέρα και από αυτά τα μισά θα ήταν τα δύσκολα.
Της ζήτησα λοιπόν να μη φοβάται και το μόνο που να την ενδιαφέρει να είναι η ισορροπία της, το κουπί θα το αναλάμβανα εγώ.
Έτσι και έγινε λοιπόν, όταν αρχίσαμε να πηγαίνουμε μαζί με το ρεύμα είχα ακόμα το σκοινί δεμένο στο καγιάκ της και χρειαζόταν να φρενάρει το σκάφος της για να μην καρφωθεί στην πρύμνη μου.
Με το που φτάσαμε στο Σεσκλί η θάλασσα έπεσε πολύ ενώ μόλις γυρίσαμε στην ανατολική πλευρά του η θάλασσα έγινε πάλι σαν λάδι.
Στην παραλία στο Σεσκλί βρίσκονταν αραγμένα μερικά ιστιοπλοϊκά και ψαροκάικα. Ο αέρας την επόμενη μέρα αναμενόταν δυνατός οπότε είχαν έρθει εδώ για καταφύγιο.
Λίγο μετά που βγήκαμε στην παραλία και ενώ ξεκουραζόμαστε κάτω από τη σκιά των δέντρων μας πλησίασαν κάποιοι άνθρωποι από μία παρά που καθόταν μερικές δεκάδες μέτρα μακρύτερα για να μας γνωρίσουν και να μας προσφέρουν φρούτα και ψωμί τα οποία και δεχτήκαμε με χαρά. Το θαλάσσιο καγιάκ είναι ακόμα καινούργιο στην Ελλάδα και αναπόφευκτα τραβάει την προσοχή και προσελκύει το ενδιαφέρον των ανθρώπων.
Βρήκαμε ένα ωραίο σημείο και στήσαμε τη σκηνή μας κάτω από ένα μεγάλο δέντρο ενώ δίπλα μας υπήρχε και ένας πολύ χρήσιμος ξύλινος πάγκος. Ιδανικές συνθήκες για κάμπινγκ, δροσιά, ησυχία, η θάλασσα στα πόδια μας και ένα μεγάλος και άνετος πάγκος για καθόμαστε να μαγειρεύουμε και να τρώμε στη σκιά, υπέροχα.
Την επόμενη ημέρα ο αέρας ήταν, όπως έλεγαν οι προβλέψεις, πολύ δυνατός οπότε αποφασίσαμε να μην βγούμε στη θάλασσα αλλά να εξερευνήσουμε το έρημο νησάκι. Βρήκαμε πάλι ένα μικρό λευκό ναό, μεγάλες εκτάσεις με ελιές, κοπάδια από κατσίκια και άλλα ενδιαφέροντα τοπία. Ήταν μια πολύ ωραία βόλτα κάτω από τον λαμπερό πρωινό ήλιο. Εγώ βγήκα για ψαροντούφεκο αργά το απόγευμα αλλά δεν είχα καθόλου τύχη και έβγαλα μόνο ένα ψάρι που μαγειρέψαμε αμέσως. Γνωριστήκαμε με ένα ζευγάρι Άγγλων που κατέβηκε από ένα ιστιοπλοϊκό και μας κάλεσε στο σκάφος για φαγητό και δροσερό κρασί. Περάσαμε πολύ ωραία με τους νέους μας φίλους και τις δύο πολύ φιλικές και καθαρές γάτες τους. Το ζευγάρι δεν είχε πια σπίτι στην Αγγλία και ζούσε στο σκάφος ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα. Ύστερα από την Ελλάδα σκοπό είχαν να παν στη βόρεια Αφρική και από 'κει και πέρα δεν είχαν αποφασίσει ακόμα. Δεν βιαζόντουσαν, κάθε άλλο αφού στην παραλία αυτή βρίσκονταν ήδη μια βδομάδα. Εμείς πάντως αν καθόμαστε μία μέρα παραπάνω θα αρχίζαμε να βαριόμαστε οπότε την άλλη μέρα το πρωί φύγαμε από το Σεσκλιό με κατεύθυνση βορειοανατολική για να εξερευνήσουμε την ανατολική ακτή της Σύμης.
Ο αέρας είχε κοπάσει εντελώς και η θάλασσα ήταν σαν λάδι πράγμα που έκανε την Γιούρι πολύ ευχαριστημένη πρόγραμμα για τις δύο τελευταίες ημέρες θα ήταν πολύ ελαφρύ, έτσι μετά από μόλις επτά μίλια φτάσαμε στο μέρος που θα κατασκηνώναμε για το βράδυ. Ήταν η παραλία του Άγιου Γιώργου, η πιο διάσημη παραλία της Σύμης κλεισμένη ολόγυρα από κάθετους βράχους 300 μέτρα ψηλούς. Μεγάλα ταχύπλοα και ιστιοφόρα κατέκλυζαν τον κόλπο αλλά από το απόγευμα και μετά άρχισαν να φεύγουν μέχρι που κατά το σούρουπο είχαμε μείνει μόνοι μας σε ολόκληρη την παραλία.
Εγώ πάλι δοκίμασα την τύχη μου στο ψαροντούφεκο αλλά μάταια. Δεν χτύπησα ούτε ένα ψάρι, είδα μόνο ένα κοπάδι από πολύ μεγάλους κεφάλους, τουλάχιστον δύο κιλά ο καθένας. <Τους ακολούθησα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα αλλά μόλις τόλμησα να βουτήξω για να τους φέρω σε απόσταση βολής, παρότι πρόσεξα να μην κάνω κανένα θόρυβο και να έχω τη σκιά μου πίσω τους, τα μεγάλα ψάρια αισθάνθηκαν την διαταραχή στην πίεση του νερού και εξαφανίστηκαν σε δευτερόλεπτα. Μόνο μου τρόπαιο μία ακριβή μάσκα με αναπνευστήρα που είχε πέσει από κάποιο σκάφος και μάλλον ήταν πολύ βαθειά για να την φέρουν πάνω οι τουρίστες.
Ο, απαραίτητος όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, μικρός λευκός ναός βρισκόταν βέβαια και εδώ και μπροστά του δέντρα και πάλι ξύλινοι πάγκοι όπου ετοιμάσαμε και φάγαμε το δείπνο μας. Χωρίς ψάρι αυτή τη φορά. Μια τολμηρή μονόφθαλμη κατσίκα μας έκανε παρέα με αντάλλαγμα τα φλούδια από τα φρούτα και τους καρπούς που τρώγαμε και λίγο ψωμί. Κοιμηθήκαμε υπέροχα, σε απόλυτη ησυχία με μόνο τον ελαφρύ παφλασμό των κυμάτων να μας νανουρίζει ευχάριστα.
Το επόμενο πρωί ξημέρωσε και η τελευταία μας μέρα στο νησί. Είχαμε πια μόνο να κωπηλατήσουμε μέχρι πίσω στο λιμάνι και από εκεί θα παίρναμε νωρίς το απόγευμα το καράβι που θα μας πήγαινε πίσω στην Κάλυμνο. Η παραλία έβλεπε κατευθείαν στην ανατολή και έτσι ήδη από τις επτά το πρωί ο ήλιος είχε αρχίσει να ψηλώνει. Μαζέψαμε με την ησυχία μας και αφού πήραμε τεμπέλικα το πρωινό μας αρχίσαμε να κωπηλατούμε νωχελικά πάνω στα ήρεμα κρυστάλλινα νερά δίπλα στις απόκρημνες πέτρινες ακτές.
Δύο μίλια αργότερα κάναμε την πρώτη μας στάση σε ένα μικρό παραθαλάσσιο οικισμό για να απολαύσουμε έναν πραγματικά ωραίο καφέ
και να πάρουμε μερικές φωτογραφίες από το όμορφο χωριουδάκι. Το λιμάνι ήταν μόλις δυόμιση μίλια μακρύτερα οπότε είχαμε άφθονο χρόνο στη διάθεσή μας.
Η τελευταία διαδρομή μας μέχρι το λιμάνι ήταν ονειρική γλιστρώντας αβίαστα πάνω στα διάφανα γαλαζοπράσινα νερά που σταδιακά άλλαζαν χρώματα παίρνοντας όλες τις αποχρώσεις του μπλε κάτω από τους γκρίζους βράχους με τα σκουροπράσινα αγριοκυπάρισα, όλα λουσμένα στο φώς και σκεπασμένα από έναν καταγάλανο ουρανό με τα βουνά της μικρός Ασίας να διαγράφονται απαλά στον ανατολικό ορίζοντα. Πριν καλά καλά το καταλάβουμε μπαίναμε στο πανέμορφο λιμάνι της Σύμης και ένα ένα τα πολύχρωμα αρχοντικά της αποκαλύπτονταν χαϊδεύοντας τα μάτια μας σαν τις πινελιές κάποιου ξακουστού ζωγράφου. Μια πραγματικά αξέχαστη στιγμή.
Και έτσι τελείωσε το ταξιδάκι μας στη Σύμη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Βγάλαμε τα σκάφη στη στεριά, τα κουβαλήσαμε μπροστά στην προβλήτα μαζί με όλον τον εξοπλισμό μας και περάσαμε τις τελευταίες μας ώρες στο νησί κάνοντας βόλτες στα όμορφα δρομάκια και αγοράζοντας ξεχωριστά ενθύμια από την καλόγουστη τοπική αγορά.
Λίγο αργότερα το καράβι μας ήρθε και έτσι μείναμε να κοιτάμε την αρχοντική Σύμη να χάνεται αργά στον ορίζοντα πίσω μας.
Λοιπόν ξεκινησα το ψάξιμο και το πρωτο που επεσα είναι το Kalao της BIC αλλά επείδη ενας φιλος μου είπε για τα κιλά βλεπω και trinidad. Τα παιδιά μου είναι 6 & 4 χρονών και φιλοδοξώ να το ρίχνουμε και σε λίμνες.
Βλέπω επίσεις αυτά που φερνει το surfcenter και συγκεκριμένα ενα oceanus http://surfcenter.gr/cms/en/canoe-kayak/...gory_id=29
Πείτε μου αν εχετε να μου προτείνεται καποιο αλλο ή αν εχουμε διαφορές σε αυτά που ψαχνω που σε οδηγούν σε καποια επιλογή.
καλησπέρα.
αν και απ ο,τι βλέπω οι περισσότεροι εδω προτιμάτε τα sit in θα ήθελα την βοήθειά σας...
σκοπός μου είναι η αγορά ενός διπλού sit on top kayak για εκδρομούλες και διανυκτερεύσεις σε παραλίες της Κρήτης. οι αποστάσεις που θα κάνω υπολογίζω οτι δεν θα ξεπερνούν τα 15 χλμ ανα κατεύθυνση και σίγουρα θα συναντάω κάποιες φορές 4-5 μποφόρ. το αυτοκίνητό μου είναι 4μετρα περίπου 3θυρο.... προτιμώ να είναι γρήγορο και ας μην είναι άνετο σε χώρους. έχω καταλήξει σε 4 μοντέλα απο 2 εταιρίες και θα ήθελα την γνώμη όσων τα έχουν πλοηγήσει...
feelfee gemini
feelfree corona
oceank. malibu 2 xl
oceank. zest 2
αν κάποιος συνιστά άλλη εταιρία ή μοντέλο, ευχαρίστως να μου το προτείνει
Posted by: akosmas - 09-21-2014, 06:17 AM - Forum: Βρείτε παρέα
- No Replies
Καλημερα στη παρεα,
ειμαι σχετικα αρχαριος με το sea-kayaking και ψαχνω παρεα για εξορμησεις στη περιοχη Π. Φαληρου και γυρω..
Ειμα κατοχος ενος φουσκωτου Kayak KALYMA της BIC 2θεσιου.
καλησπερα ξερει κανης αν τα φερνη καποιος στην ελλαδα το μοντελο frontier 12 δεν βρικα κατι.ειναι κατι ενδιαμεσο σε κανο kai kayak http://www.craftypaddle.com/models/frontier/ευχαριστω
Μετά απο μερικά πρόχειρα σχέδια στο χαρτί , έφτιαξα ενα σχεδιο στο autocad .
Οι διαστάσεις των παρελκομένων , ειναι για το sea island sport. Για το μήκος και την επιφάνεια του ίδιου του πηδαλίου , από ότι διάβασα υπάρχει κάποιος μαθηματικός τύπος , αλλά δεν βρήκα τίποτα .
( αν κάποιος ξέρει ας μου πει ) . Οπότε σχεδιάστηκε αρκετά ,νομίζω, μεγάλο σε μήκος , μιας και το μεγάλο μικραίνει , αντίθετα με το μικρό που δεν μεγαλώνει . ;D
Ολα τα κομμάτια κοπηκαν απο 4mm okume και θα ειναι ολα διπλά ,με εσωτερικές ενυσχισεις απο carbon και υαλούφασμα . Αυτο που σκεφτομαι ειναι να γινει ειναι " κοντρα πλακε 4mm- υαλούφασμα 200gr - carbon 200gr - υαλούφασμα 200gr-κοντρα πλακε 4mm" Θα εχει την ακαμψία που χρειάζεται . Πάντα εχω στο μυαλό μου την πιθανότητα το πηδάλιο να γινει απο αλουμίνιο , αν δω οτι δεν θα είναι άκαμπτο το ξύλινο . Ο λόγος που το κάνω ξύλινο εξαρχής , είναι οτι θα μπορέσω να του δώσω υδροδυναμικό σχήμα , αντίθετα με το αλουμίνιο που θα ναι τετράγωνης διατομής , όχι ιδιαίτερα καλό .
Κατ αρχήν καλησπέρα και καλές βόλτες σε όλους, συγχαρητήρια για το forum καθώς νέος σε αυτό!. Θα ήθελα τις συμβουλές των πιο έμπειρων για την επιλογή αγοράς ενός sit in όπως λέει ο τίτλος. Το ιστορικό ....είμαι κάτοχος 8 χρόνια ενός διπλού sit on top 4.30 novamarine. Το καλοκαίρι το χρησιμοποιώ πάρα πολύ και σχεδόν πάντα πλέον μόνος μου. Κάνω αρκετές αποστάσεις-βόλτες , αλλά πλέον έχω πρόβλημα καθώς συνέχεια επισκευάζω ένα σπάσιμο στο κάθισμα που συνέχεια ανοίγει, επίσης θα ήθελα κάτι καλύτερο και για ένα άτομο, ώστε να καλύπτω καλύπτω καλύτερες αποστάσεις και πολύ σημαντικό, να το κουβαλάω μόνος μου και να σταματήσω να αγγαρεύω κόσμο!! Κοιτάω για sit in, γιατί όσο μπορώ θα το ρίχνω για καμιά βόλτα και χειμώνα. το μπάτζετ όπως πάντα μειωμένο max 500 για μεταχειρισμένο ή καινουργιο. Κάποια που είδα είναι τα εξής : http://www.forward.gr/kayaks/sea-kayaks/...sport.html
επίσης http://www.car.gr/classifieds/watersports/view/2879392/ και τελευταία επιλογή κάτι πιο φθηνό που θα το κουβαλάω σίγουρα μόνος αλλά θα είναι μάπα. http://www.albatroseshop.gr/products-pag...tprice.gr. Κλείνω στο πρώτο αλλά με ανησυχεί το μέγεθος για σήκωμα μόνος μου και λίγο το μπάτζετ. Αυτό που έχω έγινε από τον ήλιο το καλοκαίρι απο πορτοκαλί τελείως ασπρο, λόγο του ότι δε μπορώ να το κουβαλήσω μόνος, έτσι είναι μέσα στη θάλασσα δεμένο όλο το καλοκαίρι και καίγεται στον ήλιο. Νομίζω αρκετά έγραψα...όποια γνώμη καλοδεχούμενη..ευχαριστώ!!
