Λάθη τεχνικής και τραυματισμοί.

[Pai Mei]

Πρέπει κατ' αρχάς πάντα να θυμόμαστε ότι τα άνω άκρα αποτελούν κατά βάσιν μέρος της μετάδοσης του συστήματος, μαζί με το κουπί, και ότι η συμβολή τους στην παραγωγή της ισχύος θα πρέπει να είναι περιορισμένη.

Η παραγωγή της ροπής εκκινεί από τα κάτω άκρα, δια της αντιστάσεως, συνεχίζεται μέσω του κορμού (κοιλιακών και ραχιαίων, που μπορούν να δώσουν άφθονη ροπή σε σχέση με τους συγκριτικά ισχνούς μυς των χεριών), μέσω συστροφής, με τελευταίες εμπλεκόμενες μυικές ομάδες αυτές των δελτοειδών και των ώμων. Σε πολύωρη άσκηση, το σωστό είναι να εναλλάσσεις όλες αυτές τις ομάδες, με μεταβαλλόμενο βαθμό εμπλοκής, ώστε να ξεκουράζονται διαδοχικά.

Έχοντας ασχοληθεί με την κολύμβηση σε αγωνιστικό επίπεδο επί 12 συναπτά έτη, γνωρίζω από πρώτο χέρι την ευπάθεια ή ευαισθησία αν θέλετε της ωμικής άρθρωσης στην περιστροφή και ειδικά αν αυτή φτάνει τις 360ο (μία πλήρης περιστροφή του ώμου, που επιβαρύνει ιδιαίτερα τους στροφείς). Το πιο σύνηθες πρόβλημα εντοπίζεται στον υπερακάνθιο, που μπορεί να πληγεί από ρήξεις, φλεγμονές κ.λπ. στην παρατεταμένη χρήση (σύνδρομα υπέρχρησης).

Στην κωπηλασία ευτυχώς δεν έχουμε ωμική περιστροφή κατά 360ο, όποτε εκ των πραγμάτων η ωμική άρθρωση επιβαρύνεται λιγότερο και κατά κύριο λόγο όταν δουλεύουμε υψηλές γωνίες. Ωστόσο, δεδομένης της ευαισθησίας της άρθρωσης, θεωρώ ότι χρειάζεται δουλειά τόσο με βάρη όσο και με λάστιχα προκειμένου να πετύχουμε τον επιθυμητό συνδυασμό δύναμης, σταθερότητας και ευλυγισίας.

Σε κάθε περίπτωση, αν νιώσουμε ενόχληση κατά τη διάρκεια της κωπηλασίας, και θεωρώ ότι αν έχουμε λυμένα τα υπόλοιπα θέματα (βλ. θέση κωπηλασίας κ.λπ.), η πρώτη ενόχληση θα χτυπήσει στον ώμο, επιβραδύνουμε τον ρυθμό και βγαίνουμε αργά έξω, για να αποφύγουμε κάποιον μεγαλύτερο τραυματισμό που μπορεί να μας κρατήσει εκτός νερού για μέρες ή και εβδομάδες.

Κατά τα άλλα, αν έχουμε αξιώσεις για μεγάλες αποστάσεις, πλην της αερόβιας άσκησης χαμηλής έντασης στο νερό (όσα περισσότερα μίλια γίνεται), με εμβόλιμα 2-3 διαστήματα HIIT (διαλειμματική υψηλής έντασης)/ώρα, χρειάζεται και σοβαρή δουλειά στη στεριά με βάρη και λάστιχα.

Στο καγιάκ το σώμα πρέπει να κάθεται κατ' αρχάς άνετο και χαλαρό, η λαβή στο κουπί να είναι άνετη, και η δύναμη να ρέει αβίαστα από τα πόδια και τον κορμό μέχρι τον ώμο... Από εκεί την παραλαμβάνουν τα χέρια, που όπως είπαμε, πρέπει να αντιλαμβάνομαστε περισσότερο ως μέρος του κουπιού και λιγότερο ως μέρος του σώματος, και η παραγόμενη ροπή καταλήγει στην λεπίδα κι από εκεί στο νερό. Σχετικά με την κινητήρια ισχύ (ροπή χ αριθμό κουπιών σε μονάδα χρόνου) και την προσαρμογή της στις ιδιαίτερες συνθήκες και απαιτήσεις του ταξιδιού, νομίζω ότι ξεφεύγει από το παρόν θέμα, οπότε ίσως δοθεί η ευκαιρία να το συζητήσουμε με άλλη αφορμή.