11-07-2012, 09:23 AM
Αναδύεται τώρα στο μυαλό μου ένας σκεπτικισμός…
Η τεχνολογία είναι σήμερα έτοιμη και πρόθυμη να μας παρέχει τα μάτια της Παναγιάς, έλα όμως που η Ιδέα του καγιάκ καθεαυτή παραμένει στη βάση της σύμφυτη με τον πρωτογονισμό ?
Παρεισφρέει έτσι μία αντίφαση και αξιωματικά θεωρώ, ότι κάθε αντίφαση που αφήνεται να λειτουργεί συστηματικά κρύβει πίσω της μία απειλή, κάπου στο βάθος καραδοκεί ένα αδιέξοδο.
Και μη μου αντιτάξει κάποιος ότι πρόκειται για δοκιμασμένες μεθόδους, γιατί προσωπικά πολύ αμφιβάλλω αν ακόμα και ο λαμπερός διεθνής καγιακικός κόσμος είναι αρκετά ώριμος για να επεξεργάζεται τέτοιες λεπτές έννοιες.
Για να σας το πω σχηματικά, αν στα δύσκολα η ενέργεια της μπαταρίας λιγωθεί, ή το ηλεκτρικό κύκλωμα πάρει υγρασία, ή η εισαγωγή στομώσει από φύκια, ή η φτερωτή φρακάρει από χοντρόκοκκη άμμο, τότε δεν θα φταίει η περιστασιακή ατυχία – προβάλλει εδώ ολοζώντανη μία αιτιότητα νομοτελειακής ισχύος !
Υπακούοντας σε αυτή τη λογική πρέπει πιστεύω να στρεφόμαστε πάντοτε στις απλούστερες, αυθεντικές και ατόφιες διεξόδους.
Και δείτε -στο προκείμενο- η παραδοσιακή εμπειρογνωμοσύνη έχει ήδη δώσει ολοκληρωμένες και βέβαιες απαντήσεις.
Τα αναποδογυρισμένα -γνήσια- θαλασσινά καγιάκ είναι σχεδιασμένα να αδειάζουν εντελώς μόλις ανασηκωθούν για ελάχιστες στιγμές από την πλώρη τους, ενώ ταυτόχρονα επιδείχνουν αυτόματη ικανότητα να ανακαθίζονται όρθια !
Και ενώ στην παρουσία συντρόφου -που στις μεγάλες εκστρατείες με παραφορτωμένα σκάφη είναι δεδομένη- η διαδικασία είναι αληθινά εύκολη, ακόμα και αβοήθητος ο καγιάκερ μπορεί να ολοκληρώνει επιτυχώς την τεχνική με την άνωση που του προσφέρει το pfd και ο πλωτήρας κουπιού.
Ένας φουσκωμένος ασκός από τομάρι ζώου, ένα θολωτό σκεύος και ένα απορροφητικό συσσωμάτωμα εν είδει σπόγγου ήταν, νομίζω, τα αξεσουάρ και του αρχαιότερου Ινουι…
Η τεχνολογία είναι σήμερα έτοιμη και πρόθυμη να μας παρέχει τα μάτια της Παναγιάς, έλα όμως που η Ιδέα του καγιάκ καθεαυτή παραμένει στη βάση της σύμφυτη με τον πρωτογονισμό ?
Παρεισφρέει έτσι μία αντίφαση και αξιωματικά θεωρώ, ότι κάθε αντίφαση που αφήνεται να λειτουργεί συστηματικά κρύβει πίσω της μία απειλή, κάπου στο βάθος καραδοκεί ένα αδιέξοδο.
Και μη μου αντιτάξει κάποιος ότι πρόκειται για δοκιμασμένες μεθόδους, γιατί προσωπικά πολύ αμφιβάλλω αν ακόμα και ο λαμπερός διεθνής καγιακικός κόσμος είναι αρκετά ώριμος για να επεξεργάζεται τέτοιες λεπτές έννοιες.
Για να σας το πω σχηματικά, αν στα δύσκολα η ενέργεια της μπαταρίας λιγωθεί, ή το ηλεκτρικό κύκλωμα πάρει υγρασία, ή η εισαγωγή στομώσει από φύκια, ή η φτερωτή φρακάρει από χοντρόκοκκη άμμο, τότε δεν θα φταίει η περιστασιακή ατυχία – προβάλλει εδώ ολοζώντανη μία αιτιότητα νομοτελειακής ισχύος !
Υπακούοντας σε αυτή τη λογική πρέπει πιστεύω να στρεφόμαστε πάντοτε στις απλούστερες, αυθεντικές και ατόφιες διεξόδους.
Και δείτε -στο προκείμενο- η παραδοσιακή εμπειρογνωμοσύνη έχει ήδη δώσει ολοκληρωμένες και βέβαιες απαντήσεις.
Τα αναποδογυρισμένα -γνήσια- θαλασσινά καγιάκ είναι σχεδιασμένα να αδειάζουν εντελώς μόλις ανασηκωθούν για ελάχιστες στιγμές από την πλώρη τους, ενώ ταυτόχρονα επιδείχνουν αυτόματη ικανότητα να ανακαθίζονται όρθια !
Και ενώ στην παρουσία συντρόφου -που στις μεγάλες εκστρατείες με παραφορτωμένα σκάφη είναι δεδομένη- η διαδικασία είναι αληθινά εύκολη, ακόμα και αβοήθητος ο καγιάκερ μπορεί να ολοκληρώνει επιτυχώς την τεχνική με την άνωση που του προσφέρει το pfd και ο πλωτήρας κουπιού.
Ένας φουσκωμένος ασκός από τομάρι ζώου, ένα θολωτό σκεύος και ένα απορροφητικό συσσωμάτωμα εν είδει σπόγγου ήταν, νομίζω, τα αξεσουάρ και του αρχαιότερου Ινουι…