07-24-2012, 10:32 PM
Μπορείς εύκολα να τεντώσεις ελαφρά μία πακτωμένη μπετόβεργα και να την αφήσεις να δονηθεί, όσο όμως δονείται είναι δύσκολο να τη σταματήσεις. Το μέγεθος της δυσκολίας σου -μάλιστα- προσμετριέται άμεσα, από τον τρόπο που παρασύρεται στη δόνηση το μπετόν!
Πώς, άραγε, συμβαίνουν αυτά τα περίεργα...;
Υπάρχει στη Φύση μία μορφή δυνάμεων που λέγονται αδρανειακές. Η βαθύτερη αιτία τους δεν είναι ακόμα καλά γνωστή στους φυσικούς, για τις ανάγκες της δικής μας ανάλυσης όμως αρκoύν τα εμπειρικά συμπεράσματα που βγαίνουν από τον δεύτερο νόμο του Νεύτωνα.
Σύμφωνα με τον Νεύτωνα, λοιπόν, οι αδρανειακές δυνάμεις εκδηλώνονται, όταν υλικές μάζες αλλάζουν την κινητική τους κατάσταση, υποβάλλονται δηλαδή σε επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις.
Το ενδιαφέρον είναι, ότι ακόμα και μικρές μάζες μπορούν να αναπτύσσουν μεγάλες δυνάμεις, αρκεί μεγάλες να είναι οι επιταχύνσεις. Το κρυμμένο μυστικό δεν βρίσκεται ούτε στη μάζα της βέργας μήτε στο πλάτος της ταλάντωσης, βρίσκεται στο μέγεθος, την ένταση, των επιταχύνσεων παράπλευρα από τη θέση της ισορροπίας.
Δεν είναι δύσκολο, μ' ένα απότομο πλευρικό τίναγμα του κορμού να μεταφέρουμε στη σπονδυλική στήλη μια διέγερση με παρόμοια χαρακτηριστικά. Για τις ανάγκες μας, στο καγιάκ, δε χρειαζόμαστε επαναλαμβανόμενη ταλάντωση, μία απλή αιώρηση που θα λιγωθεί ήρεμα στο τέλος της από μία αντίθετη μυϊκή σύσπαση, αρκεί.
Στο μεταξύ θα έχει προλάβει να μεταδώσει την ορμή της στη λεκάνη, ακριβώς όπως η σιδερόβεργα στην τσιμεντένια βάση της !
Με λίγη εξάσκηση μπορούμε να απελευθερώνουμε στιγμιαίες, εκρηκτικές, διεγέρσεις και να μαζεύουμε ήπιες, ελεγχόμενες, αποσβέσεις. Ο προσεκτικός παρατηρητής μάλιστα θα διακρίνει μία αδιόρατη δράση τύπου «ανάποδου τιμονιού» (countersteering), που απλοϊκά σημαίνει ξεκινάω ανάποδα για να πάρω φόρα, ενώ αξιοσημείωτη είναι επίσης η ελάχιστη παλινδρόμηση του κέντρου βάρους.
Ταυτόχρονα εξασκούμαστε να περιορίζουμε το πλάτος της ταλάντωσης. Συλλογιστείτε ότι στη μάχη του σκαριού με το κύμα δεν επιθυμούμε μεγάλες κλίσεις, μόνο συντονισμένη ανάπτυξη της ροπής τη στιγμή της σύγκρουσης. Ο καλός χρονισμός μετράει, όπως στο υπόδειγμα με τις συγκρουόμενες χούφτες.
Οι φτασμένοι καγιάκερ δείχνουν να πλοηγούν ατάραχοι το σκάφος τους καταμεσής των κυμάτων, γιατί έχουν εξοικειωθεί να σβήνουν τους κλονισμούς ενστικτωδώς, πριν σχεδόν προλάβουν ακόμα να εκδηλωθούν.
Η χαρά και η συγκίνηση, όμως, που περιμένουν τον αρχάριο μόλις αρχίσει να κατακτά τη δεξιοτεχνία και να γεμίζει σιγουριά και αυτοπεποίθηση, μένουν αλησμόνητες...!
Πώς, άραγε, συμβαίνουν αυτά τα περίεργα...;
Υπάρχει στη Φύση μία μορφή δυνάμεων που λέγονται αδρανειακές. Η βαθύτερη αιτία τους δεν είναι ακόμα καλά γνωστή στους φυσικούς, για τις ανάγκες της δικής μας ανάλυσης όμως αρκoύν τα εμπειρικά συμπεράσματα που βγαίνουν από τον δεύτερο νόμο του Νεύτωνα.
Σύμφωνα με τον Νεύτωνα, λοιπόν, οι αδρανειακές δυνάμεις εκδηλώνονται, όταν υλικές μάζες αλλάζουν την κινητική τους κατάσταση, υποβάλλονται δηλαδή σε επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις.
Το ενδιαφέρον είναι, ότι ακόμα και μικρές μάζες μπορούν να αναπτύσσουν μεγάλες δυνάμεις, αρκεί μεγάλες να είναι οι επιταχύνσεις. Το κρυμμένο μυστικό δεν βρίσκεται ούτε στη μάζα της βέργας μήτε στο πλάτος της ταλάντωσης, βρίσκεται στο μέγεθος, την ένταση, των επιταχύνσεων παράπλευρα από τη θέση της ισορροπίας.
Δεν είναι δύσκολο, μ' ένα απότομο πλευρικό τίναγμα του κορμού να μεταφέρουμε στη σπονδυλική στήλη μια διέγερση με παρόμοια χαρακτηριστικά. Για τις ανάγκες μας, στο καγιάκ, δε χρειαζόμαστε επαναλαμβανόμενη ταλάντωση, μία απλή αιώρηση που θα λιγωθεί ήρεμα στο τέλος της από μία αντίθετη μυϊκή σύσπαση, αρκεί.
Στο μεταξύ θα έχει προλάβει να μεταδώσει την ορμή της στη λεκάνη, ακριβώς όπως η σιδερόβεργα στην τσιμεντένια βάση της !
Με λίγη εξάσκηση μπορούμε να απελευθερώνουμε στιγμιαίες, εκρηκτικές, διεγέρσεις και να μαζεύουμε ήπιες, ελεγχόμενες, αποσβέσεις. Ο προσεκτικός παρατηρητής μάλιστα θα διακρίνει μία αδιόρατη δράση τύπου «ανάποδου τιμονιού» (countersteering), που απλοϊκά σημαίνει ξεκινάω ανάποδα για να πάρω φόρα, ενώ αξιοσημείωτη είναι επίσης η ελάχιστη παλινδρόμηση του κέντρου βάρους.
Ταυτόχρονα εξασκούμαστε να περιορίζουμε το πλάτος της ταλάντωσης. Συλλογιστείτε ότι στη μάχη του σκαριού με το κύμα δεν επιθυμούμε μεγάλες κλίσεις, μόνο συντονισμένη ανάπτυξη της ροπής τη στιγμή της σύγκρουσης. Ο καλός χρονισμός μετράει, όπως στο υπόδειγμα με τις συγκρουόμενες χούφτες.
Οι φτασμένοι καγιάκερ δείχνουν να πλοηγούν ατάραχοι το σκάφος τους καταμεσής των κυμάτων, γιατί έχουν εξοικειωθεί να σβήνουν τους κλονισμούς ενστικτωδώς, πριν σχεδόν προλάβουν ακόμα να εκδηλωθούν.
Η χαρά και η συγκίνηση, όμως, που περιμένουν τον αρχάριο μόλις αρχίσει να κατακτά τη δεξιοτεχνία και να γεμίζει σιγουριά και αυτοπεποίθηση, μένουν αλησμόνητες...!