The following warnings occurred:
Warning [2] Undefined property: MyLanguage::$archive_pages - Line: 2 - File: printthread.php(287) : eval()'d code PHP 8.2.17 (Linux)
File Line Function
/inc/class_error.php 153 errorHandler->error
/printthread.php(287) : eval()'d code 2 errorHandler->error_callback
/printthread.php 287 eval
/printthread.php 117 printthread_multipage



Sea-kayak.gr Forums
Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - Printable Version

+- Sea-kayak.gr Forums (https://www.sea-kayak.gr)
+-- Forum: Συζητήσεις (https://www.sea-kayak.gr/forumdisplay.php?fid=3)
+--- Forum: Τεχνική (https://www.sea-kayak.gr/forumdisplay.php?fid=12)
+--- Thread: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. (/showthread.php?tid=166)

Pages: 1 2 3 4


Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - giorgos ormanoglou - 07-08-2012

Στο ενδιάμεσο επίπεδο εμπειρίας και εξάσκησης,  που βρίσκομαι,  και με πολύ νωπές ακόμα τις αναμνήσεις από τα πρώτα μου βήματα,  καταλαβαίνω καλά ότι το πιο βασανιστικό ερώτημα που μαστιγώνει την ψυχολογία όσων προσεγγίζουν για πρώτη φορά την προοπτική του σιτ – ιν είναι  αυτό της διαβόητης αστάθειας.
Και είναι απόλυτα δικαιολογημένο,  γιατί για καθέναν φυσιολογικό άνθρωπο το ζητούμενο είναι  να βρει το μέσον να  απολαμβάνει  ανέμελος τη φύση και τη θάλασσα,  χωρίς να του ζητείται να γίνει και σχοινοβάτης.
Οι παραστάσεις όμως που έχει περισυλλέξει του θυμίζουν ανήμερα αγρίμια,  που τιμωρούν εκδικητικά ρίχνοντας  στο χώμα τον θρασύ αναβάτη τους και μετά τον ποδοπατάνε κιόλας.
Γιατί πόσο αλλιώτικο είναι,  στην πρώτη στραβή να σε τουμπάρει μονομιάς  και να σε αναποδογυρίζει αδιαπραγμάτευτα,  εγκλωβισμένο μάλιστα σ’  έναν στενό θαλαμίσκο και χαλινωμένο με λαστιχένια ζωστήρα.  Δε θα  ‘μαστε καλά…
Έτσι  -και πολύ το άργησα-  σκέφτηκα ότι εξαιρετικά γόνιμο θα ήταν ένα κεφάλαιο όπου θα συζητάμε ειδικά αυτό το ζήτημα και θα συγκεντρώνουμε σχετική πληροφορία,  αναμφίβολα πολύ χρήσιμη στους πιο αρχάριους φίλους αλλά και σε όλους μας.
Ας ξεκινήσουμε με την περιγραφή των πρώτων μας στιγμών  -για να ξέρουν όσοι μας διαβάσουν με ποιους αληθινά έχουν να κάνουν-  και αργότερα περνάμε σε θεωρητικές αναλύσεις.
Βασικό μέλημα να απαλύνουμε  την αρχική φοβία και να προτείνουμε τακτικές για να συντομέψουν οι άλλοι τη μακρά πορεία της εξοικείωσης,  που ίσως διανύσαμε οι ίδιοι....
***
Δεν υπάρχει καλλίτερο ξεκίνημα από την υπενθύμιση της απίστευτης ατάκας του φίλου Νίκου …, με το κόκκινο prijon barracuda  -καλή του ώρα-  στο συμπόσιο του Ξυλοκάστρου,  το 2008.
"...Αν στην αρχή ένιωθα ανασφάλεια;  Τα βλέφαρά μου να τρεμοπαίζανε νόμιζα πως θα ανατρεπόμουνα…"
Τρεις μόλις εβδομάδες νωρίτερα είχα αποκτήσει το Kodiak  με κάπως δραματικό τρόπο.  Ο Γεωργαράκης  -γνωριζόμασταν ήδη καιρό-  να προσπαθεί να με μεταπείσει,  με θεωρούσε ανέτοιμο για τέτοιο σκάφος.  Έλα όμως που εγώ πέρναγα κρυφά όλο το χειμώνα να το χαζεύω στη βιτρίνα.  Ήμουνα μαγεμένος,  δεν έπαιρνα από λόγια.  Το απαίτησα  -σχεδόν με καυγά-  πετώντας και την εξυπνάδα μου:  Ετούτο  ή κανένα,  μόνον αυτό διασώζει την αξιοπρέπειά μου…  Ήτανε  -βλέπετε-  πανέμορφο,  μεταμοντέρνο γλυπτό  αντάξιο του μουσείου μοντέρνας τέχνης της Ν. Υόρκης.
Καλάα,  Γιώργοο,  …Κυριακή κοντή γιορτή…  τραγουδούσε σαρκαστικά ο μυστικός χορός.
Η πρώτη δοκιμή, Κυριακή πρωί,  σε θάλασσα καθρέφτη.  Δεν είχα την παραμικρή εμπειρία,  ούτε γνώση,  ούτε και συστολή  -  μόνο  ευθυμία,  αλαζονεία και παντελή άγνοια κινδύνου.  Δεν υποψιαζόμουν καν πως στο νερό χρειάζεται ειδική τεχνική,  έστω για να καθίσεις σ’  ένα τέτοιο σκάφος. 
Ψυχρολουσία ανείπωτου μεγέθους.  Τρεις απανωτές απόπειρες εισόδου αποτυχημένες παταγωδώς να ξεπλένουν την έπαρση και μαύρες σκιές απαισιοδοξίας  να πολιορκούν τη σκέψη,  σαν πεινασμένα αιμοβόρα όρνεα.
Τελικά κάποτε κάθισα,  κεντραρίστηκα κάπως και ολοκλήρωσα απροβλημάτιστα μία διαδρομή 4 ν.μ.  μπρος – πίσω κατά μήκος της ακτής.  Για να στρέψω βλέμμα στην παραλία ούτε λόγος,  δύο ώρες αγκυλωμένος μπροστά,  με παρωπίδες.  Ένας κόκκος άμμου ενοχλούσε ασταμάτητα ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού.  ΔΕΝ τόλμησα να τα τρίψω μεταξύ τους για να τον διώξω – το δίχως άλλο θα έπεφτα…
Θυμάμαι όμως με συγκίνηση ότι,  στην έξαλλη εκείνη κατάσταση,  δεν εμποδίστηκα να θαυμάσω και να εκπλαγώ με δύο πρωτόγνωρα δεδομένα:  Την ευθυπλοΐα και την απόδοση.  Τροχοδρομούσε σαν τρένο και συνέχιζε να γλιστράει αθόρυβα για σχεδόν μισό λεπτό της ώρας,  χωρίς κουπί…!
Το επόμενο διάστημα,  εξάσκησα την υγρή έξοδο και επιστροφή,  όπως την είχε περιγράψει ο Σταύρος με την παράδοση της αντλίας και του πλωτήρα κουπιού,  και ανέκτησα αρκετή απερισκεψία για να τολμήσω  -κάκιστα-  μοναχικό διάπλου 5 ν.μ.  και άλλα απαράδεκτα.  Εξακολουθούσα όμως να αγνοώ και τις πιο στοιχειώδεις τεχνικές πλοήγησης,  ενώ η λέξη στήριξη μου διέφευγε ακόμα και ακουστικά.
Έστριβα παλεύοντας αλλεπάλληλες κουπιές προώθησης από την ίδια πλευρά και απέφευγα επιμελώς τους λουόμενους,  γιατί δεν ήξερα ότι τα καγιάκ φρενάρουν…
Θα επανέλθω με την αφήγηση της σταδιακής κατάκτησης,  μίας – μίας,  των τεχνικών,  που όπως επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία είναι όλη η γλύκα του ζητήματος.



Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - dan - 07-09-2012

Big Grin  Χιουμοριστικά απολαυστικός και διδακτικός  ο Γιώργος ...περιμένουμε την συνέχεια  Wink


Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - parzid - 07-09-2012

Φοβερή περιγραφή!!! Wink


Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - vitamin sea - 07-09-2012

Φίλε Γιώργο είσαι άπαιχτος!!!!!!! 


Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - giorgos ormanoglou - 07-10-2012

Να διευκρινίσω,  ότι μπορεί στα σιτ ιν να ήμουν τότε εντελώς αρχάριος και άσχετος,  συμπλήρωνα όμως μία εξαετία μανιώδους κωπηλασίας με ποιοτικά φουσκωτά σκάφη σαν το  sevylor  river και το advanced elements frame 1,  αθροίζοντας αρκετές εκατοντάδες ως λίγες χιλιάδες ώρες στο γιαλό και ανάλογα ναυτικά μίλια,  ώστε τον ειρμό του πράγματος να νομίζω,  ότι τον έχω  -σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον-  εντυπωθεί.
Νόμιζα…,  αφελέστατα.
Γιατί καραδοκεί  μια δυσδιάκριτη αλήθεια,  που η κεφαλαιώδης σημασία της σου αποκαλύπτεται μόνον ύστερα,  στο ταξίδι…
Ότι το αυθεντικό θαλασσινό καγιάκ δεν είναι το παιχνίδι που επινοήθηκε για να διασκεδάζουν αμέριμνοι οι σύγχρονοι καλοβολεμένοι αστοί,  είναι το επίμοχθο ψυχοπόνημα που μετεξελισσόταν για χιλιετίες,  να στηρίζει τον αδήριτο αγώνα της επιβίωσης ολόκληρων ανθρώπινων φυλών.  Υποκρύπτεται -εδώ- ένα μυστηριώδες ιερό δέος.
Ετσι,  η  «Γνώση»  που θα χρειαστείς για να διαφεντέψεις αποτελεσματικά ένα τέτοιο κατασκεύασμα,  θα είναι κάτι εντελώς καινούργιο,  πρωτόγνωρο,  που θα υπερβαίνει πολλά από όσα ήξερες και δεν θα εξαντλείται στην απλή περισυλλογή εξωτερικής πληροφορίας,  όπως είχες συνηθίσει.  Θα είναι προπάντων εργώδης εσωτερική κατάκτηση,  πνευματική ανάταση,  υπαρξιακή αναγέννηση.  Μυσταγωγία !
 



Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - giorgos ormanoglou - 07-11-2012

Μου έχει μείνει στη μνήμη από την εφηβική ηλικία ένα περιστατικό  που ξετυλίχτηκε στο οικογενειακό  περιβάλλον.  Ένας μεγαλύτερος συγγενής μου,  όρθιος  μέσα στο δωμάτιο και ισορροπώντας καβάλα στο σβέρκο τον σκάρτα τρίμηνο γιο του,  άρχισε να γέρνει  το σώμα  δεξιά -  αριστερά,  κάνοντας ελεγχόμενες αλλά απότομες κινήσεις αποσταθεροποίησης  (μην δοκιμάσετε αυτό στο σπίτι). 
Σε κάθε εκτροπή,  το βρέφος,  με έκδηλο τον αιφνιδιασμό στο βλέμμα,  αντιδρούσε αστραπιαία συσπώντας ενστικτωδώς τους κατάλληλους μυς  και ανακτούσε την ισορροπία του χωρίς βοήθεια.  Σε έπειθε,  ο μπόμπιρας,  ότι θα ήταν σχεδόν αδύνατον να τον ρίξεις. Σε τέτοιο βαθμό,  που τις πρώτες υστερικές κραυγές από μάνες,  θείες και γιαγιάδες διαδέχτηκαν γρήγορα τα γέλια και ο θαυμασμός όλων.  Ήταν πολύ εντυπωσιακό.
Το αντανακλαστικό της ισορροπίας από καθιστή θέση είναι επομένως έμφυτο στον καθένα,  με τη διαφορά πως,  σαν κάθε άλλη δεξιότητα που δεν ασκείται συστηματικά,  ατροφεί με τον καιρό και πέφτει σε απραξία.  Έτσι που,  όταν ξαφνικά ανακληθεί σε δράση,  να αποδείχνεται αδούλευτο,  ακατέργαστο.
Σε όρθια στάση  -βλέπετε-  στη βάδιση,  το τρέξιμο ή το άλμα,  τη φροντίδα της ισορροπίας αναλαμβάνουν κυρίως τα πόδια και τα χέρια,  το ίδιο στα περισσότερα αθλήματα  και τις διαδεδομένες παιδιές.  Ακόμα και στις ρίψεις,  την πυγμαχία,  την ξιφασκία,  το σκι,  την ιππασία,  την ποδηλασία χωρίς χέρια,  ο κορμός ισορροπεί βρίσκοντας αντιστήριξη στα πέλματα και οι τοποθετήσεις του ελέγχονται ουσιαστικά από τα πόδια.  Καθαυτός ό κορμός παραμένει λειτουργικά άκαμπτος,  ξύλινος.
Στην καθιστή στάση του καγιάκ, όμως,  τα πόδια εκτείνονται οριζόντια και η γωνία που σχηματίζουν με τον κατακόρυφο κορμό είναι ορθή.  Τα λίγο ή περισσότερο λυγισμένα γόνατα δεν κάνουν διαφορά,  καθώς τα στηρίγματα των πελμάτων βρίσκονται  έτσι κι αλλιώς στο ίδιο οριζόντιο επίπεδο με το κάθισμα  και τη λεκάνη.  Και όπως είναι θεωρητικά ή,  έστω,  εμπειρικά γνωστό,  οι δυνάμεις δεν παράγουν σε κάθετη διεύθυνση κανένα κινητικό αποτέλεσμα,  κανένα έργο,  δίνουν συνιστώσα μηδέν !
Προκύπτει έτσι μία πρωτόγνωρη κινησιολογική κατάσταση,  στην οποία τα πόδια ολόκληρα,  από τα δάχτυλα μέχρι τα ισχία,  αδυνατούν να συνδράμουν την ισορροπία του σώματος.  Τότε που θα βρίσκει ο κορμός αντιστήριξη για να μένει ορθός και να κεντράρεται στο σκάφος ;
Η μόνη απάντηση που χωρεί  είναι στα κόκαλα της λεκάνης,  ενόσω ο έλεγχος της θέσης του κέντρου βάρους θα ανατίθεται στις πλάγιες κινήσεις της  μέσης.



Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - giorgos ormanoglou - 07-12-2012

Γύρω από τα καγιάκ περιρρέει  -εκτός από πλατιά θάλασσα-  μια πλατιά διαδεδομένη παρεξήγηση.
Ότι δήθεν τα καγιάκ είναι ασταθή,  επειδή είναι στενά και φτιάχνονται στενά,  μόνο και μόνο για να είναι γρήγορα.
Ενώ είναι απόλυτα ξεκάθαρο,  ότι τα στενά σκάφη πλέουν πιο γρήγορα,  θα ήσασταν πρόθυμοι να δεχθείτε πως ή αστάθεια καθεαυτή δεν είναι κάποιο ανεπιθύμητο παραπροϊόν,  ένας συμβιβασμός ή μία θυσία στο βωμό της ταχύτητας,  αλλά  -αντίθετα-  ένα αυτοτελές πολυπόθητο ζητούμενο ;
Ότι αυτό που περιγράφεται επιπόλαια και αβασάνιστα σαν  «αστάθεια»  είναι ακριβώς ο παράγοντας που δίνει τελικά το πλεονέκτημα και επιτρέπει στα θαλασσινά καγιάκ να αψηφούν τόσο επιδεικτικά τους αέρηδες και τα κύματα ;
Η αξιοθαύμαστη οξυδέρκεια των ινουιτ αποκαλύπτεται ακριβώς από το γεγονός,  ότι εργαζόμενοι μυστικά και με εμπειρικά μόνον μέσα,  κατάφεραν να αναδείξουν στην εντέλεια και να μας κληροδοτήσουν έτοιμη,  αυτή την απίστευτη πραγματικότητα.  Τα καγιάκ είναι ασταθή,  για να είναι αξιόπλοα !
Όσο για μένα,  αν αξιωθώ στην πορεία να εξηγήσω πειστικά,  πως εννοούνται αυτά τα ακαταλαβίστικα παράδοξα  -που δείχνουν σε πρώτο άκουσμα να προσβάλλουν τη νοημοσύνη-  θα έχω πετύχει το σκοπό αυτής της ριψοκίνδυνης περιήγησης…



Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - giorgos ormanoglou - 07-13-2012

Είχα συναντήσει στις πρώτες αναζητήσεις μου στο youtube ένα εκπληκτικό φιλμάκι,  που αν μπορούσε να παρεμβληθεί θα μίλαγε μόνο του.
Μία ντουζίνα καγιάκ ακολουθείται από μηχανοκίνητη φουσκωτή λέμβο συνοδείας φορτωμένη αποσκευές και  λίγα άτομα.  Η ρότα είναι κοντά στην βραχώδη ακτή και η λήψη πανοραμική από υπερυψωμένη θέση της στεριάς.  Ατμόσφαιρα κάπως παγερή,  με αρκετή τρικυμία,  αντάρα,  και  -απ’  όσο θυμάμαι-  έντονο αντιμάμαλο.
Εντελώς αιφνιδιαστικά,  ένα μεγαλωμένο κύμα σηκώνει τη βάρκα κυριολεκτικά στον αέρα και την αναποδογυρίζει στη στιγμή.  Οι επιβαίνοντες αδειάζουν στη θάλασσα σαν τις μαρίδες απ’ το τηγάνι.
Τα καγιάκ μόλις που παίρνουν μυρωδιά και ατάραχα σπεύδουν να προσφέρουν εκείνα βοήθεια εκεί απ’ όπου κανονικά ανέμεναν να τη λάβουν.
Αν και το γύρεψα εξαντλητικά δεν έχω καταφέρει να το ξαναβρώ ποτέ,  αν τυχόν κάποιος το ελέγχει ας το αναρτήσει κάπου εδώ.



Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - giorgos ormanoglou - 07-13-2012

Δοκιμάζοντας  -στη στεριά-  ένα θαλάσσιο καγιάκ σωστά ρυθμισμένο στα μέτρα του,  ένας πρωτόπειρος αναβάτης,  είναι υγιές να νιώσει ένα στενάχωρο στρίμωγμα.  Να ψηλαφίσει τα ποδαρικά πλησιέστερα απ’  όσο περίμενε.  Για να χωρέσει και να βολευτεί στο κάθισμα να χρειαστεί να συσπειρώσει τους αστραγάλους,  να σύρει τις φτέρνες στο πάτωμα και να ανοίξει τα γόνατα,  που θα ακουμπήσουν στο κύτος ακριβώς κάτω από το στόμιο του πιλοτήριου.
Πιέζοντας τώρα τα πέλματα στα ποδαρικά οι αστράγαλοι θα εκταθούν σε ελαφρά αμβλεία γωνία,  οι φτέρνες θα οπισθοχωρήσουν και τα γόνατα θα σηκωθούν για να αγκυρώσουν στις γονατίδες του σκάφους.  Μόλις έχει ετοιμαστεί σε θέση δράσης. 
Η διασύνδεση πρέπει να δείχνει αταλάντευτη,  όπως συμβαίνει με το καλό αθλητικό παπούτσι.  Δυο αρσιβαρίστες να τον σηκώνανε,  να τον αναποδογυρίζανε και να τον ταρακουνούσανε,  δεν θα ’πρεπε να τον ξεκολλήσουν.  Συναρμογή σκάφους και χειριστή,  ακατάλυτη.
Όσο να εξασφαλίζεται ο αντικειμενικός σκοπός,  να κλειδώνει η λεκάνη στο κάθισμα σταθερά και αδιάσπαστα.  Μέχρι  τα αμφίδρομα ερεθίσματα,  τα μηνύματα  ανάμεσα στο σώμα και τη θάλασσα,  να διαβιβάζονται άφθαρτα και αναλλοίωτα. 
Και μην μου αντιτάξει κάποιος πολύπειρος,  ότι η στάση πρέπει να είναι από την αρχή χαλαρή.  Πράγματι με τον καιρό,  όταν έχουν ασκηθεί οι δεξιότητες, εγκαθιδρυθεί η άνεση και κερδηθεί η αμεσότητα,  αυτή η ασφυχτική ακινητοποίηση ίσως φαντάζει ξεπερασμένη.  Για τον αρχάριο,  όμως,  που δεν ξέρει ακόμα στηρίξεις,  η συνεκτική θέση παραμένει απαράβλεπτη αναγκαιότητα.  Χαλαρό σε όλους πρέπει να αφήνεται το νευρικό σύστημα,  το μυϊκό χρειάζεται να διατηρείται εγερμένο.



Απ: Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν. - dan - 07-14-2012

Δικαιούσαι ένα διάλειμμα αλλά μην ξεχαστείς..... Wink