Η οικογενειακή μας εξόρμηση στο Πηνειό έγινε τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Βάση μας ήταν το δημοτικό κάμπινγκ στο Στόμιο. Κάτσαμε 4 μέρες και κάναμε δύο διαδρομές. Συμμετέχοντες ήμασταν, εγώ, η σύζυγος και η 11χρονη κόρη μου. Χρησιμοποιήσαμε το φουσκωτό gumotex seawave που όταν δε κουβαλάμε πολλά πράγματα, μας χωράει και τους τρείς άνετα.
1η διαδρομή: Εκβολές
Το σχέδιο έλεγε να ρίξουμε τη βάρκα στη γέφυρα του Παλαιόπυργου και αφού κάνουμε τη πολύ σύντομη διαδρομή μέχρι τη θάλασσα (4,6 χλμ), να συνεχίσουμε παραλιακά για άλλα 7,5 χλμ μέχρι το Στόμιο. Στο Στόμιο θα παίρναμε τα ποδήλατα που είχαμε αφήσει στο κάμπινγκ και θα κάναμε μια όμορφη ποδηλατάδα μέσα στον κάμπο, μέχρι τη γέφυρα του Παλαιόπυργου και το αυτοκίνητο.
Η είσοδος στο ποτάμι δίπλα στη γέφυρα του Παλαιόπυργου είναι προφανής και απροβλημάτιστη.
Το ποτάμι είχε παντού κάμποσο νερό, το οποίο ήταν σχεδόν ακίνητο σαν λίμνη.
Στο 1 χλμ από το ξεκίνημα υπάρχει στο ποτάμι φράγμα, το οποίο όμως έχει ένα άνοιγμα 10 μέτρων. Ακόμη όμως και εκεί, παρόλο που ολόκληρο ποτάμι 100 μέτρων στριμώχνεται σε ένα ανοιγματάκι 10 μέτρα, η ροή ήταν μηδαμινή.
Δυστυχώς στις εκβολές και στη θάλασσα, ο αέρας και το πολύ δυνατό κύμα ήταν κατάλληλα για surf αλλά απαγορευτικά για τη βάρκα μου και τη σύνθεση του πληρώματος. Αρνηθήκαμε την ευγενική πρόταση των παιδιών της trekking hellas (που ήταν στο ποτάμι με πελάτες τους) να μας κουβαλήσουν πίσω, και αποφασίσαμε να γυρίσουμε με τη βάρκα. Το αντίθετο ρεύμα ήταν ουσιαστικά ...ανύπαρκτο. Ακόμη και στο μικρό άνοιγμα του φράγματος δεν ζοριστήκαμε καθόλου. Το ανέβασμα προς την αντίθετη κατεύθυνση είχε εντελώς διαφορετικές εικόνες από το κατέβασμα και έτσι το ευχαριστηθήκαμε χωρίς να νοιώσουμε ότι κάτι χάσαμε επειδή δεν καταφέραμε να κάνουμε το κομμάτι από τις εκβολές μέχρι το Στόμιο.
2η διαδρομή: Κοιλάδα των Τεμπών
Όποτε βρισκόμουν στα Τέμπη σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να βρεθώ κάποτε στο ποτάμι με βάρκα.
Το σχέδιο έλεγε να ξεκινήσουμε από τα παλιά διόδια των Τεμπών και να καταλήξουμε κάπου μετά την έξοδο της κοιλάδας. Επειδή θεωρούσα ότι η είσοδος και η έξοδος είναι προφανείς, δεν το μελέτησα ιδιαίτερα και την πάτησα.
Πήγα πρώτα να βρω την έξοδο δίπλα στη γέφυρα της παλιά εθνικής αμέσως μετά την έξοδο της κοιλάδας. Δυστυχώς τα έργα για το τούνελ έχουν αλλάξει εντελώς τη περιοχή και δεν μπορούσα να βρω πρόσβαση στο ποτάμι. Με τα πολλά και μετά από κάμποσους γύρους, καταλήξαμε ότι θα βγούμε ακριβώς κάτω από τη γέφυρα της νέας εθνικής, που είναι 200 μ. πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό της Ραψάνης. Απέναντι από το σιδηροδρομικό σταθμό υπάρχει βενζινάδικο (AVIN). Εκεί έδεσα το ποδήλατο και ενημέρωσα τον πολύ φιλικό βενζινά ότι θα γυρίσω σε 4-5 ώρες να το πάρω.
Με το αυτοκίνητο διασχίσαμε τη κοιλάδα μέχρι τα παλιά διόδια όπου φαντάστηκα ότι εύκολα θα έριχνα τη βάρκα στο ποτάμι. Όμως ήταν αδύνατο να βρω μέρος με πρόσβαση στο ποτάμι. Αφού ρώτησα ντόπιους και ακολούθησα κάθε είδους άκυρες οδηγίες, μετά από 1-2 ώρες που γύρναγα μέσα στη ζέστη χωρίς αποτέλεσμα, αποφάσισα ότι έχασα, και γύρισα ξανά πίσω στη Ραψάνη να πάρω το ποδήλατο και να πάω για μπάνιο στη θάλασσα. Ο βενζινάς όμως που απόρησε που με είδε να γυρνάω νωρίς, αποδείχτηκε ότι ήξερε το μέρος πολύ καλύτερα από τους άλλους που έμεναν δίπλα. Μου είπε και μου έδειξε στο google earth (στο computer του) που ακριβώς υπάρχει πρόσβαση στο ποτάμι. Με προειδοποίησε ότι το ποτάμι έχει λίγο νερό αλλά έχοντας δει το νερό στις εκβολές και μέσα στη κοιλάδα, δεν έδωσα σημασία.
Πίσω πάλι λοιπόν και είσοδος στο ποτάμι στη Β όχθη, ακριβώς κάτω από τη νέα σιδηροδρομική γέφυρα των Τεμπών με τη διπλή γραμμή. Πήγαμε από το δρόμο που πάει στους Γόννους. Έτσι που έψαχνα εγώ δεν το έβρισκα δεν πα' να έψαχνα 100 χρόνια.
Μπήκαμε στο ποτάμι και σε λιγότερο από 200 μ. περάσαμε κάτω από τη παλιά σιδηροδρομική γέφυρα. Το νερό ήταν λιγοστό και οι ελιγμοί μέσα στα βράχια και τα σίδερα μας ανάγκασαν να κατέβουμε. Αν ήταν όμως το νερό περισσότερο και η ροή δυνατή, ίσως να υπήρχε πρόβλημα με τα σίδερα. Καλύτερα είναι να μελετήσετε καλά το google earth και να βρείτε άλλο σημείο εισόδου που να αποφευγει τη παλιά σιδηροδρομική γέφυρα. Ίσως στη Ν όχθη, αμέσως μετά την παλιά σιδηροδρομική γέφυρα.
Ο βενζινάς είχε δίκιο και για το λίγο νερό στο ποτάμι. Σε 6-7 σημεία που υπό κανονικές συνθήκες το ποτάμι θα σχημάτιζε rapids, τώρα δεν ήταν τίποτα άλλο από βράχια με νερό ανάμεσά τους. Ο κώλος μου ακούμπαγε κάτω και η βάρκα κόλλαγε. Κατεβαίναμε και τα περιπατάγαμε μέσα στο νερό, σέρνοντας τη βάρκα. Καλά που δεν πήγα ξυπόλητος. Σε 2-3 από αυτά πήγε η μικρή μόνη της. Την εποχή που πήγαμε εμείς δεν υπήρχε κανένας φόβος να πάει μόνη ακόμα και στην απίθανη περίπτωση ανατροπής, αφού μετά από 50-100 μέτρα άγριούτσικα νερά, το ποτάμι γινόταν πάλι ακίνητη λίμνη. Να έχετε λοιπόν υπόψη σας ότι τη άνοιξη θα υπάρχουν κάποια σημεία με άγρια νερά που υπάρχει κίνδυνος ανατροπής. Λίγο πολύ φαίνονται και στο google earth.
Η συνολική διαδρομή ήταν λίγο πάνω από 10 χλμ. Βγήκαμε όπως είχαμε σχεδιάσει στη νέα γέφυρα της εθνικής κάτω από το σταθμό της Ραψάνης, και με το ποδήλατο που είχα αφήσει στο βενζινάδικο, διέσχισα για μια ακόμη φορά από την παλιά εθνική τη κοιλάδα των Τεμπών, για να πάω μέχρι εκεί που ξεκινήσαμε και να πάρω το αυτοκίνητο.
Στις εκβολές
1 Φούσκωμα της βάρκας στη γέφυρα του Παλαιόπυργου. Μπροστά μας ομάδα της trekking hellas
2 Είχα μαζί και καλάμι ψαρέματος
Στα Τέμπη
3 Είσοδος κάτω από τη νέα σιδηροδρομική γέφυρα των Τεμπών
4 Η μικρή μόνη σε σημείο με πολύ λίγο νερό
5 Μετά τα βράχια-rapids το ποτάμι γίνεται ξανά λίμνη
6 Στη τουριστική πεζογέφυρα της Αγίας Παρασκευής το νερό φαίνεται άφθονο και ξεγελάει.
Καλησπέρα σε όλους.
Χωρίς να θέλω να κουράσω ιδιαιτέρως την όμαδα, θα ήθελα απλώς να γνωστοποιήσω έδω την κλοπή του kayak μου καθως είναι το ευρύτερο σχετικό κοινό. Στις 26/8/17 χάθηκε ενα μονοθέσιο κανό - kayak, χρώματος κόκκινου με λίγο πορτοκαλί, μοντέλο "freedom -perception", ονόματος "ZEPHY", μαζί με το κουπί του, χρώματος άσπρου/μαύρου, μοντέλο "freedom" (αναγράφεται πανω στο κουπί η λέξη "freedom") . Χάθηκε απέναντι απο την Ύδρα, στην παραλία του Portο Hydra / Barcelo όποιος γνωρίζει απο την περιοχή (απέχει 15 λεπτά απο την Ερμιόνη). Παρακαλώ πολύ, όποιος γνωρίζει κάτι να το μοιραστεί μαζι μου.
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Καλή συνέχεια σε όλους κ καλές βόλτες!
Ηρώ
Posted by: pankan - 08-29-2017, 12:15 PM - Forum: Νέα
- No Replies
Εγώ θα πάρω τη γυναίκα μου, τη κόρη μου (αν γίνεται), και το φουσκωτό μου βαρκάκι και θα πάω.
Είναι μια μοναδική ευκαιρία (για φέτος τουλάχιστον) και μια γιορτή που τους χωράει όλους.
Η Ελληνική Ομοσπονδία Κάνοε – Καγιάκ – SUP (Ε.Ο.Κ.– Κ.) σε συνεργασία με την ομάδα "Cross The Euro Canal" θα διοργανώσουν, στις 22 Οκτωβρίου 2017, τον Διάπλου της Διώρυγας Κορίνθου με σκάφη
Με σύνθημα "πάρε το σκάφος και το κουπί σου και έλα στη Διώρυγα Κορίνθου για μία μοναδική εμπειρία", η Ελληνική Ομοσπονδία Κάνοε – Καγιάκ – SUP (Ε.Ο.Κ.– Κ.) σε συνεργασία με την ομάδα "Cross The Euro Canal" θα διοργανώσουν, στις 22 Οκτωβρίου 2017, τον Διάπλου της Διώρυγας Κορίνθου με σκάφη που εντάσσονται στα αγωνίσματα που καλλιεργεί η ΕΟΚ-Κ.
Πρόκειται για μία διοργάνωση που απευθύνεται σε αθλητές, αλλά και φίλους των κωπηλατικών αγωνισμάτων που θα συνδυάζει τον αθλητισμό με την ψυχαγωγία και έχει ως απώτερο στόχο την προβολή της περιοχής ως τόπο ενός αθλητικού τουρισμού, μοναδικού στον κόσμο.
Στη φυσική πίστα της Διώρυγας, αθλητές και αθλούμενοι θα έχουν την ευκαιρία να μετρήσουν τις δυνάμεις τους σε έναν αγώνα που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε αυτό το σημείο. Ήδη, οι διοργανωτές βρίσκονται σε επικοινωνία με αντίστοιχες ομοσπονδίες στο εξωτερικό, ώστε η διοργάνωση να γίνει διεθνής. «Η Ομοσπονδία μας μαζί με την Cross The Euro Canal θα πραγματοποιήσουν αυτόν τον αγώνα. Υπάρχει η σχετική εμπειρία διότι πρόκειται για τη δεύτερη διοργάνωση στη Διώρυγα της Κορίνθου. Πέρυσι, 300 αθλητές και αθλήτριες του κανό καγιάκ και του SUP έκαναν αυτό το μοναδικό πέρασμα με απόλυτη επιτυχία. Ένα έργο που κατασκευάστηκε πριν από δεκάδες χρόνια αποτελεί έναν εντυπωσιακό αγωνιστικό χώρο για τη νέα γενιά του σήμερα και του μέλλοντος. Ο αγώνας εντάσσεται στους επίσημους της Ομοσπονδίας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, έχουμε έρθει σε επαφή με ομολόγους μας στο εξωτερικό ώστε να στείλουν αθλητές τους στην Ελλάδα και να αγωνιστούν σε αυτό το, μοναδικής ομορφιάς, τοπίο», δήλωσε ο πρόεδρος της Ε.Ο.Κ.-Κ., Αντώνης Νικολόπουλος.
Η διοργάνωση θα περιλαμβάνει τις κατηγορίες σκαφών: SUP 14’0’’, SUP 12’6’’, SUP ALL AROUND, SUP OPEN, SUP 14’0’’, SUP 12’6’’, Καγιάκ Σπρίντ Κ1, Κ2, Κ4, C1, C2, Καγιάκ Σλάλομ Κ1, Κάνοε Σπρίντ/Σλάλομ C1, C2, SURF SKI και ΚΑΓΙΑΚ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ (sea kayak, sit-on-top, sit-in, inflatable).
Δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν όσοι είναι κάτοχοι αθλητικού δελτίου της Ε.Ο.Κ.-Κ. από 11 ετών και άνω, ενώ όσοι δε διαθέτουν το αντίστοιχο δελτίο πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 14ο έτος. Περισσότερα στοιχεία για τη διοργάνωση θα ανακοινωθούν την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου στα website της Ομοσπονδίας και της ομάδας «Cross The Euro Canal» (www.canoekayak.gr & www.crosstheeurocanal.com) και στο F/B «Ελληνική Ομοσπονδία Κάνοε-Καγιάκ» και "CROSS the EURO CANAL" .
Η Ελληνική Ομοσπονδία Κάνοε-Καγιάκ (Ε.Ο.Κ.-Κ.) ιδρύθηκε το 1998. Mε απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού καλλιεργεί δύο Ολυμπιακά Αθλήματα στο κάνοε-καγιάκ, το Κάνοε-Καγιάκ Σπρίντ και το Κάνοε-Καγιάκ Σλάλομ και όλα τα μη Ολυμπιακά αθλήματα με σκάφη τύπου κάνοε-καγιάκ. Από το 2016 με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού ανατέθηκε στην Ε.Ο.Κ.-Κ. το άθλημα του Stand Up Paddle (SUP) και από το 2017 και το άθλημα του Surf , το οποίο έχει ενταχθεί στα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκυο 2020.
Φέτος έχω αναβαθμίσει σημαντικά την άνεση στις στάσεις. Το εν λόγω φουσκωτό είναι Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! !
Προσοχή όμως! Πρόκειται για γνήσιο κινέζικο προϊόν. Καμία σχέση με ανάξιες λόγου φθηνές απομιμήσεις που πωλούνται από πολυκαταστήματα και συναφείς επιχειρήσεις. Εγώ το πήρα από γνήσιο κινέζικο site, το χειμώνα (χε.... ο άλλος ξέρει ντε ....) στη συμφέρουσα τιμή των 17€. Τον Ιούνιο η σύζυγος, μου ανακοίνωσε τηλεφωνικά(δε τόλμησε να σταθεί μπροστά μου...) ότι γνωστό πολυκατάστημα τα πουλάει 10€...... Της είπα να πάρει άλλα τρία ..... για να φανεί η διαφορά στην ποιότητα ρε παιδί μου...
Καλησπέρα,
είμαι νέος στο αντικείμενο. Θα ήθελα τις γνώμες αν ειναι εύκολο για μια αγορά που σκέφτομαι να κανω. Λέω λοιπόν ν αγο΄ρασω ένα διπλό φουσκωτό καγιακ. Φουσκωτό γιατί δεν έχω καθόλου χώρο για αποθήκευση στο σπίτι. Ούτε για ποδηλατο πχ... Το θέλω κυρίως για θάλασσα. Αξίζει τον κόπο ή θα έχω θέματα; Επίσης από μια έρευνα που έκανα είδα τί παίζει μεχρι 200 ευρω που διαθέτω. Βλέποντας το challenger k2 και το explorer k2 της intex φαντάζομαι ότι το explorer είναι καλύτερο για θάλασσα γιατί έχει υπερυψωμένη μούρη που λογικά θα εμποδίζει λίγο το κυμα να μπεί μέσα. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και σε τέτοιο είδος έχω δει τα explorer k2 στα 120 ευρω και SEVYLOR RIVIERA στα 200 ευρω. Ήχρήση που θα κάνω θα είναι περιορισμένη σε λίγες μέρες το χρόνο...
Ευχαριστώ
Καλησπερα
εχω ενα sit on top και θα ηθελα να του τοποθετισω ενα μικρο ηλεκτρικο κινητηρα...
Κυριως για συτρη αλλα και βοηθεια στις αποστασεις.
Τα θεματα μου ειναι
Τι μετατροπες πρεπει να κανω ?
Πλωτηρες- ευσταθεια?
Κυνδυνος ανατροπης και ατυχηματος με τη προπελα?
και φυσικα τυχων νομικα θεματα..
Εχει καποιος εμπειρα ή καποιες αναφορες σε αλα site?
Pls ...ξερω εχει τη χαρη του το κουπι αλλα δεν το αντεχω σε μεγαλες αππστασεις....
Ο γύρος έγινε σε 4 μέρες με ένα φουσκωτό καγιάκ gumotex seawave. Το αυτοκίνητο έμεινε στον Άγιο Κωνσταντίνο. Συμμετέχοντες εγώ και η γυναίκα μου.
1η μέρα
Φτάσαμε Σκιάθο στις 1:30 με το πρωινό πλοίο από Άγιο Κωνσταντίνο. Ξεκινήσαμε το κουπί λίγο μετά τις 3 με δυνατό βοριά. Το δελτίο έλεγε 4 bf. Κινηθήκαμε βόρεια με προορισμό το Κάστρο στη ΒΔ άκρη του νησιού. Η διαδρομή γύρω στα 12 χλμ πολύ μικρή. Στην αρχή τη βρήκαμε ενδιαφέρουσα αλλά όσο κινούμαστε βόρεια και πριν φτάσουμε στη παραλία του αεροδρομίου και παρόλο τον αέρα, μάς έπνιξε η βρώμα. Σκατίλα. Βιολογικός καθαρισμός ισως; Ευτυχώς το ξεπεράσαμε. Υπολογίζαμε να κάνουμε στάσεις στις παραλίες Νικοτσάρα και Λαλάρια. Ο καιρός όμως δεν μας άφησε να χαλαρώσουμε και έτσι αποφασίσαμε να προσπεράσουμε το Νικοτσάρα. Η ελλειψη εμπειρίας, κοινού νου και η φυσική ανάγκη, μας έκαναν να αποφασίσουμε να βγούμε στα Μικρά Λαλάρια. Μεγα λάθος γιατί με το που αγγίξαμε τη παραλία το δυνατό κύμα γέμισε νερό τη βάρκα μέχρι επάνω. Τρομάξαμε να βγούμε και τρομάξαμε να αδειάσουμε τα νερά. Τέλος καλό όλα καλά. Αράξαμε μια ώρα, έκοψε λίγο και ο αέρας και ξαναμπήκαμε ευκολότερα από ότι περιμέναμε. Στα διπλανά Λαλάρια δεν χάσαμε την ευκαιρία να περάσουμε κατω από την πολυφωτογραφημένη αψίδα. Στη παραλία του Κάστρου οι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα και οι κυρίες στο γραφικό ταβερνάκι γκρίνιαζαν γιατί εξαιτίας του καιρού, τα καραβάκια με τους τουρίστες είχαν 3 μέρες να φανούν. Χαλάρωση, μπανάκι και στήσιμο σκηνης. Λέγαμε να ανέβουμε στο Κάστρο για να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα αλλά τελικά προτιμήσαμε τις μπύρες στο ταβερνακι. Ύπνος πολύ νωρίς. Ήμασταν οι μόνοι άνθρωποι στη παραλία.
2η μέρα
Ξυπνήσαμε νωρίς. Μπάνιο και μάζεμα της σκηνής. Γεμίσαμε νερό από την πηγή που τρέχει άφθονο. Ανεβήκαμε από το σύντομο μονοπάτι στο Κάστρο. Εξαιρετικά ομορφο. Αν βρεθείτε στη Σκιάθο μη το χάσετε. Κατέβασμα στη παραλία και συνέχεια στο μπάνιο. Μόλις στις 11 έφτασε το πρώτο καραβάκι με τις ορδές των βαρβάρων, εμείς ξεκινήσαμε. Πριν φτάσουμε στα Καστρονήσια εμφανίστηκαν άλλα δύο. Χαμός. Η κατεύθυνση μας σήμερα ήταν νότια κατά μήκος της δυτικής ακτής του νησιού.. Ο καιρός γύρω στα 3 bf (και λιγότερο) μας φαινόταν παιχνίδι μετά τα χτεσινά. Και δεν ηταν μόνο ηπιότερος αλλά και ευνοϊκος. Σημερα ο βοριάς μας έσπρωχνε αντί να μας φρεναρει. Προορισμός μας κάποια παραλία κάπου κοντά στις Κουκουναριές. Από εδώ και κάτω μπήκαμε σταδιακά στη χώρα της ξαπλώστρας και του μπιτς μπαρ. Σταματησμε για μερικές ώρες στη παραλία Ελιά που είχε ξαπλώστρες αλλά το μεγαλύτερο μέρος ήταν ελεύθερο για να στήσουμε κι εμείς την ομπρέλα μας (ναι, κουβαλούσαμε και ομπρέλα). Από την Ελιά και κατω άρχιζε η βαρβαρότητα. Η μουσική από τα μπιτς μπαρ ακουγόταν απο χιλιόμετρα και μας έστελνε όλο και πιο ανοικτά από την ακτή. Στις παραλίες Μικρή και Μεγάλη Μπανάνα η κατάσταση ήταν απλά απίστευτη. Βούιζε ο τόπος. Όπου φύγει φύγει. Φτάσαμε στις Κουκουναριές όπου επικρατεί μια κατάσταση Βουλιαγμένης. Αν σας αρέσουν οι κουλούρες που τις σερνουν ταχύπλοα, φορτωμένες κορίτσια που τσιριζουν, τότε οι Κουκουναριές είναι το μέρος για εσας. Εμείς πήγαμε μια βόλτα στη λιμνοθάλασσα (πάπιες, κυκνοι). Ηταν ωραια και μάλιστα συζητάγαμε μήπως στήσουμε εκεί τη σκηνή μας. Μη παραλείψετε μια επισκεψη στη λιμνοθάλασσα. Μιας όμως και ήταν πολύ νωρίς είπαμε να συνεχίσουμε λίγο στην ακτή. Και πράγματι λίγο πιο κάτω και στην άκρη του κόλπου των Κουκουναριών βρήκαμε μια καταπληκτική μικρή παραλία για να στήσουμε. Μετά τις Κουκουναριές η επομενη (οργανωμένη) παραλία λέγεται Μάραθα. Ανάμεσα στα Μάραθα και την παραλία Τρούλο υπάρχουν τρεις μικρές απομονωμένες παραλίες με δύσκολη προσβαση. Εμείς στήσαμε στη δεύτερη και αράξαμε να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα. Παρόλη την απόσταση τα μπάσα από τα μπαράκια των Κουκουναριών ακούγονταν. Αμυδρά αλλά ακούγονταν. Τη δεύτερη μέρα καλύψαμε 17 χλμ και κάναμε μερικά ακόμη σε βόλτες.
3η μέρα
Ο ήλιος κτύπησε τη παραλία μας πολύ αργά. Ετσι κι εμείς ξεκινήσαμε πολύ αργά. Προορισμός το νησάκι Τσουγκριας. Η απόσταση ξανά μικρή γύρω στα 12 χλμ. Καναμε στάση στη παραλία Κολιός για αναπλήρωση στο τοπικό σούπερ μάρκετ. Το συνδυάσαμε με μπάνιο. Φτάσαμε στον Τσουγκριά νωρίς το απόγευμα. Ο Τσουγκριάς είναι ένα μέρος που αξίζει σίγουρα επισκεψη. Έχει σημαντική αναφορά και στον Παπαδιαμάντη. Υπάρχει μια τεράστια αμμουδερή παραλία στο βόρειο άκρο του, ότι πρέπει για να αισθανθείτε ροβινσώνες. Εσείς και οι γλάροι. Και οι κουτσουλιές τους. Στη δυτική ακτή του Τσουγκριά υπάρχουν δύο μεγάλες παραλίες. Τις χωρίζει το ύψωμα με το εξαιρετικής αρχιτεκτονικής εκκλησάκι του Άγιου Φλώρου. Η βορειότερη είναι ομορφη, αμμουδερή, με πεύκα, και ο πολύς κόσμος που μάζευε το αναπόφευκτο μπιτς μπαρ-ταβέρνα σκορπιζόταν στις σκιές τους και δεν έπηζε την ακτή. Πίσω από την ακτή και τα πεύκα υπάρχει υδροβιότοπος. Αραξαμε κάμποσο στο μαγαζί, ήπιαμε μια μπιρίτσα και συνεχίσαμε νότια. Πολύ κοντά στη παραλία με το μπιτς μπαρ και τον κόσμο, υπάρχει η δεύτερη μεγάλη παραλία του Τσουγκριά. Είχε κι αυτή μπιτς μπαρ αλλά δεν είχε άδεια και το εκλεισαν. Οπότε εμείς βρηκαμε μια τεράστια άδεια παραλία όλη δική μας. Η παραλία είχε άμμο αλλά μέσα είχε χοντρό βότσαλο. Η θάλασσα λιγότερο καλη από την προηγούμενη παραλία. Αλλά με πολύ ενδιαφέρον στο εσωτερικο. Γύρω από το δεύτερο υδροβιότοπο του νησιού υπάρχουν σκόρπια τα σπίτια για τους εργάτες που δούλευαν στους ελαιώνες και τα μποστάνια, το σπίτι του αφεντικού, και το εντυπωσιακό ελαιοτριβείο. Μια βιομηχανική εγκατάσταση σε ένα ερημονήσι. Η επισκεψη στο Τσουγκριά είναι σίγουρα ότι αξίζει πιο πολύ από το γύρο της Σκιάθου. Τρέξτε να προλάβετε γιατί αργά ή γρήγορα το μπιτς μπαρ στη νότια παραλία της δυτικής ακτής θα πάρει άδεια και τέρμα το παραμύθι . Αν δεν αγοράσει πιο πριν όπως φημολογείται, ολόκληρο το νησί ο Σαββίδης. Πολλές πληροφορίες για τον Τσουγκριά θα βρείτε εδώ http://www.sispirosi.gr/index.php?option...&Itemid=10 Εμείς πάντως κοιμηθήκαμε για τρίτη συνεχή βραδιά σε μια παραλία μόνοι μας.
4η μέρα
Ημέρα επιστροφής στην Αθήνα οπότε ξεκινήσαμε νωρίς (στις ... 9:30). Ο καιρός ο καλύτερος μέχρι τώρα. Από άπνοια μέχρι κάτι ελάχιστα τριάρια. Είχαμε χρόνο, οπότε κάναμε το γύρο του Τσουγκριά. Στην βραχώδη ανατολική ακτή άλλη μια μεγάλη παραλία αλλά χωρίς τα πεύκα και το ενδιαφέρον της δυτικής ακτής. Μετά από μια στάση στη τεράστια βόρεια παραλία που βρέχεται από τρεις μεριές από θάλασσα, συνεχίσαμε για το νησάκι Άρκο. Καθυστερημένο πρωινό στη ταβέρνα του, σκαρφαλωμα στην εντυπωσιακή αμμοθίνη του, και άραγμα για μπάνιο και ύπνο στη διπλανή παραλία. Αργά το μεσημέρι πισω στη Σκιάθο, συμμάζεμα και επιστροφή με το απογευματινό καράβι για Άγιο Κωνσταντίνο.
Με λίγα λόγια
Η Σκιάθος πρέπει να είναι η πρωτεύουσα της ξαπλώστρας. Όταν τη πρωτοσκέφτηκα και έριξα μια ματιά στο Google Earth, έπαθα σοκ. Παρόλα αυτά με την ενθάρρυνση και κάποιες οδηγίες του tassossk (τον ευχαριστώ) ξεκίνησα και δεν το μετάνιωσα, αφού και τις τρεις βραδιές καταλήξαμε σε πολύ όμορφα μερη.
Η Σκιάθος είναι ένα μικρό νησί (40-45 χλμ ακτή) που εμείς το γυρίσαμε σε 4 μέρες. Το ξεσκισαμε δηλαδή. Γίνεται εξίσου ξεκούραστα και τουριστικά σε 3 μέρες συνδέοντας τις μέρες 2 και 3. Γίνεται και σε 2 μέρες αλλά τότε θα υπάρχει πρόβλημα με τη μία διανυκτέρευση αν ξεκινήσετε από τον Κατηγιώργη Πηλίου. Για να μοιράσετε την απόσταση δεν θα κοιμηθείτε στο ομορφότερο μέρος. Και αν ξεκινήσετε από Άγιο Κωνσταντίνο, και θα κοιμηθείτε σε λιγότερο όμορφο μέρος, και τη μισή μερα κάθε μέρας θα σας τη φάει το πλοίο. Πιο ζόρικο σε δύο μέρες από Άγιο Κωνσταντίνο. Τέλος δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν κάποιοι εδώ μέσα που θα το έκαναν σε 1 μέρα από Κατηγιώργη Πηλίου. Με την ανάλογη αποφασιστικότητα, το ανάλογο σκάφος, και την ανάλογη ικανότητα φυσικά.
Πάντως αν αποφασίσετε να κάνετε το γύρο της Σκιάθου, κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να παραλήψετε να επισκεφθείτε τον παλιό οικισμό στο Κάστρο, τον υγροτοπο στις Κουκουναριές και το νησάκι Τσουγκριά. Αλλιώς γιατί να τρέχετε στη Σκιάθο; Για τα χιλιόμετρα;
Και κάτι τελευταίο. Ίσως να είμαι πιο αγχώδης από ότι πρέπει, πάντως φρόντισα να έχω όλα τα δρομολόγια πλοίων από και προς τη Σκιάθο. Για να είμαι ήσυχος στα περάσματα από τη Σκιάθο στον Τσουγκριά και από τον Τσουγκριά στον Άρκο. Δεν ανησυχούσα τόσο για τα συμβατικά που είναι αργά, τα βλέπεις από μακριά και δεν σηκωνουν μεγαλο κύμα. Αλλά ομολογώ ότι τα δελφίνια και κυρίως τα πολύ γρήγορα καταμαράν (supercat κλπ) με τρομάζουν. Αναρωτιέμαι αν μπορούν να με δουν. Πάντως από τη στιγμή που θα εμφανιστεί, εγώ είναι αδύνατο να ξεφύγω αν είμαι στο δρόμο του, και αν είμαι κοντά του, το κύμα που σηκώνει ένα γρήγορο καταμαράν είναι τεράστιο.
Ψάχνομαι για μια εκδρομή με τη γυναίκα μου την άλλη εβδομάδα και αναρωτιέμαι αν μπορείτε να με βοηθήσετε.
Θα είμαστε οι δυο μας με ένα φουσκωτό καγιάκ που το έχουμε ξαναχρησιμοποιήσει σε πολυήμερες εκδρομές.
Κάνουμε γύρω στα 20-25 χλμ σε μια ολόκληρη μέρα (4-5 ώρες) αλλά δεν θα μας πείραζε να κάνουμε και λιγώτερα.
Θα ξεκινήσουμε από Αθήνα Τετάρτη πρωί και πρέπει να είμαστε πίσω Σάββατο βράδυ. Δηλαδή 3 διανυκτερεύσεις μαζί με τη διανυκτέρευση της πρώτης μέρας.
Σκεφτόμουν τη Σκιάθο αλλά το ψάχνω και έχω μπερδευτεί.
Να πάμε με το καράβι ή να ξεκινήσουμε από το Πήλιο, με περισσοτερο κουπί αλλά κυρίως με πολύ περισσότερες ώρες οδήγημα και στο πήγαινε και κυρίως στο έλα; Μάλλον με το καράβι.
Το κοιτάω στο στο google earth και δεν βρισκω ούτε μία παραλία χωρίς ομπρελοκαθίσματα.
Που θα κοιμηθούμε; Από που θα πέρνουμε νερό;
Δεν συζητάμε για δωμάτια, αλλά θα μας άρεσε τα βράδια (ή κάποια βράδια) να τρώμε σε κάποιο ταβερνάκι.
Αν έχετε κάποια άλλη πρόταση ευπρόσδεκτη ακόμη κι αν είναι για λιγότερες μέρες.
Πέρυσι πήγαμε δύο διήμερες στο Β. Ευβοικό με τα Λιχαδονήσια και στις Αλκυονίδες, και μια πολυήμερη στο Ιόνιο από το Μύτικα μέχρι τη Λευκάδα, Φέτος που;
Η Τζιά που είναι κοντά, μου πέφτει μεγάλη για να τη κυκλώσω. Η Αντίπαρος ακόμη μακρίτερα. Με φοβίζουν και τα μελτέμια του Αιγαίου. Καλύτερα στο Ιόνιο. Ίσως στην Ιθάκη. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ πρόγραμμα για τις μέρες που έχω.
Δεν λέω όχι κι αν δεν είναι νησί. Ίσως στο Πήλιο; Στην Εύβοια; Ακούω για τη Μεσσηνία.
Για κανένα όμως δεν μπορώ να φανταστώ το πρόγραμμα.
Πάσα βοήθεια ευπρόσδεκτη.
![[Image: phoca_thumb_l_2016corinth071%281%29.jpg]](http://www.sport24.gr/Sports/article4821566.ece/BINARY/w620/phoca_thumb_l_2016corinth071%281%29.jpg)
