Συνθετικό έναντι πλαστικού

[giorgos ormanoglou]

Με την επέτειο της συμπλήρωσης έτους από την απόκτηση και χρήση του συνθετικού μου καγιάκ,  θεωρώ χρέος να καταθέσω ειλικρινέστατα μια μαρτυρία,  που πιθανότατα πολλούς θα σας ξαφνιάσει.
Η αντίληψη πως τα πολυεστερικά σκάφη είναι ευαίσθητα,  χρειάζονται σχολαστική προσοχή και απειλούνται από την ασυλλόγιστη μεταχείριση μου αποδείχνεται ολότελα πλανεμένη,  μέχρι να απορώ πώς γίνεται και έχει κυριαρχήσει.
Γιατί  -να με συγχωρείτε-  αλλά εμένα ακριβώς οι αντίθετες είναι οι εντυπώσεις μου.
- Στο πλαστικό ήταν που ψαχνόμουνα μην τσαλακωθεί στις μπάρες οροφής,  το συνθετικό στυλώνει ντούρο σα γύφτικο σκεπάρνι.
- Το πλαστικό ήταν που γύριζε από κάθε βόλτα χαρακωμένο σαν να έπεσε σε ενέδρα με μαχαιροβγάλτες,  στο συνθετικό γυρεύω τις συνέπειες από ανατριχιαστικά κοπανήματα στο βυθό και δεν τις βρίσκω.
- Στο πλαστικό πάσχιζα απελπισμένα να συμμαζεύω το μπιμπίκιασμα της γάστρας με κάθε λογής πατέντες και γιατροσόφια,  το συνθετικό διατηρειται από μόνο του στιλπνό σαν καθρέφτης.
- Στο πλαστικό ήταν που έψαχνα απεγνωσμένα σκιές σε επίπεδο δάπεδο για να μην μου αναδιπλώνεται από την καλοκαιρινή ζέστη σαν φοινικόφυλλο,  το συνθετικό το εγκαταλείπω ανέμελα στη σχάρα ακόμα και στον μεσημεριανό ήλιο.
- Το πλαστικό ήταν που αγωνιούσα να αποθηκεύω στο σκοτάδι γιατί αποχρωματιζόταν γοργά έστω και στο διάχυτο υπεριώδες φως,  στο συνθετικό τα χρώματα λάμπουν ακόμα σαν να ναυπηγήθηκε χθες.
- Το πλαστικό έβλεπα σαστισμένος από χρονιά σε χρονιά να χάνει σταδιακά τη γραμμή του,  το πολυεστερικό με πείθει ότι θα δείχνει απαράλλαχτο και μετά από δεκαετίες.
- Στο πλαστικό ήταν που οι ειδικοί τεχνίτες με παρηγορούσαν ότι αυτή είναι η μοίρα τους,  στο συνθετικό με καθησυχάζουν  ότι και δύο κομμάτια να τους το πάω θα το κάνουν να μη φαίνεται τίποτα.
- Στο πλαστικό ήταν που ντρεπόμουνα να ορίσω τιμή μεταπώλησης,  στο συνθετικό θα έδειχνα το θράσος να το διαπραγματευτώ σαν καινούργιο.
Αν ήταν να ξαναγοράσω καγιάκ,  θα βασάνιζε το μυαλό μου μία σκέψη:
«Δεν είμαι αρκετά πλούσιος για να αγοράσω πλαστικό».

[thanassis]

Αν ήταν να ξαναγοράσω καγιάκ,  θα βασάνιζε το μυαλό μου μία σκέψη:
«Δεν είμαι αρκετά πλούσιος για να αγοράσω πλαστικό».

Ακολουθώντας τη σκέψη σου φίλε μου Γιώργο, "θα πρέπει να γίνεις ακόμα πιο πλούσιος για να φτιάξεις ένα.."

Σ.Σ.: το πρώτο έστω...

[panagiotis]

Αγαπητέ Γιώργο, το κείμενο σου ήταν βάλσαμο για το μπερδεμένο και άπειρο όσο αφορά το sit - in καγιάκ μυαλό μου.
Εδώ και καιρό προσπαθώ, μετά βασάνων οικονομικών πάντα, να μπορέσω να αποκτήσω επιτέλους ένα sit- in καγιάκ.
Η αλήθεια είναι πως όταν βλέπω όλα αυτά τα συνθετικά μαγικά καγιάκ σαν το δικό σου στην κυριολεξία χαζεύω, και δεν μπορώ καν να φανταστώ τα πλεονεκτήματα τους εν δράση.
Που όμως να τα συγκεντρώσεις και αυτά τα ποσά στις μέρες μας.
Προς το παρόν μάλλον  θα κάνω υπομονή και θα μείνω στο φάτε μάτια ψάρια.

Καλή Συνέχεια 


 

 

[giorgos ormanoglou]

[quote author=giorgos ormanoglou link=topic=510.msg4091#msg4091 date=1378236385]

Αν ήταν να ξαναγοράσω καγιάκ,  θα βασάνιζε το μυαλό μου μία σκέψη:
«Δεν είμαι αρκετά πλούσιος για να αγοράσω πλαστικό».

Ακολουθώντας τη σκέψη σου φίλε μου Γιώργο, "θα πρέπει να γίνεις ακόμα πιο πλούσιος για να φτιάξεις ένα.."

Σ.Σ.: το πρώτο έστω...
[/quote]

Δεν χρειάζεται να γίνεις πλούσιος αγαπητέ Θανάση για να φτιάξεις το δικό σου καγιάκ.  Αν αξιωθείς να το κάνεις,  έγινες πλούσιος !

[giorgos ormanoglou]

Που όμως να τα συγκεντρώσεις και αυτά τα ποσά στις μέρες μας.

Εξαρτάται πάρα πολύ Παναγιώτη από το ποιες προτεραιότητες βάζει καθένας..  Προσωπικά δεν έχω αγοράσει ποτέ μοτοσικλέτα ή μηχανοκίνητη βάρκα,  έχω κρατήσει αυτοκίνητο μέχρι τα 29 του χρόνια,  δεν έχω πληρώσει ως τα σήμερα κατάλυμα για διακοπές,  τρέφομαι λιτά,  ντύνομαι απέριττα,  φοράω πάμφθηνα πλαστικά ρολόγια,  περιφρονώ τη χλιδάτη διασκέδαση,  έ. 
Τα χώνω που και που σε ακριβά ποδήλατα και καγιάκ – αυτό είναι όλο κι όλο. 

[vangelis]

Γιώργο πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή για την λαική ρήση. "το φθηνό είναι ακριβό" 
Με την ίδια λογική που αναφέρεις στα έξοδα έκανα και εγώ τις δαπάνες μου...και τις υπερβάσεις μου.
Οταν διάλεξα το Klepper, πολύ πρίν ασχοληθώ επαγγελματικά, η διάρκεια και η ευκολία επισκευής έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Δυστυχώς η ποιότητα γίνεται όλο και πιό σπάνια και πρέπει να ψάχνεις όλη την οικουμένη να την βρείς. Δυστυχώς δέν την πληρώνει ο κόσμος πιθανόν επειδή δέν την πιστεύει ή γιατί έχει εκπαιδευτεί από την βιομηχανία στο "planned obsolescence"  (προκαθορισμένη διάρκεια ζωής).
Δεν ξέρω αν η τάση θα αναστραφεί και ο κόσμος θα ξαναζητήσει την ποιότητα και την διάρκεια, αλλά για την ώρα έιμαστε όλο και λιγότεροι οι επαγγελματικά ασχολούμενοι που "φυλλάσουμε Θερμοπύλες" προωθώντας μόνο ποιοτικά προϊόντα...

[giorgos ormanoglou]

Λατρευτέ μου Βαγγέλη,  όπως ξέρεις μόνο ένα klepper μου διαφεύγει από την απαράμιλλη συλλογή σου…

[dan]

Επιτέλους !  η λυρική πένα του φόρουμ επανέκαμψε . 

Σαν μειονεκτήματα τι θα παρατηρούσες ; Αν έχει φυσικά.

[giorgos ormanoglou]

Μόλις πρόσεξα ότι ο φίλος μου ο Dan με ρωτάει τι μειονεκτήματα βρίσκω στα πολυεστερικά.
Κοίτα,  η γαϊδουρινή αντοχή που περιγράφω ομοιοκαταληκτεί με τη σοβαρή πιθανότητα να μεσολαβήσουν κάποτε επισκευές σε μάστορα.  Αν λοιπόν κάποιος είναι τόσο φετιχιστής που υποφέρει ψυχικά να δει το καμάρι του να έχει πάθει  ζημιά και να έχει  «ατιμαστεί»  σε  συνεργείο,  ας κάνει πίσω στην αγορά και να μην συνεχίσει.
Λειτουργικά,  σε δράση,  εικάζω  (γιατί δεν μου έχει προκύψει)  ότι η πιθανότητα να σε αφήσει στη μέση μιας αποστολής μπάζοντας νερά μετά από αιφνίδιο,  βαρβάτο,  κοπάνημα πάνω σε μυτερό ύφαλο,  είναι  μεγαλύτερη από όσο στα πολυαιθυλενικά,  ανεξάρτητα από τη δυνατότητα να επισκευαστεί αργότερα.  Κάποιοι με περισσότερη γνώση όμως,  μου λένε πως ούτε αυτή η φοβία δικαιολογείται…
Όπως και να  ΄χει,  ο πολυεστέρας,  με λίγη πείρα,  είναι τόσο καλόβολο και ευκολοδούλευτο υλικό  (έτυχε να έχω πολλή ερασιτεχνική εμπειρία)  που με ένα κιτ επισκευής στις αποσκευές μπορεί κανείς να συμμαζέψει πρόχειρα μια τέτοια ζημιά και να συνεχίσει,  χωρίς υπερβολή ακόμα και εν πλώ !!
Αν φύγω κάποτε για αληθινή αποστολή και όχι μόνο προσωμοιώσεις δίπλα στην ακτογραμμή,  θα έχω μαζί μου έναν εποξικό στόκο δύο συστατικών  (τα δίχρωμα συγκεντρικά κυλινδράκια με υφή πλαστελίνης)  που χρησιμοποιούν οι υδραυλικοί για πρόχειρη επισκευή στις διαρροές υδραυλικών συνδέσεων χωρίς απαραίτητα να κλείσουν την παροχή. 
[Κάποτε  -πού το θυμήθηκα τώρα-  είχα κάνει με σιδηρόστοκο επισκευή στο ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μου (τότε ήταν ακόμα λαμαρινένια)  στην άκρη του δρόμου,  ενόσω η βενζίνη έτρεχε βρύση κατακαλοκαιρο,  και σε 10 λεπτά είχα φύγει.  Για την ιστορία,  δεν το πήγα ποτέ σε συνεργείο,  έτσι έμεινε για 7 χρόνια μέχρι την απόσυρση – στο μεταξύ πέρασε και ΚΤΕΟ !]
Πάντως,  για να πάρετε μια ιδέα της αντοχής τους,  στις εξόδους μου αφήνω συνήθως το κύμα να με ξεβράζει με τη μπάντα στο στρόγγυλο βότσαλο των ακρογιαλιών και μετά από ένα χρόνο κάποιες ψιλογρατζουνιές φαίνονται μόνο με μεγεθυντικό φακό – με μια καλή αλοιφή περιμένω να σβήσουν τελείως. 
Πλαστικό στη θέση του δεν θα πάθαινε τίποτα σοβαρό αλλά θα έβγαινε ανεξίτηλα σημαδεμένο,  όσο βαρυποινίτης από τις αλυσίδες στα κάτεργα...

[Pai Mei]

Εξαιρετικές οι τοποθετήσεις του κάπτεν Ορμάνογλου.

Να σημειώσω ότι, εν τέλει, ο βασικότερος λόγος για να προτιμήσει κανείς πλαστικό έναντι πολυεστερικού είναι το αισθητά χαμηλότερο κόστος αγοράς.

Ένα αξιοπρεπές πλαστικό σκάφος ανοιχτής θαλάσσης ξεκινά από 1000-1100 ευρώ, όταν για το φτηνότερο πολυεστερικό (>5μ.) θα πρέπει να πλησιάσεις τα 1.800-2.000 ευρώ.