12-06-2012, 07:01 PM
Χωρίς να αμφισβητήσω στο ελάχιστο την τετράγωνη συλλογιστική και την εξομολογητική εμπειρική μαρτυρία του Άγγελου αλλά μόνο για το στρογγύλεμα της συζήτησης, ας παρεμβάλλω κάποιες σκέψεις – που πάντως και ο ίδιος δεν υιοθετώ χωρίς επιφύλαξη.
Γιατί, εν τέλει, όλες αυτές οι περίφημες βρετανικές γάστρες που προτείνονται επί τούτου για χρήση expedition δεν γίνεται να κρύβουν στα σοβαρά μια τέτοια κραυγαλέα σχεδιαστική παράληψη, κάτι κάπου θα πρέπει ακόμα να μας διαφεύγει.
Παρά τον αρχικό σαρκασμό μου, νιώθω ένα χρέος να το δεχθώ αξιωματικά.
Ας απαριθμήσω πρώτα τις τεχνικές διόρθωσης πορείας εν μέσω της πρόωσης που έχω υπόψη μου και έχω δοκιμάσει, όχι για να σας τις θυμίσω -τις κατέχετε και οι δύο καλλίτερα από εμένα- αλλά γιατί η συγκέντρωσή τους θα βοηθήσει τον συλλογισμό μου.
- sweep stroke σκέτη (χωρίς ζάχαρη)
- Παρατεταμένο edging, με αδιατάραχτη κουπιά
- Στιγμιαίο edging σε συνδυασμό με sweep
- Leaning σε συνδυασμό με μείγμα forward stroke και high brace
- Keyhole stroke, που ουσιαστικά είναι κολοβή sweep που τελειώνει με stern draw
- Στιγμιαίο bow rudder στο άρπαγμα, που ακολουθείται από κανονική forward stroke.
- Κανονική forward stroke, που καταλήγει σε σύντομο stern rudder αμέσως πριν το ξενέρωμα
- Παροδική επέκταση του ιστού ή και παρατεταμένη ασύμμετρη λαβή.
- Ετεροβαρής ένταση στο τράβηγμα
- Προσωρινή μονόπλευρη κουπιά
Όσο για την αυθεντική J stroke, με έξω στρέψη της power face της λεπίδας, είναι ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα αλλά μάλλον δεν ευνοείται στο δικό μας διπλό κουπί, γιατί καθοριστικό ρόλο παίζει εκεί ή λαβή Τ στο πάνω χέρι.
Όπως και να ΄χει, τίθεται ήδη στη διάθεση μας ένα χορταστικό συνταγολόγιο, να χρησιμοποιήται κατά περίπτωση.
Μήπως με τον καιρό αγγίζεται μία εξιδανικευμένη κατάσταση όπου όλος αυτός ο πλούτος, συγχωνευμένος σε αδιαχώριστο αμάλγαμα, ρέει αβίαστα και ακούσια χωρίς κανένα πρόσθετο κόπο και καμία επίπονη σκέψη ;
Με ανάλογο τρόπο που οι κουραστικοί και αδέξιοι πρωτόλειοι εκπαιδευτικοί βηματισμοί μεταπλάθονται στην πορεία σε χορό ;
Και έχει τότε την ζηλευτή ευκαιρία, χωρίς την τροχοπέδη ούτε του rudder ούτε του skeg, να αξιοποιεί στην εντέλεια την αστραπιαία ευελιξία του σκάφους αφοσιωμένος απερίσπαστα στον συντονισμό με τη δυναμική του κύματος, όπως ο χορευτής απογειώνεται στο ρυθμό της μουσικής ;
Εκεί, στο αριστοτεχνικό ψιλοκέντημα της λεπτής υφής του γιαλού, υποψιάζομαι πως τελικά εδρεύει η μόνη υπαρκτή πηγή για απάντληση πρόσθετων δυνάμενων, οτιδήποτε άλλο είναι παραπλανητική ψευδαίσθηση - ο ίδιος κόπος με διαφορετική αμφίεση.
Μην ξεχνάμε, ότι η ανάσχεση αλλά και η δυσκαμψία που προσθέτουν τα κάθε λογής επάρματα και αισθητή με το παραπάνω γίνεται στην πράξη μας και μας κάνει να δυσφορούμε - το ελεύθερο γλίστρημα, που διακόπτεται μόνον έκτακτα και ελάχιστοποιημένα, μοιάζει ανυπέρβλητη αξία.
Μήπως -λέω μήπως- η απάντηση δεν περιμένει το 11ο ή το 31ο ή το 51ο μίλι, δίνεται μονομιάς, από το πρώτο κιόλας μέχρι το τελευταίο, αλλά είναι δυσύλληπτη όσο και δυσπρόσιτη...
Γιατί, εν τέλει, όλες αυτές οι περίφημες βρετανικές γάστρες που προτείνονται επί τούτου για χρήση expedition δεν γίνεται να κρύβουν στα σοβαρά μια τέτοια κραυγαλέα σχεδιαστική παράληψη, κάτι κάπου θα πρέπει ακόμα να μας διαφεύγει.
Παρά τον αρχικό σαρκασμό μου, νιώθω ένα χρέος να το δεχθώ αξιωματικά.
Ας απαριθμήσω πρώτα τις τεχνικές διόρθωσης πορείας εν μέσω της πρόωσης που έχω υπόψη μου και έχω δοκιμάσει, όχι για να σας τις θυμίσω -τις κατέχετε και οι δύο καλλίτερα από εμένα- αλλά γιατί η συγκέντρωσή τους θα βοηθήσει τον συλλογισμό μου.
- sweep stroke σκέτη (χωρίς ζάχαρη)
- Παρατεταμένο edging, με αδιατάραχτη κουπιά
- Στιγμιαίο edging σε συνδυασμό με sweep
- Leaning σε συνδυασμό με μείγμα forward stroke και high brace
- Keyhole stroke, που ουσιαστικά είναι κολοβή sweep που τελειώνει με stern draw
- Στιγμιαίο bow rudder στο άρπαγμα, που ακολουθείται από κανονική forward stroke.
- Κανονική forward stroke, που καταλήγει σε σύντομο stern rudder αμέσως πριν το ξενέρωμα
- Παροδική επέκταση του ιστού ή και παρατεταμένη ασύμμετρη λαβή.
- Ετεροβαρής ένταση στο τράβηγμα
- Προσωρινή μονόπλευρη κουπιά
Όσο για την αυθεντική J stroke, με έξω στρέψη της power face της λεπίδας, είναι ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα αλλά μάλλον δεν ευνοείται στο δικό μας διπλό κουπί, γιατί καθοριστικό ρόλο παίζει εκεί ή λαβή Τ στο πάνω χέρι.
Όπως και να ΄χει, τίθεται ήδη στη διάθεση μας ένα χορταστικό συνταγολόγιο, να χρησιμοποιήται κατά περίπτωση.
Μήπως με τον καιρό αγγίζεται μία εξιδανικευμένη κατάσταση όπου όλος αυτός ο πλούτος, συγχωνευμένος σε αδιαχώριστο αμάλγαμα, ρέει αβίαστα και ακούσια χωρίς κανένα πρόσθετο κόπο και καμία επίπονη σκέψη ;
Με ανάλογο τρόπο που οι κουραστικοί και αδέξιοι πρωτόλειοι εκπαιδευτικοί βηματισμοί μεταπλάθονται στην πορεία σε χορό ;
Και έχει τότε την ζηλευτή ευκαιρία, χωρίς την τροχοπέδη ούτε του rudder ούτε του skeg, να αξιοποιεί στην εντέλεια την αστραπιαία ευελιξία του σκάφους αφοσιωμένος απερίσπαστα στον συντονισμό με τη δυναμική του κύματος, όπως ο χορευτής απογειώνεται στο ρυθμό της μουσικής ;
Εκεί, στο αριστοτεχνικό ψιλοκέντημα της λεπτής υφής του γιαλού, υποψιάζομαι πως τελικά εδρεύει η μόνη υπαρκτή πηγή για απάντληση πρόσθετων δυνάμενων, οτιδήποτε άλλο είναι παραπλανητική ψευδαίσθηση - ο ίδιος κόπος με διαφορετική αμφίεση.
Μην ξεχνάμε, ότι η ανάσχεση αλλά και η δυσκαμψία που προσθέτουν τα κάθε λογής επάρματα και αισθητή με το παραπάνω γίνεται στην πράξη μας και μας κάνει να δυσφορούμε - το ελεύθερο γλίστρημα, που διακόπτεται μόνον έκτακτα και ελάχιστοποιημένα, μοιάζει ανυπέρβλητη αξία.
Μήπως -λέω μήπως- η απάντηση δεν περιμένει το 11ο ή το 31ο ή το 51ο μίλι, δίνεται μονομιάς, από το πρώτο κιόλας μέχρι το τελευταίο, αλλά είναι δυσύλληπτη όσο και δυσπρόσιτη...