Περί πηδαλίου και skeg

[Pai Mei]

Mε αφορμή το τελευταίο ποστ του Γιώργου στον μίτο για το x-cape ανοίγω αυτό το θέμα, ώστε να αναπτύξουμε εδώ σκέψεις και προβληματισμούς αναφορικά με το πηδάλιο, το skeg, τη χρήση τους κ.λπ.

Δεδομένου ότι κάποιοι κατασκευαστές δεν προβλέπουν καν την τοποθέτηση πηδαλίου στα σκάφη τους (σε βρετανικής σχεδίασης σκαριά κατά κόρον, π.χ. Tiderace), ο προβληματισμός που προκύπτει για μένα είναι ο εξής:

Μολονότι σε μικρές αποστάσεις (όχι πρύμα όπου θα δουλέψεις stern rudder), μπορείς να διορθώνεις άνετα την πορεία με edging και ενίοτε με αλλαγή στον μοχλισμό της κουπιάς, ειδικά με αγγλικά σκάφη όπως τα παραπάνω που στρίβουν 'με τη σκέψη', το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν θα έχεις ήδη 30-40νμ στην πλάτη σου, εννοείται φορτωμένος και ενδεχομένως και με κάποιον ενοχλητικό πλάγιο καιρό στη μάσκα;

Δηλ. με ένα τέτοιο σκάφος χωρίς πηδάλιο, θα μπορέσεις να διατηρήσεις την πορεία μόνο με skeg, χωρίς edging, υπό τις ανωτέρω συνθήκες;

Σημειωτέον ότι δεν μιλάμε για downwind πλεύση, μιλάμε για περιπτώσεις όπου χρειάζεσαι συνεχή πρόωση από το κουπί σου, άρα ξεχνάμε stern και bow rudder και απομένει ως βασική τεχνική σου μόνο το edging. Υπογραμμίζω ότι αναφέρομαι επίσης σε δύσκολες συνθήκες πολύωρης κωπηλασίας, και όχι να βγεις λίγο να παίξεις στο κύμα, όπου και edging με low brace για στήριξη θα κάνεις και τα πάντα.

Προσωπικά, από τις 8 ώρες συνεχούς πορεία και μετά, και ειδικά αν έχει και καιρό -έστω και λίγο- δυσκολεύομαι όχι edging να κάνω, αλλά και οτιδήποτε άλλο πέρα από απλές, επαναλαμβανόμενες κουπιές. Εκεί το πηδάλιο, μου έχει λύσει τα χέρια ως προς την ευκολία διόρθωσης.