05-10-2013, 06:36 AM
Η κατάρα του σιτ ον !!
Τις προάλλες έριξα για πρώτη φορά το νεο μου απόκτημα (prijon kodiak) . Η μέρα τέλεια ο ήλιος λάμπει
τα πουλάκια κελαηδάνε κτλ. Το ρίχνω - αρματώνομαι και δώστου απλωτές κατά μήκος της ακτής.
Πάω πολύ καλά και άνετα . Εντυπωσιασμένος απο τον εαυτό μου (!!) φτάνω σε ένα σημείο όπου το βάθος
σε μεγάλη έκταση είναι 30 εκατοστά. Παντού ερημιά και ησυχία . Αρχίζω την προπόνηση : low brace - high brace - edging-
hip snap κτλ. Ειδικά τα brace τα ξέσκισα !! Στήριξη να δούνε τα μάτια σας...
Συνεχίζω για τις παραδεισένιες αντικριστές παραλίες στα νησάκια των Συβώτων. Η θάλασσα λάδι . Μέσα στην νιρβάνα μου
πιάνω με την άκρη του ματιού ένα ιπτάμενο ζωύφιο που χαροπαλεύει στην επιφάνεια του νερού. Ξεχνώντας ότι
δεν καβαλάω το συνηθισμένο (και σταθερότατο) σιτ ον μου σκύβω να σώσω το ναυαγισμένο έντομο και....ώπααααα - αμάν
γρήγορα low brace ... μπλούμ !! ο κόσμος ανάποδα !! Γρήγορα "υγρή έξοδο" και σαν βρεγμένος γάτος ακουμπάω στο σκαρί και σκέφτoμαι ότι στα brace η λεπίδα πρέπει να χτυπήσει παράλληλα στο νερό και όχι κάθετα !
Εντάξει , χαλαρά, δεν έγινε και τίποτε. Ευκαιρία να προπονηθώ και στην επανείσοδο με πλωτήρα.
Και τότε τους είδα : δύο διθέσια σιτ ον με ένα ζευγάρι στο ένα και ένα ...σκύλο στο άλλο , εμφανίστηκαν απο το πουθενά .
Δεν είναι δυνατόν . Το βλέπω το σενάριο : έρχονται γρήγορα κοντά μου - φίλε είσαι καλά - τι έπαθες - να σε βοηθήσουμε κτλ.
Πω πω ξεφτίλα . Με γρήγορες κινήσεις (πριν με δούνε καλά) κάνω καουπόικη είσοδο στα γρήγορα αλλά ατυχώς δεν φοράω
το τσίγκινο σώβρακό μου και το πηδάλιο μου "χαϊδεύει" τα όργανα . Βολεύομαι στην θέση , τρομπάρω , και μετά απο λίγο περνώ δίπλα τους χαιρετάω με ύφος και με μόνιμο χαμόγελο πλέον απο το ¨χάιδεμα".
Τις προάλλες έριξα για πρώτη φορά το νεο μου απόκτημα (prijon kodiak) . Η μέρα τέλεια ο ήλιος λάμπει
τα πουλάκια κελαηδάνε κτλ. Το ρίχνω - αρματώνομαι και δώστου απλωτές κατά μήκος της ακτής.
Πάω πολύ καλά και άνετα . Εντυπωσιασμένος απο τον εαυτό μου (!!) φτάνω σε ένα σημείο όπου το βάθος
σε μεγάλη έκταση είναι 30 εκατοστά. Παντού ερημιά και ησυχία . Αρχίζω την προπόνηση : low brace - high brace - edging-
hip snap κτλ. Ειδικά τα brace τα ξέσκισα !! Στήριξη να δούνε τα μάτια σας...
Συνεχίζω για τις παραδεισένιες αντικριστές παραλίες στα νησάκια των Συβώτων. Η θάλασσα λάδι . Μέσα στην νιρβάνα μου
πιάνω με την άκρη του ματιού ένα ιπτάμενο ζωύφιο που χαροπαλεύει στην επιφάνεια του νερού. Ξεχνώντας ότι
δεν καβαλάω το συνηθισμένο (και σταθερότατο) σιτ ον μου σκύβω να σώσω το ναυαγισμένο έντομο και....ώπααααα - αμάν
γρήγορα low brace ... μπλούμ !! ο κόσμος ανάποδα !! Γρήγορα "υγρή έξοδο" και σαν βρεγμένος γάτος ακουμπάω στο σκαρί και σκέφτoμαι ότι στα brace η λεπίδα πρέπει να χτυπήσει παράλληλα στο νερό και όχι κάθετα !
Εντάξει , χαλαρά, δεν έγινε και τίποτε. Ευκαιρία να προπονηθώ και στην επανείσοδο με πλωτήρα.
Και τότε τους είδα : δύο διθέσια σιτ ον με ένα ζευγάρι στο ένα και ένα ...σκύλο στο άλλο , εμφανίστηκαν απο το πουθενά .
Δεν είναι δυνατόν . Το βλέπω το σενάριο : έρχονται γρήγορα κοντά μου - φίλε είσαι καλά - τι έπαθες - να σε βοηθήσουμε κτλ.
Πω πω ξεφτίλα . Με γρήγορες κινήσεις (πριν με δούνε καλά) κάνω καουπόικη είσοδο στα γρήγορα αλλά ατυχώς δεν φοράω
το τσίγκινο σώβρακό μου και το πηδάλιο μου "χαϊδεύει" τα όργανα . Βολεύομαι στην θέση , τρομπάρω , και μετά απο λίγο περνώ δίπλα τους χαιρετάω με ύφος και με μόνιμο χαμόγελο πλέον απο το ¨χάιδεμα".