10-05-2012, 01:18 PM
Λοιπόν, για να συνεχίσω με τις Καθημερινές ιστορίες, καθ΄ότι "ο παπάς ευλογεί τα γένια του" άς περιγράψω μια ακόμη βολτίτσα στη "λίμνη μου".
Τετάρτη απόγευμα 18:00 και ξεκινάω για την προπονησούλα. Φορτώνω και παρατηρώ ότι το σκαφος έχει 2 φουσκωματάκια στο χρωματάκι στο εμπρός μέρος της γάστρας (μια δουλειά ακόμη) και ξεκινάω. Δεν θα φυσάει καθόλου μας λεει η Πυθία και τελικά πράγματι, δεν έχει αέρα οπότε και αποφασίζω να μην ακολουθήσω παγιωμένη διαδρομή (έχω περασμένες διαδρομές στο GPS και τις ακολουθώ γιατί άρκετές φορές βραδιάζομαι).
Ξεκινάω προς βορρά για να κάνω 500μ γρήγορα και 1500μ μετρια σύνολο 12χλμ. Γύρω από τη λίμνη στο μεγαλύτερο μέρος του βόρειου τμήματος υπάρχουν καλαμιές. Εκεί λοιπόν βρίσκεται η χαρά του κυνηγού. Βαρκούλα με 2 άτομα κρυμμένη καλά μέσα στα καλάμια.....
Να πούμε στο σημείο αυτό ότι πρόκειται για υγροβιότοπο στον οποίο απαγορεύεται το κυνήγι, η αλιεία επιτρέπεται μονο στον τοπικό αλιευτικό συνεταιρισμό, τα παιδιά με τα σερφ και τα kite δεν τυχαίνουν της καλύτερης αντιμετώπισης και ότι η δικιά μου παρουσία δεν είναι ακριβώς νόμιμη διότι πρόκειται για ιδιωτική λίμνη.
Για να ολοκληρωθεί η εικόνα λοιπόν, αντιλαμβάνομαι κατά την επιστροφή, ότι υπάρχουν ριγμένα δίχτυα προφανώς παράνομα γιατί δεν υπάρχουν σημαδούρες.
Όπως και να΄χει πάντως, ο λιγοστός αντίθετος άνεμος έχει κοπάσει και, καθώς πλησιάζω προς τις εκβολές του Κομψάτου (τοπικό ποτάμι της περιοχής, καλή και ασφαλής επιλογή για ww καταβάσεις την άνοιξη), ένα κοπάδι πελεκάνοι λούζονται με το ρόζ χρώμα του ήλιου την ώρα που δύει(σ.σ. ...φθηνή απομίμηση Ορμάνογλου).
Η βόλτα μου τελειώνει με ελάχιστο φως. Τα καβούρια έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό μέσα σε 15 ημέρες περίπου. Λίγες διατάσεις μήπως βελτιωθεί η φανταστική ελαστικότητα δρύινης ντουλάπας και δρόμο στο σπίτι.
Το επόμενο επεισόδιο την Κυριακή................
Τετάρτη απόγευμα 18:00 και ξεκινάω για την προπονησούλα. Φορτώνω και παρατηρώ ότι το σκαφος έχει 2 φουσκωματάκια στο χρωματάκι στο εμπρός μέρος της γάστρας (μια δουλειά ακόμη) και ξεκινάω. Δεν θα φυσάει καθόλου μας λεει η Πυθία και τελικά πράγματι, δεν έχει αέρα οπότε και αποφασίζω να μην ακολουθήσω παγιωμένη διαδρομή (έχω περασμένες διαδρομές στο GPS και τις ακολουθώ γιατί άρκετές φορές βραδιάζομαι).
Ξεκινάω προς βορρά για να κάνω 500μ γρήγορα και 1500μ μετρια σύνολο 12χλμ. Γύρω από τη λίμνη στο μεγαλύτερο μέρος του βόρειου τμήματος υπάρχουν καλαμιές. Εκεί λοιπόν βρίσκεται η χαρά του κυνηγού. Βαρκούλα με 2 άτομα κρυμμένη καλά μέσα στα καλάμια.....
Να πούμε στο σημείο αυτό ότι πρόκειται για υγροβιότοπο στον οποίο απαγορεύεται το κυνήγι, η αλιεία επιτρέπεται μονο στον τοπικό αλιευτικό συνεταιρισμό, τα παιδιά με τα σερφ και τα kite δεν τυχαίνουν της καλύτερης αντιμετώπισης και ότι η δικιά μου παρουσία δεν είναι ακριβώς νόμιμη διότι πρόκειται για ιδιωτική λίμνη.
Για να ολοκληρωθεί η εικόνα λοιπόν, αντιλαμβάνομαι κατά την επιστροφή, ότι υπάρχουν ριγμένα δίχτυα προφανώς παράνομα γιατί δεν υπάρχουν σημαδούρες.
Όπως και να΄χει πάντως, ο λιγοστός αντίθετος άνεμος έχει κοπάσει και, καθώς πλησιάζω προς τις εκβολές του Κομψάτου (τοπικό ποτάμι της περιοχής, καλή και ασφαλής επιλογή για ww καταβάσεις την άνοιξη), ένα κοπάδι πελεκάνοι λούζονται με το ρόζ χρώμα του ήλιου την ώρα που δύει(σ.σ. ...φθηνή απομίμηση Ορμάνογλου).
Η βόλτα μου τελειώνει με ελάχιστο φως. Τα καβούρια έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό μέσα σε 15 ημέρες περίπου. Λίγες διατάσεις μήπως βελτιωθεί η φανταστική ελαστικότητα δρύινης ντουλάπας και δρόμο στο σπίτι.
Το επόμενο επεισόδιο την Κυριακή................