10-30-2012, 05:53 PM
Το περασμένο Σάββατο με τους δυνατούς νοτιάδες διάλεξα να κάνω βόλτα – προπόνηση στο προστατευμένο περιβάλλον της λιμνοθάλασσας βουλιαγμένης Περαχώρας Λουτρακίου.
Για να φτουρήσει λοιπόν η βόλτα στο μόλις μισό τετραγωνικό μίλι εμβαδού της λίμνης και να σπάσει η μονοτονία, αντί να κάνω επαναλαμβανόμενους γύρους σαν σε πίστα σκέφτηκα να χαράζω μια συνεπή αλλά πιο ποικίλη τροχιά. Πρώτα έναν τυπικό γύρο, ύστερα δύο διαγώνιες διασχίσεις, μετά έναν ρόμβο και τέλος εγκάρσιες διαπλεύσεις σε σχήματα Ζ.
Στα 10 μίλια πορεία βαρέθηκα και μαζεύτηκα, είχα όμως προηγούμενα την ανεπανάληπτη ευκαιρία να μελετήσω εργαστηριακά τη συμπεριφορά του σκάφους με τον άνεμο και τον κυματισμό σε όλες τις κατευθύνσεις και όλες τις γωνίες.
Αν και ο γιαλός δεν είχε τη σύνθετη ποικιλομορφία της ανοιχτής θάλασσας με τις πολλαπλές κυματαγωγές, το πόρισμα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και με εξέπληξε ευχάριστα – δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό.
Σε όλες τις περιπτώσεις το xcape-s όρτσαρε χωρίς καρινάκι και πόδιζε με το όλο καρινάκι κατεβασμένο. Αυτό -φυσικά- ήταν και το αναμενόμενο από οποιοδήποτε καλά ζυγισμένο και μελετημένο σκαρί.
Αυτό που εντυπωσίαζε ήταν πως πάντα μα πάντα βρισκόταν εύκολα μια κάπου ενδιάμεση θέση που κρατούσε ικανοποιητικότατα το στόχο του και αφηνόσουνα σε ανέμελο κουπί για αρκετές εκατοντάδες μέτρα, χωρίς διορθώσεις!
Για να φτουρήσει λοιπόν η βόλτα στο μόλις μισό τετραγωνικό μίλι εμβαδού της λίμνης και να σπάσει η μονοτονία, αντί να κάνω επαναλαμβανόμενους γύρους σαν σε πίστα σκέφτηκα να χαράζω μια συνεπή αλλά πιο ποικίλη τροχιά. Πρώτα έναν τυπικό γύρο, ύστερα δύο διαγώνιες διασχίσεις, μετά έναν ρόμβο και τέλος εγκάρσιες διαπλεύσεις σε σχήματα Ζ.
Στα 10 μίλια πορεία βαρέθηκα και μαζεύτηκα, είχα όμως προηγούμενα την ανεπανάληπτη ευκαιρία να μελετήσω εργαστηριακά τη συμπεριφορά του σκάφους με τον άνεμο και τον κυματισμό σε όλες τις κατευθύνσεις και όλες τις γωνίες.
Αν και ο γιαλός δεν είχε τη σύνθετη ποικιλομορφία της ανοιχτής θάλασσας με τις πολλαπλές κυματαγωγές, το πόρισμα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και με εξέπληξε ευχάριστα – δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό.
Σε όλες τις περιπτώσεις το xcape-s όρτσαρε χωρίς καρινάκι και πόδιζε με το όλο καρινάκι κατεβασμένο. Αυτό -φυσικά- ήταν και το αναμενόμενο από οποιοδήποτε καλά ζυγισμένο και μελετημένο σκαρί.
Αυτό που εντυπωσίαζε ήταν πως πάντα μα πάντα βρισκόταν εύκολα μια κάπου ενδιάμεση θέση που κρατούσε ικανοποιητικότατα το στόχο του και αφηνόσουνα σε ανέμελο κουπί για αρκετές εκατοντάδες μέτρα, χωρίς διορθώσεις!