Επιλογή αντίσκηνου

[giorgos ormanoglou]

Για να προλάβω όσους τυχόν με διαβάσουν και πάρουν ιδέες,  η πατέντα που περιέγραψα πιο πάνω για την αντιστήριξη των αψίδων σε ακλόνητα σημεία του εδάφους είναι μεν εφικτή στο συγκεκριμένο μοντέλο,  όχι όμως χωρίς προβλήματα.
Προϋποθέτει χειρουργικές επεμβάσεις και στα δύο καλύμματα,  και ανεπίστροφη παραποίηση των προδιαγραφών. 
Πρώτον,  επιβάλλεται να αφαιρεθεί τμήμα του θύλακα πλάτους τουλάχιστον 2 cm  -με ριψοκίνδυνη αποδυνάμωση της αντοχής του-  για να αποκαλυφθεί το κορυφαίο σημείο,  ο κολοφώνας,  της αψίδας.
Δεύτερον,  χρειάζεται  να τρυπηθεί και να αχρηστευθεί λειτουργικά η κουνουπιέρα που φράζει τα στεγασμένα φινιστρίνια του εξωτερικού καλύμματος,  που πάντως δεν έχει καθοριστικό ρόλο.
Τρίτον,  να σταθεροποιηθεί πάνω στο μεταλλικό στέλεχος η πρόσδεση του σχοινιού της αντιστήριξης έτσι που να μην κινδυνεύει να γλιστρήσει και να στρεβλώσει την ευθυγράμμιση.
Τέταρτον να επιτευχθεί το τέλειο κεντράρισμα και η απόλυτη ευθυγράμμιση της πρόσθετης εγκατάστασης,  αλλιώς το εγχείρημα θα αποτύχει παταγωδώς.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για παρακινδυνευμένη πατέντα που δεν υπόσχεται επιτυχία και ΔΕΝ περιλαμβάνεται στις προθέσεις του σχεδιαστή.