08-12-2012, 04:52 AM
Παντελή ευχαριστώ για την απάντηση, όσα μου έγραψες είναι πολύ χρήσιμα και μακάρι μέχρι τη Δευτέρα, που θα πρέπει να αποφασίσω αν θα την επιστρέψω, να βρεις χρόνο να μου ξεκαθαρίσεις περισσότερα.
Δεν έχω καμία πείρα από σύγχρονες σκηνές και δεν είχα το ερέθισμα να αποκτήσω. Ο λόγος είναι ότι διατηρώ στην κατοχή μου και χρησιμοποιούσα παλιότερα ένα γνήσιο αντίσκηνο του αμερικάνικου στρατού, κατασκευής 1960 και πίσω, ασήκωτο σε βάρος αλλά σωστό πυρηνικό καταφύγιο ! Βρίσκω φυσιολογικό λοιπόν, να επηρεάζομαι ασυναίσθητα από την άνιση σύγκριση και οτιδήποτε σημερινό να μου φέρνει ανασφάλεια.
Αλλά τότε ήμουνα ακόμα γέρος και κυκλοφορούσα με αυτοκίνητο, τώρα που είμαι νέος ονειρεύομαι καγιάκ η και μπάικ κάμπινγκ.
Θα στρωθώ να διαβάσω για σκηνές γεωδαιτικού τύπου ή γαλαρίας, αλλά αν μπορείς βοήθησέ με να επιταχύνω τη γνώση. Αυτή που αγόρασα είναι κορυφαίας ποιότητας -καμία επιφύλαξη- και αυτό κατά κάποιο τρόπο με καθησυχάζει.
Ο προβληματισμός είναι αλλού. Ο σκελετός της είναι δύο ελαστικές αλουμινένιες αψίδες που ορθώνονται εγκάρσια, μία στο κεφάλι και μία δεύτερη στα πόδια, και δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, δεν αλληλοστηρίζονται. Το πετυχημένο στήσιμο λοιπόν βασίζεται ολοκληρωτικά στην ισχυρή αντιστήριξη των τεσσάρων άκρων στο έδαφος, που τεντώνει και μορφοποιεί την ενδιάμεση γαλαρία. Αν η αντιστήριξη χαλαρώσει η σκηνή θα καταρρεύσει κυριολεκτικά σαν σεντόνι.
Και καταλαβαίνω ότι στο βουνό, όπου ο χώρος γύρω παρέχεται άφθονος και το το πεδίο ποικίλει, ο κατασκηνωτής θα έχει πάντα ευχέρεια επιλογής της τοποθεσίας και αναζήτησης μιας περιοχής με κατάλληλο εδαφικό υπόστρωμα. Αν μάλιστα ενισχύσει την αντιστήριξη δένοντας τις κορυφές των αψίδων στις ρίζες δύο γειτονικών δέντρων ή θάμνων, η δομή θα γίνει αληθινά πανίσχυρη, ανώτερη οποιασδήποτε άλλης. Σε αυτή τη δυνατότητα οφείλεται -νομίζω- η επιτυχία του συγκεκριμένου σχεδίου.
Στην ακτή όμως -από την οποία δεν επιτρέπεται να απομακρυνθώ γιατί θα πρέπει να επιτηρώ και το σκάφος- το έδαφος είναι πάντα ψαθυρό, η βλάστηση ανύπαρκτη και οι αέρηδες λυσσομανούν αχαλίνωτοι, δίχως ανεμοφράκτες. Θα μπορεί να σταθεροποιηθεί αποτελεσματικά στο βότσαλο και την άμμο, ή θα μου γίνεται χαρταετός και θα τη γυρεύω πίσω από το λόφο;
Πολύ ενδιαφέρον θα μου ήταν να μάθω αν έχουν επινοηθεί πατέντες για να ενισχύεται η στήριξη στις τύπου τούνελ, αν π.χ. έχεις διαθέσιμες δύο κοτρώνες των 10 - 20 κιλών μπορείς κάλλιστα να τους αναθέσεις τον ρόλο των ριζών που περιέγραψα παραπάνω.
Αναγνωρίζω, ότι ένα ανεκτίμητο προσόν είναι πάντοτε η απλότητα, όσο λιγότερα τζάρτζαλα τόσο καλλίτερα.
Οι γεωδαιτικές, από την άλλη, δείχνουν αυτοφερόμενες και το πασσάλωμα να έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα. Τις βλέπω βέβαια στις εκθέσεις αλλά δεν τις έχω περιεργαστεί περισσότερο. Λύνουν αυτά τα ζητήματα ή θα εμφανίσουν άλλα που η απειρία μου δυσκολεύεται να προβλέψει;
Από την ανάλυσή σου κατάλαβα ότι μπάζουν ευκολότερα βρόχινο νερό, ενώ οι μπανέλες είναι, λόγω πολυπλοκότητας, πιο ευάλωτες – είναι αλήθεια;
Αν στην καταιγίδα είμαι καταδικασμένος έτσι κι αλλιώς να κακοπεράσω ας κρατήσω αυτή που πήρα να τελειώνω...
Υ.Γ. Η όλη συζήτηση μου ξαναφέρνει στο μυαλό την αμίμητη ατάκα του καραγιόζη, για την παράγκα του... "...όταν βρέχει..., βγαίνουμε έξω για να μη βραχούμε..."!
Δεν έχω καμία πείρα από σύγχρονες σκηνές και δεν είχα το ερέθισμα να αποκτήσω. Ο λόγος είναι ότι διατηρώ στην κατοχή μου και χρησιμοποιούσα παλιότερα ένα γνήσιο αντίσκηνο του αμερικάνικου στρατού, κατασκευής 1960 και πίσω, ασήκωτο σε βάρος αλλά σωστό πυρηνικό καταφύγιο ! Βρίσκω φυσιολογικό λοιπόν, να επηρεάζομαι ασυναίσθητα από την άνιση σύγκριση και οτιδήποτε σημερινό να μου φέρνει ανασφάλεια.
Αλλά τότε ήμουνα ακόμα γέρος και κυκλοφορούσα με αυτοκίνητο, τώρα που είμαι νέος ονειρεύομαι καγιάκ η και μπάικ κάμπινγκ.
Θα στρωθώ να διαβάσω για σκηνές γεωδαιτικού τύπου ή γαλαρίας, αλλά αν μπορείς βοήθησέ με να επιταχύνω τη γνώση. Αυτή που αγόρασα είναι κορυφαίας ποιότητας -καμία επιφύλαξη- και αυτό κατά κάποιο τρόπο με καθησυχάζει.
Ο προβληματισμός είναι αλλού. Ο σκελετός της είναι δύο ελαστικές αλουμινένιες αψίδες που ορθώνονται εγκάρσια, μία στο κεφάλι και μία δεύτερη στα πόδια, και δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, δεν αλληλοστηρίζονται. Το πετυχημένο στήσιμο λοιπόν βασίζεται ολοκληρωτικά στην ισχυρή αντιστήριξη των τεσσάρων άκρων στο έδαφος, που τεντώνει και μορφοποιεί την ενδιάμεση γαλαρία. Αν η αντιστήριξη χαλαρώσει η σκηνή θα καταρρεύσει κυριολεκτικά σαν σεντόνι.
Και καταλαβαίνω ότι στο βουνό, όπου ο χώρος γύρω παρέχεται άφθονος και το το πεδίο ποικίλει, ο κατασκηνωτής θα έχει πάντα ευχέρεια επιλογής της τοποθεσίας και αναζήτησης μιας περιοχής με κατάλληλο εδαφικό υπόστρωμα. Αν μάλιστα ενισχύσει την αντιστήριξη δένοντας τις κορυφές των αψίδων στις ρίζες δύο γειτονικών δέντρων ή θάμνων, η δομή θα γίνει αληθινά πανίσχυρη, ανώτερη οποιασδήποτε άλλης. Σε αυτή τη δυνατότητα οφείλεται -νομίζω- η επιτυχία του συγκεκριμένου σχεδίου.
Στην ακτή όμως -από την οποία δεν επιτρέπεται να απομακρυνθώ γιατί θα πρέπει να επιτηρώ και το σκάφος- το έδαφος είναι πάντα ψαθυρό, η βλάστηση ανύπαρκτη και οι αέρηδες λυσσομανούν αχαλίνωτοι, δίχως ανεμοφράκτες. Θα μπορεί να σταθεροποιηθεί αποτελεσματικά στο βότσαλο και την άμμο, ή θα μου γίνεται χαρταετός και θα τη γυρεύω πίσω από το λόφο;
Πολύ ενδιαφέρον θα μου ήταν να μάθω αν έχουν επινοηθεί πατέντες για να ενισχύεται η στήριξη στις τύπου τούνελ, αν π.χ. έχεις διαθέσιμες δύο κοτρώνες των 10 - 20 κιλών μπορείς κάλλιστα να τους αναθέσεις τον ρόλο των ριζών που περιέγραψα παραπάνω.
Αναγνωρίζω, ότι ένα ανεκτίμητο προσόν είναι πάντοτε η απλότητα, όσο λιγότερα τζάρτζαλα τόσο καλλίτερα.
Οι γεωδαιτικές, από την άλλη, δείχνουν αυτοφερόμενες και το πασσάλωμα να έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα. Τις βλέπω βέβαια στις εκθέσεις αλλά δεν τις έχω περιεργαστεί περισσότερο. Λύνουν αυτά τα ζητήματα ή θα εμφανίσουν άλλα που η απειρία μου δυσκολεύεται να προβλέψει;
Από την ανάλυσή σου κατάλαβα ότι μπάζουν ευκολότερα βρόχινο νερό, ενώ οι μπανέλες είναι, λόγω πολυπλοκότητας, πιο ευάλωτες – είναι αλήθεια;
Αν στην καταιγίδα είμαι καταδικασμένος έτσι κι αλλιώς να κακοπεράσω ας κρατήσω αυτή που πήρα να τελειώνω...
Υ.Γ. Η όλη συζήτηση μου ξαναφέρνει στο μυαλό την αμίμητη ατάκα του καραγιόζη, για την παράγκα του... "...όταν βρέχει..., βγαίνουμε έξω για να μη βραχούμε..."!