01-12-2013, 05:22 PM
Καλησπέρα, έχω να μπω στο φόρουμ πολύ καιρό, να ευχηθώ το νέο έτος 2013 που αν και τελειώνει σε 13 δεν το λαμβάνουμε καθόλου υπ όψιν γιατί δεν είμαστε προληπτικοί, να αυξηθεί ο τζίρος στην αγορά, να ανοίξουν επιχειρήσεις, να έχει λεφτά ο κόσμος να καταναλώνει, η ψυχολογία του κόσμου να ανέβει (όταν υπάρχουν τα λεφτά ανεβαίνει από μόνη της), επίσης να μειωθεί η φορολογία, να σταματήσει ο κατήφορος μήπως και αρχίσει ο ανήφορος της οικονομίας, α και μη το ξεχάσω, υγεία επίσης.
Τελικά από ότι φαίνεται, εδώ όχι μόνο δεν απεχθάνονται το γυμναστήριο (όπως ήθελε ατυχώς να επιβάλλει κάποιος παραπάνω), αλλά αντίθετα τους αρέσει πολύ, όχι απαραίτητα με την εικόνα του κλειστού χώρου με τα όργανα και βάρη που έχουμε όλοι, αλλά έστω και με την ευρύτερη έννοια της γυμναστικής, ανεξάρτητα από τον χώρο, το γήπεδο, την αίθουσα ή το πεδίο που γυμναζόμαστε.
Άλλωστε αν δει κανείς στις αθλητικές ιστοσελίδες του κανόε-καγιάκ τα φουσκωμένα χέρια των αθλητών και πρωταθλητών, σίγουρα θα αποκτήσει την ολοκληρωμένη εικόνα.
http://www.bcu.org.uk/
Για να είμαστε όμως απολύτως δίκαιοι θα πρέπει να πούμε ότι αυτοί είναι αθλητές και πρωταθλητές οπότε γυμνάζονται για αυτό το άθλημα πολλές ώρες καθημερινά, ίσως αυτή να είναι και η κύρια ασχολία και εργασία τους, οπότε δεν είναι δυνατόν κάποιος που δεν προπονείται τόσες ώρες να έχει χέρια τόσο σφιχτά όσο αυτά των αθλητών, ούτε να έχουν τα μπράτσα του την ίδια περίμετρο με αυτήν των πρωταθλητών του κανόε-καγιάκ. Θα πρέπει λοιπόν πάντοτε να συγκρίνουμε όμοια πράγματα και καταστάσεις αν θέλουμε η κρίση μας να είναι δίκαιη. Σίγουρα όμως ακόμα και αυτός που γυμνάζεται ερασιτεχνικά κάτι θα κερδίσει σε περίμετρο μπράτσου ή σε δύναμη και αντοχή.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα από την ιστορία. Όταν στην Ασία παρουσιάστηκαν μπροστά στον Αλέξανδρο τον Μέγα δρομείς και ζήτησαν να διοργανωθούν αγώνες δρόμου ανάμεσα σε εκείνους και σε στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν θα ήταν σωστό οι στρατιώτες του να συμμετάσχουν σε τέτοιους αγώνες διότι οι δρομείς έκαναν για χρόνια και επί πολλές ώρες ημερησίως μόνο ένα πράγμα (το τρέξιμο), ενώ οι στρατιώτες του κάθε ημέρα έκαναν 1,000 διαφορετικά πράγματα οπότε θα ήταν φυσικό οι δρομείς να υπερτερούσαν στο τρέξιμο, αλλά οι στρατιώτες του θα υπερτερούσαν στα 1.000 άλλα διαφορετικά πράγματα.
Για να μην παραξηθώ και δώσω μία λάθος εικόνα, πρέπει να πω η όποια εμπειρία μου σχετικά με γυμναστική δεν προέρχεται από το καγιάκ, αλλά προέρχεται από την ερασιτεχνική αλλά με συνέπεια προπόνηση που έκανα πιο παλιά (last year που λένε) σε αθλήματα γυμναστηρίου.
Γράφω σε αυτό το θέμα για να δώσω κάποια tips σχετικά με τις ασκήσεις με βαράκια είτε αυτές γίνονται στο γυμναστήριο είτε στο σπίτι, προσθέτοντας και εγώ κάτι στα πολύ ενδιαφέροντα που διάβασα από άλλους χρήστες παραπάνω που με την προσωπική τους εμπειρία καταθέτουν χρήσιμα πράγματα και τεχνικές.
Στις ασκήσεις για δικέφαλους με αλτήρες από όρθια θέση τα πόδια πρέπει να είναι κάπως ανοιχτά, όχι πάρα πολύ, αλλά τόσο όσο να υπάρχει επαρκής στήριξη, να τα κρατάμε συνεχώς σφιγμένα σαν να θέλουμε να γυμναστούν και αυτά συγχρόνως, και ελαφρώς λυγισμένα (πολύ λίγο) στα γόνατα. Συνήθως βλέπουμε κάποιον να κάνει κάμψεις με αλτήρες για δικέφαλους από όρθια ή καθιστή θέση και φαίνεται να τις κάνει λες και τα πόδια δεν συμμετέχουν καθόλου σαν να είναι "ψόφια' ή σαν να μην υπάρχουν καθόλου. Όταν κάνουμε κάμψεις δικεφάλων με αλτήρες από καθιστή θέση τα πόδια δεν χρειάζεται να είναι ανοιχτά γιατί το κάθισμα μας παρέχει την στήριξη που χρειαζόμαστε, αλλά πρέπει να είναι σφιγμένα, πρέπει να τα σφίγγουμε εμείς σαν να είναι τα γυμνάσουμε και αυτά.
Πάντοτε οποιαδήποτε άσκηση κάνουμε, είτε γυμνάζουμε δικέφαλους είτε τρικέφαλους είτε ώμους, τα πόδια καλό είναι να τα σφίγγουμε.
Για κοιλιακούς προτείνω να γίνονται πάντοτε στο κρεβάτι (όταν γυμναζόμαστε στο σπίτι εννοείται) και ποτέ στο πάτωμα, ακόμα και αν βάλουμε κάτω από την μέση μας το απαραίτητο υπόστρωμα. Ο λόγος είναι ότι το πάτωμα -ακόμα και με τα υποστρώματα που συνήθως βρίσκουμε στο εμπόριο- είναι σκληρό με αποτέλεσμα μετά από έναν αριθμό επαναλήψεων να αρχίσουν οι ενοχλήσεις, ακόμα και ο πόνος. Το στρώμα λοιπόν του κρεβατιού είναι πολύ καλό για κοιλιακούς. Τα χέρια πίσω από το κεφάλι περίπου με τα δάχτυλα πλεγμένα μεταξύ τους (ή όχι πλεγμένα, δίνω περίπου την θέση τους), ή μπορούμε να ακουμπάμε με τα δάκτυλά μας τους κροτάφους μας, και τα πόδια σηκωμένα με τρόπο ώστε οι μηροί να είναι κάθετοι στο στρώμα και οι κνήμες παράλληλες με το στρώμα. Αρχίζουμε να σηκώνουμε το κεφάλι φέρνοντας την μύτη μας προς τά γόνατα όσο μπορούμε, ενώ παράλληλα την ίδια στιγμή κινούμε όσο μπορούμε τα γόνατά μας προς την μύτη μας. Στο σημείο που δεν πάει άλλο η συντονισμένη κίνηση των ποδιών προς την μύτη μας, παραμένουμε με σφιγμένους τους κοιλιακούς για λίγο εκεί, πριν αρχίσουμε να επανερχόμαστε στην αρχική θέση. Οι επαναλήψεις πρέπει να γίνονται με σταθερό ρυθμό, όχι άτσαλα και γρήγορα. Ό καθένας κάνει όσες επαναλήψεις μπορεί, 100 είναι καλές, αλλά και 20 είναι καλύτερες από το καθόλου. Για να μη κάνουμε λάθος στην ταχύτητα εκτέλεσης των επαναλήψεων, ας θυμόμαστε ότι είναι καλύτερα λίγο πιο αργά παρά λίγο πιο γρήγορα. Θέλουμε να νοιώσουμε τους κοιλιακούς μας να δουλεύουν, να ανταποκρίνονται ακόμα και να καίνε λίγο μετά από έναν αριθμό επαναλήψεων που αυτός εξαρτάται από την γενική μας φυσική κατάσταση και το πόσο λεπτή μέση έχουμε. Εννοείται ότι τα παραπάνω κιλά στην μέση δυσκολεύουν την άσκηση και μειώνουν τον αριθμό των επαναλήψεων που μπορούμε να κάνουμε. Από αυτά τα περιτά κιλά θέλουμε να απαλαγούμε "καίγοντάς τα". Όταν συνηθίσετε αυτήν την άσκηση μπορείτε και κάνετε και κάποια παραλλαγή της.
Σε μία περισσότερο θεωρητική βάση παρά σε μία πραγματική, ή τέλος πάντων σε μιά όσο πραγματική βάση γίνεται, το ζητούμενο είναι να έχουμε ένα σώμα από την μέση και επάνω περίπου σαν ανεστραμένο τρίγωνο. Φυσικά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό γιατί υπάρχουν διαφερετικοί σωματότυποι, μεσομορφικοί, ενδομορφικοί, εκτομορφικοί και μίξεις αυτών, οπότε ο βαθμός δυσκολίας αλλάζει ανάλογα. Επίσης τα εδιαφέροντα δεν είναι ίδια για όλους, ούτε ο ελεύθερος χρόνος, ούτε οι υποχρεώσεις, και ούτε είμαστε πάντοτε 25 χρονών με τόσο ελεύθερο χρόνο, διάθεση και στόχο να βγούμε στις παραλίες με ένα σώμα σούπερ ουάου, για να "κάψουμε καρδιές" αναζητώντας την νύφη του φεγγαριού ή της ζωής μας. Άλλωστε οι περισσότεροι που είναι νυμφευμένοι "έκαψαν" ήδη την μία καρδιά που τους αναλογεί και αυτό το θέμα απλά έχει πάψει να υπάρχει, ή τουλάχιστον έτσι συνήθως είναι.
Αν δεν μπορούμε λοιπόν για πολλούς λόγους να αποκτήσουμε αυτό το ανεστραμένο τρίγωνο με εντατική γυμναστική με ελεύθερα βάρη και όργανα στο γυμναστήριο, μπορούμε αρκεί να βοηθάει κάπως το σώμα μας αλλά και θέλουμε, με λίγα βαράκια στο σπίτι να γυμναστούμε και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μιά οφθαλμαπάτη. Για να πετύχει αυτό, πρέπει να "βγούμε" προς τα έξω στα πλάγια, ψηλά στους ώμους, δηλαδή να αναπτύξουμε τους ώμους μας στις εξωτερικές πλευρές τους γυμνάζοντάς τους με εκτάσεις ώμων με αλτήρες, ενώ παράλληλα να μπούμε πρός τα μέσα χαμηλά στην μέση, γυμνάζοντας τους κοιλιακούς μας κόβοντας παράλληλα την μάσα, σάλτες και τηγανητά. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουμε μια "οφθαλμαπάτη" που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο "οφθαλμαπάτη", και θα φαίνεται το σώμα μας κάπως ανοιχτό ψηλά στο ύψος των ώμων και μαζεμένο γύρω από την μέση, οπότε έγινε η δουλειά.
Για το στήθος, συνήθως είναι πρακτικά δύσκολο να έχουμε στο σπίτι ένα πάγκο με μπάρα και διάφορους βαρείς δίσκους δίπλα του, οπότε πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος εκγύμνασής του. Θα πω όμως ότι αυτός που δεν πάει στο γυμναστήριο εκεί που υπάρχουν όλα τα απαραίτητα συστήματα και βάρη για την πλήρη εκγύμναση του σώματος προφανώς δεν τον ενδιαφέρει το πλήρες bodybuilding, γιατί αν τον ενδιέφερε θα πήγαινε. Το στήθος γυμνάζεται και αυτό, όταν γυμνάζουμε τους δικέφαλους με κάμψεις δικεφάλων στο σπίτι. Να το σφίγγετε και αυτό όταν κάνετε επαναλήψεις με κάμψεις δικεφάλων γιατί βοηθάτε έτσι να "κοπεί" και να διαμορφωθεί καλύτερα. Φυσικά γυμνάζεται λιγότερο από το αν κάναμε ασκήσεις στήθους στον πάγκο με την μπάρα, αλλά ακόμα και έτσι, πάλι γυμνάζεται και αυτό. Δεν χρειάζεται κατά την γνώμη μου να υπεραναπτυχθεί το στήθος και να "βγεί¨πολύ προς τα εμπρός γιατί η "οφθαλμαπάτη" που θέλουμε να πετύχουμε δεν θέλει να "βγούμε" προς τα εμπρός, αλλά να βγούμε πρός τα πλάγια στο πάνω μέρος στους ώμους ενώ παράλληλα να μπούμε μέσα και να μαζευτούμε στο ύψος της μέσης και γύρω από αυτήν.
Τα παραπάνω tips στην γυμναστική έχουν να κάνουν με την φυσική κατάσταση γενικότερα και σε αυτή την γενική καλή κατάσταση αναφέρομαι, μιάς και εδώ όπως όλοι γνωρίζουν, υπάρχουν άτομα πραγματικά έμπειρα που ήδη δώσει πολλές και εξιδεικευμένες συμβουλές και σίγουρα μπορούν να δώσουν και περισσότερες, στοχευμένες πάνω στο καγιάκ και σε ότι σχετίζεται με αυτό.
Τελικά από ότι φαίνεται, εδώ όχι μόνο δεν απεχθάνονται το γυμναστήριο (όπως ήθελε ατυχώς να επιβάλλει κάποιος παραπάνω), αλλά αντίθετα τους αρέσει πολύ, όχι απαραίτητα με την εικόνα του κλειστού χώρου με τα όργανα και βάρη που έχουμε όλοι, αλλά έστω και με την ευρύτερη έννοια της γυμναστικής, ανεξάρτητα από τον χώρο, το γήπεδο, την αίθουσα ή το πεδίο που γυμναζόμαστε.
Άλλωστε αν δει κανείς στις αθλητικές ιστοσελίδες του κανόε-καγιάκ τα φουσκωμένα χέρια των αθλητών και πρωταθλητών, σίγουρα θα αποκτήσει την ολοκληρωμένη εικόνα.
http://www.bcu.org.uk/
Για να είμαστε όμως απολύτως δίκαιοι θα πρέπει να πούμε ότι αυτοί είναι αθλητές και πρωταθλητές οπότε γυμνάζονται για αυτό το άθλημα πολλές ώρες καθημερινά, ίσως αυτή να είναι και η κύρια ασχολία και εργασία τους, οπότε δεν είναι δυνατόν κάποιος που δεν προπονείται τόσες ώρες να έχει χέρια τόσο σφιχτά όσο αυτά των αθλητών, ούτε να έχουν τα μπράτσα του την ίδια περίμετρο με αυτήν των πρωταθλητών του κανόε-καγιάκ. Θα πρέπει λοιπόν πάντοτε να συγκρίνουμε όμοια πράγματα και καταστάσεις αν θέλουμε η κρίση μας να είναι δίκαιη. Σίγουρα όμως ακόμα και αυτός που γυμνάζεται ερασιτεχνικά κάτι θα κερδίσει σε περίμετρο μπράτσου ή σε δύναμη και αντοχή.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα από την ιστορία. Όταν στην Ασία παρουσιάστηκαν μπροστά στον Αλέξανδρο τον Μέγα δρομείς και ζήτησαν να διοργανωθούν αγώνες δρόμου ανάμεσα σε εκείνους και σε στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν θα ήταν σωστό οι στρατιώτες του να συμμετάσχουν σε τέτοιους αγώνες διότι οι δρομείς έκαναν για χρόνια και επί πολλές ώρες ημερησίως μόνο ένα πράγμα (το τρέξιμο), ενώ οι στρατιώτες του κάθε ημέρα έκαναν 1,000 διαφορετικά πράγματα οπότε θα ήταν φυσικό οι δρομείς να υπερτερούσαν στο τρέξιμο, αλλά οι στρατιώτες του θα υπερτερούσαν στα 1.000 άλλα διαφορετικά πράγματα.
Για να μην παραξηθώ και δώσω μία λάθος εικόνα, πρέπει να πω η όποια εμπειρία μου σχετικά με γυμναστική δεν προέρχεται από το καγιάκ, αλλά προέρχεται από την ερασιτεχνική αλλά με συνέπεια προπόνηση που έκανα πιο παλιά (last year που λένε) σε αθλήματα γυμναστηρίου.
Γράφω σε αυτό το θέμα για να δώσω κάποια tips σχετικά με τις ασκήσεις με βαράκια είτε αυτές γίνονται στο γυμναστήριο είτε στο σπίτι, προσθέτοντας και εγώ κάτι στα πολύ ενδιαφέροντα που διάβασα από άλλους χρήστες παραπάνω που με την προσωπική τους εμπειρία καταθέτουν χρήσιμα πράγματα και τεχνικές.
Στις ασκήσεις για δικέφαλους με αλτήρες από όρθια θέση τα πόδια πρέπει να είναι κάπως ανοιχτά, όχι πάρα πολύ, αλλά τόσο όσο να υπάρχει επαρκής στήριξη, να τα κρατάμε συνεχώς σφιγμένα σαν να θέλουμε να γυμναστούν και αυτά συγχρόνως, και ελαφρώς λυγισμένα (πολύ λίγο) στα γόνατα. Συνήθως βλέπουμε κάποιον να κάνει κάμψεις με αλτήρες για δικέφαλους από όρθια ή καθιστή θέση και φαίνεται να τις κάνει λες και τα πόδια δεν συμμετέχουν καθόλου σαν να είναι "ψόφια' ή σαν να μην υπάρχουν καθόλου. Όταν κάνουμε κάμψεις δικεφάλων με αλτήρες από καθιστή θέση τα πόδια δεν χρειάζεται να είναι ανοιχτά γιατί το κάθισμα μας παρέχει την στήριξη που χρειαζόμαστε, αλλά πρέπει να είναι σφιγμένα, πρέπει να τα σφίγγουμε εμείς σαν να είναι τα γυμνάσουμε και αυτά.
Πάντοτε οποιαδήποτε άσκηση κάνουμε, είτε γυμνάζουμε δικέφαλους είτε τρικέφαλους είτε ώμους, τα πόδια καλό είναι να τα σφίγγουμε.
Για κοιλιακούς προτείνω να γίνονται πάντοτε στο κρεβάτι (όταν γυμναζόμαστε στο σπίτι εννοείται) και ποτέ στο πάτωμα, ακόμα και αν βάλουμε κάτω από την μέση μας το απαραίτητο υπόστρωμα. Ο λόγος είναι ότι το πάτωμα -ακόμα και με τα υποστρώματα που συνήθως βρίσκουμε στο εμπόριο- είναι σκληρό με αποτέλεσμα μετά από έναν αριθμό επαναλήψεων να αρχίσουν οι ενοχλήσεις, ακόμα και ο πόνος. Το στρώμα λοιπόν του κρεβατιού είναι πολύ καλό για κοιλιακούς. Τα χέρια πίσω από το κεφάλι περίπου με τα δάχτυλα πλεγμένα μεταξύ τους (ή όχι πλεγμένα, δίνω περίπου την θέση τους), ή μπορούμε να ακουμπάμε με τα δάκτυλά μας τους κροτάφους μας, και τα πόδια σηκωμένα με τρόπο ώστε οι μηροί να είναι κάθετοι στο στρώμα και οι κνήμες παράλληλες με το στρώμα. Αρχίζουμε να σηκώνουμε το κεφάλι φέρνοντας την μύτη μας προς τά γόνατα όσο μπορούμε, ενώ παράλληλα την ίδια στιγμή κινούμε όσο μπορούμε τα γόνατά μας προς την μύτη μας. Στο σημείο που δεν πάει άλλο η συντονισμένη κίνηση των ποδιών προς την μύτη μας, παραμένουμε με σφιγμένους τους κοιλιακούς για λίγο εκεί, πριν αρχίσουμε να επανερχόμαστε στην αρχική θέση. Οι επαναλήψεις πρέπει να γίνονται με σταθερό ρυθμό, όχι άτσαλα και γρήγορα. Ό καθένας κάνει όσες επαναλήψεις μπορεί, 100 είναι καλές, αλλά και 20 είναι καλύτερες από το καθόλου. Για να μη κάνουμε λάθος στην ταχύτητα εκτέλεσης των επαναλήψεων, ας θυμόμαστε ότι είναι καλύτερα λίγο πιο αργά παρά λίγο πιο γρήγορα. Θέλουμε να νοιώσουμε τους κοιλιακούς μας να δουλεύουν, να ανταποκρίνονται ακόμα και να καίνε λίγο μετά από έναν αριθμό επαναλήψεων που αυτός εξαρτάται από την γενική μας φυσική κατάσταση και το πόσο λεπτή μέση έχουμε. Εννοείται ότι τα παραπάνω κιλά στην μέση δυσκολεύουν την άσκηση και μειώνουν τον αριθμό των επαναλήψεων που μπορούμε να κάνουμε. Από αυτά τα περιτά κιλά θέλουμε να απαλαγούμε "καίγοντάς τα". Όταν συνηθίσετε αυτήν την άσκηση μπορείτε και κάνετε και κάποια παραλλαγή της.
Σε μία περισσότερο θεωρητική βάση παρά σε μία πραγματική, ή τέλος πάντων σε μιά όσο πραγματική βάση γίνεται, το ζητούμενο είναι να έχουμε ένα σώμα από την μέση και επάνω περίπου σαν ανεστραμένο τρίγωνο. Φυσικά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό γιατί υπάρχουν διαφερετικοί σωματότυποι, μεσομορφικοί, ενδομορφικοί, εκτομορφικοί και μίξεις αυτών, οπότε ο βαθμός δυσκολίας αλλάζει ανάλογα. Επίσης τα εδιαφέροντα δεν είναι ίδια για όλους, ούτε ο ελεύθερος χρόνος, ούτε οι υποχρεώσεις, και ούτε είμαστε πάντοτε 25 χρονών με τόσο ελεύθερο χρόνο, διάθεση και στόχο να βγούμε στις παραλίες με ένα σώμα σούπερ ουάου, για να "κάψουμε καρδιές" αναζητώντας την νύφη του φεγγαριού ή της ζωής μας. Άλλωστε οι περισσότεροι που είναι νυμφευμένοι "έκαψαν" ήδη την μία καρδιά που τους αναλογεί και αυτό το θέμα απλά έχει πάψει να υπάρχει, ή τουλάχιστον έτσι συνήθως είναι.
Αν δεν μπορούμε λοιπόν για πολλούς λόγους να αποκτήσουμε αυτό το ανεστραμένο τρίγωνο με εντατική γυμναστική με ελεύθερα βάρη και όργανα στο γυμναστήριο, μπορούμε αρκεί να βοηθάει κάπως το σώμα μας αλλά και θέλουμε, με λίγα βαράκια στο σπίτι να γυμναστούμε και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μιά οφθαλμαπάτη. Για να πετύχει αυτό, πρέπει να "βγούμε" προς τα έξω στα πλάγια, ψηλά στους ώμους, δηλαδή να αναπτύξουμε τους ώμους μας στις εξωτερικές πλευρές τους γυμνάζοντάς τους με εκτάσεις ώμων με αλτήρες, ενώ παράλληλα να μπούμε πρός τα μέσα χαμηλά στην μέση, γυμνάζοντας τους κοιλιακούς μας κόβοντας παράλληλα την μάσα, σάλτες και τηγανητά. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουμε μια "οφθαλμαπάτη" που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο "οφθαλμαπάτη", και θα φαίνεται το σώμα μας κάπως ανοιχτό ψηλά στο ύψος των ώμων και μαζεμένο γύρω από την μέση, οπότε έγινε η δουλειά.
Για το στήθος, συνήθως είναι πρακτικά δύσκολο να έχουμε στο σπίτι ένα πάγκο με μπάρα και διάφορους βαρείς δίσκους δίπλα του, οπότε πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος εκγύμνασής του. Θα πω όμως ότι αυτός που δεν πάει στο γυμναστήριο εκεί που υπάρχουν όλα τα απαραίτητα συστήματα και βάρη για την πλήρη εκγύμναση του σώματος προφανώς δεν τον ενδιαφέρει το πλήρες bodybuilding, γιατί αν τον ενδιέφερε θα πήγαινε. Το στήθος γυμνάζεται και αυτό, όταν γυμνάζουμε τους δικέφαλους με κάμψεις δικεφάλων στο σπίτι. Να το σφίγγετε και αυτό όταν κάνετε επαναλήψεις με κάμψεις δικεφάλων γιατί βοηθάτε έτσι να "κοπεί" και να διαμορφωθεί καλύτερα. Φυσικά γυμνάζεται λιγότερο από το αν κάναμε ασκήσεις στήθους στον πάγκο με την μπάρα, αλλά ακόμα και έτσι, πάλι γυμνάζεται και αυτό. Δεν χρειάζεται κατά την γνώμη μου να υπεραναπτυχθεί το στήθος και να "βγεί¨πολύ προς τα εμπρός γιατί η "οφθαλμαπάτη" που θέλουμε να πετύχουμε δεν θέλει να "βγούμε" προς τα εμπρός, αλλά να βγούμε πρός τα πλάγια στο πάνω μέρος στους ώμους ενώ παράλληλα να μπούμε μέσα και να μαζευτούμε στο ύψος της μέσης και γύρω από αυτήν.
Τα παραπάνω tips στην γυμναστική έχουν να κάνουν με την φυσική κατάσταση γενικότερα και σε αυτή την γενική καλή κατάσταση αναφέρομαι, μιάς και εδώ όπως όλοι γνωρίζουν, υπάρχουν άτομα πραγματικά έμπειρα που ήδη δώσει πολλές και εξιδεικευμένες συμβουλές και σίγουρα μπορούν να δώσουν και περισσότερες, στοχευμένες πάνω στο καγιάκ και σε ότι σχετίζεται με αυτό.