Τα σχέδια για τη φετινή χρονιά προέβλεπαν επέλαση στο Ιόνιο και συγκεκριμένα στην Ιθάκη. Τα σχέδια όμως σχεδιάζονται και επανασχεδιάζονται οπότε... από το τίποτα καλός και ο γύρος της Σιθωνίας(Χαλκιδική).
Εκκίνηση από Νικήτη και τερματισμός στη Βουρβουρού και συγκεκριμένα στη μαρίνα στο Λαγονήσι όπου αφήνω το καγιάκ, πηγαίνω με ταξί στη Νικήτη για να πάρω το αυτοκίνητο και επιστρέφω για να φορτώσω και να φύγω.
Πολυγυρισμένος προορισμός για περιηγητές του είδους το μεσαίο πόδι (εκτιμώ ότι διαβάσατε πολλές προγενέστερες περιγραφές) αλλά πάντα ενδιαφέρον.
Εκκίνηση λοιπόν από Νικήτη από βολικότατη τοποθεσία και κίνηση προς το νότο με 3αράκι κόντρα, παραλίες και θάλασσες γαλάζιες να εναλλάσσονται. Το 3αράκι γίνεται 4άρι κόντρα στο ύψος του Ν. Μαρμαρά στον οποίο αξίζει να μνημονεύσουμε τους μαθητές του γυμνασίου (υποθέτω) το οποίο είναι χτισμένο σε ύψωμα ακριβώς στη δεξιά είσοδο του λιμανιού με θέα ΝΔ. Δύσκολο να παρακολουθήσεις το μάθημα...
Στάση στο Πόρτο Καρά όπου μου την πέφτει σεκιουριτάς για να μου εξηγήσει ότι η παραλία είναι ιδιωτική. Όλα κλειστά. Καμία σχέση με τα μεγαλεία του παρελθόντος. Λειτουργεί μόνο το beach bar στο νότιο μέρος της παραλίας. Συνεχίζω κατηφορικά και μπαίνω στα κτήματα του Καρρά. Τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, οι παραλίες έχουν γαλάζιες ταμπέλες για να υπενθυμίζουν ότι πρόκειται για ιδιωτικό χώρο και σε μια απ΄αυτές αποφασίζω να διανυκτερεύσω. Άψογη η φιλοξενία του όποιου ιδιοκτήτη της περιοχής, μαγικό πρωινό και αναχώρηση για να περάσω, εντός της ημέρας, τη μύτη του ποδιού. Στάσεις για ξεκούραση σε διάφορες αμμουδερές παραλίες με καθαρότατα νερά, πολλά σκάφη, κάθε μεγέθους. Εφοδιασμός με νερό περίπου στο Αζάπικο από beach bar και συνεχίζω. Περνάω λοιπόν, έξω από τον κάβο του Ethnik, γνωστό από 10ετία ΄90 beach bar, απ΄όπου ακούω να με φωνάζουν!!!! Αυτά δε γίνονται ρε φίλε... γνωστές της συζύγου πρό 4ετίας(η γνωριμία όχι η σύζυγος) που βρίσκονταν τυχαία για 3ήμερο ΚΑΙ στο συγκεκριμένο τραπέζι... ε όχι ... Έτσι κλείνουν τα σπίτια.... Το επόμενο σπορ μου θα είναι η σπηλαιολογία ...
Μετά την Τορώνη το τοπίο αγριεύει. Κάθετοι βράχοι, γκρεμοί και μαύρη θάλασσα. Είναι η μύτη του ποδιού με το Πόρτο Κουφό να σε υποδέχεται σαν αγκαλιά. Εσώκλειστη θάλασσα, σαν λίμνη, με στενή είσοδο/έξοδο προς το Αιγαίο. Στάση στην τοποθεσία Καρτάλια, για μεσημεριανό φαγητό και ξεκούραση. Εκκίνηση για να καλύψω τα επόμενα 15-20χιλ χωρίς στάση (περιοχές που τις γνωρίζω καλά) και διανυκτέρευση στην Αγριδια στην παραλία Συκιάς. Δείπνο με θαλασσινά στην καντίνα και προετοιμασία για ύπνο.... Και τότε λοιπόν αρχίζει να αστράφτει στα δυτικά. Τεντώνω αντίσκηνο και περιμένω. Βροχούλα δυνατή για κάνα 20λεπτο, σταματάει και χαλαρώνουμε όλοι οι κατασκηνωτές στην περιοχή. Στο μισάωρο λοιπόν, όταν τελειώνει ο πρόλογος το μπουρίνι ξεκινάει. Κλασικά καρέκλες αέρα να σου ρίξει το αντίσκηνο και αστραπές να γίνεται μέρα. Κάνα 40λεπτο μας έδερνε. Το σκηνάκι μου δεν πήρε σταγόνα (χεεεε...). Βγαίνω έξω μετά τη λήξη. Πανωλεθρία... ισοπεδωμένες σκηνές, το ρέμα δίπλα από την καντίνα κατεβάζει νερό μέχρι το γόνατο κι έχει πάρει ομπρέλες ξαπλώστρες στη θάλασσα.... αλλά όχι εμένα αυτή τη φορά...(βλέπε 1ο γύρο Σαμοθράκης)..... Ωτοασπίδες και ύπνο. Αναχώρηση το πρωί για Βουρβουρού.
Στάσεις Πλατανίτσι και Καβουρότρυπες, θεϊκές παραλίες και πράσινες θάλασσες, Κουτλουμούσι, Καρύδι και με 4αράκι στην πλάτη μπαίνω στην περιοχή της Βουρβουρούς. Συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, έτσι ήταν τα σκάφη στην περιοχή. Όπου και να κοιτούσες, ιδιωτικά ή νοικιάρικα υπήρχαν παντού. Τα εσωτερικά νερά από το Διάπορο και τις βραχονησίδες είναι σα λίμνη. Υπολογίζω ότι δε μου βγαίνει ο χρόνος για να περιηγηθώ και να τερματίσω και αποφασίζω να διανυκτερεύσω ... πού όμως.... τα πάντα, είτε ιδιωτικά κτήματα είτε πιασμένα από σκάφη. Βρίσκω λοιπόν για αγκαλιά, ενάμιση καγιάκ και κατασκηνώνω...ΤΈΛΕΙΟ... και με παρέα... Στο μαγείρεμα στο ένα μέτρο μπροστά μου μια αλεπού περίμενε μήπως και της δώσω κάτι....
Το πρωί εκκίνηση, κατόπιν φιλοφρονήσεων με σκαφάτο ο οποίος ερχόταν καθημερινά στην αγκαλιά που διανυκτέρευσα, και περιήγηση στο Διάπορο και στα νησάκια. Συμπαθέστατο το μέρος..... έως επικίνδυνη η κατάσταση με τα σκάφη.
Τερματισμός στη μαρίνα στο Λαγονήσι με παρολίγον ατύχημα με νοικιάρικο, σε τέλειο μέρος για φόρτωμα του σκάφους, δίπλα στη γλύστρα για τα μικρά σκάφη.
Το GPS έγραψε 109 χιλιόμετρα. Εκτιμώ ότι με 2-3 διανυκτερεύσεις και χωρίς μπουρίνια είναι μια πολύ ωραία και εύκολη εκδρομή. Ο καιρός είναι προβλέψιμος, έξοδοι συνεχείς, νερό και προμήθειες παντού (τουλάχιστον τους καλοκαιρινούς μήνες).
Εκκίνηση από Νικήτη και τερματισμός στη Βουρβουρού και συγκεκριμένα στη μαρίνα στο Λαγονήσι όπου αφήνω το καγιάκ, πηγαίνω με ταξί στη Νικήτη για να πάρω το αυτοκίνητο και επιστρέφω για να φορτώσω και να φύγω.
Πολυγυρισμένος προορισμός για περιηγητές του είδους το μεσαίο πόδι (εκτιμώ ότι διαβάσατε πολλές προγενέστερες περιγραφές) αλλά πάντα ενδιαφέρον.
Εκκίνηση λοιπόν από Νικήτη από βολικότατη τοποθεσία και κίνηση προς το νότο με 3αράκι κόντρα, παραλίες και θάλασσες γαλάζιες να εναλλάσσονται. Το 3αράκι γίνεται 4άρι κόντρα στο ύψος του Ν. Μαρμαρά στον οποίο αξίζει να μνημονεύσουμε τους μαθητές του γυμνασίου (υποθέτω) το οποίο είναι χτισμένο σε ύψωμα ακριβώς στη δεξιά είσοδο του λιμανιού με θέα ΝΔ. Δύσκολο να παρακολουθήσεις το μάθημα...
Στάση στο Πόρτο Καρά όπου μου την πέφτει σεκιουριτάς για να μου εξηγήσει ότι η παραλία είναι ιδιωτική. Όλα κλειστά. Καμία σχέση με τα μεγαλεία του παρελθόντος. Λειτουργεί μόνο το beach bar στο νότιο μέρος της παραλίας. Συνεχίζω κατηφορικά και μπαίνω στα κτήματα του Καρρά. Τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, οι παραλίες έχουν γαλάζιες ταμπέλες για να υπενθυμίζουν ότι πρόκειται για ιδιωτικό χώρο και σε μια απ΄αυτές αποφασίζω να διανυκτερεύσω. Άψογη η φιλοξενία του όποιου ιδιοκτήτη της περιοχής, μαγικό πρωινό και αναχώρηση για να περάσω, εντός της ημέρας, τη μύτη του ποδιού. Στάσεις για ξεκούραση σε διάφορες αμμουδερές παραλίες με καθαρότατα νερά, πολλά σκάφη, κάθε μεγέθους. Εφοδιασμός με νερό περίπου στο Αζάπικο από beach bar και συνεχίζω. Περνάω λοιπόν, έξω από τον κάβο του Ethnik, γνωστό από 10ετία ΄90 beach bar, απ΄όπου ακούω να με φωνάζουν!!!! Αυτά δε γίνονται ρε φίλε... γνωστές της συζύγου πρό 4ετίας(η γνωριμία όχι η σύζυγος) που βρίσκονταν τυχαία για 3ήμερο ΚΑΙ στο συγκεκριμένο τραπέζι... ε όχι ... Έτσι κλείνουν τα σπίτια.... Το επόμενο σπορ μου θα είναι η σπηλαιολογία ...
Μετά την Τορώνη το τοπίο αγριεύει. Κάθετοι βράχοι, γκρεμοί και μαύρη θάλασσα. Είναι η μύτη του ποδιού με το Πόρτο Κουφό να σε υποδέχεται σαν αγκαλιά. Εσώκλειστη θάλασσα, σαν λίμνη, με στενή είσοδο/έξοδο προς το Αιγαίο. Στάση στην τοποθεσία Καρτάλια, για μεσημεριανό φαγητό και ξεκούραση. Εκκίνηση για να καλύψω τα επόμενα 15-20χιλ χωρίς στάση (περιοχές που τις γνωρίζω καλά) και διανυκτέρευση στην Αγριδια στην παραλία Συκιάς. Δείπνο με θαλασσινά στην καντίνα και προετοιμασία για ύπνο.... Και τότε λοιπόν αρχίζει να αστράφτει στα δυτικά. Τεντώνω αντίσκηνο και περιμένω. Βροχούλα δυνατή για κάνα 20λεπτο, σταματάει και χαλαρώνουμε όλοι οι κατασκηνωτές στην περιοχή. Στο μισάωρο λοιπόν, όταν τελειώνει ο πρόλογος το μπουρίνι ξεκινάει. Κλασικά καρέκλες αέρα να σου ρίξει το αντίσκηνο και αστραπές να γίνεται μέρα. Κάνα 40λεπτο μας έδερνε. Το σκηνάκι μου δεν πήρε σταγόνα (χεεεε...). Βγαίνω έξω μετά τη λήξη. Πανωλεθρία... ισοπεδωμένες σκηνές, το ρέμα δίπλα από την καντίνα κατεβάζει νερό μέχρι το γόνατο κι έχει πάρει ομπρέλες ξαπλώστρες στη θάλασσα.... αλλά όχι εμένα αυτή τη φορά...(βλέπε 1ο γύρο Σαμοθράκης)..... Ωτοασπίδες και ύπνο. Αναχώρηση το πρωί για Βουρβουρού.
Στάσεις Πλατανίτσι και Καβουρότρυπες, θεϊκές παραλίες και πράσινες θάλασσες, Κουτλουμούσι, Καρύδι και με 4αράκι στην πλάτη μπαίνω στην περιοχή της Βουρβουρούς. Συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, έτσι ήταν τα σκάφη στην περιοχή. Όπου και να κοιτούσες, ιδιωτικά ή νοικιάρικα υπήρχαν παντού. Τα εσωτερικά νερά από το Διάπορο και τις βραχονησίδες είναι σα λίμνη. Υπολογίζω ότι δε μου βγαίνει ο χρόνος για να περιηγηθώ και να τερματίσω και αποφασίζω να διανυκτερεύσω ... πού όμως.... τα πάντα, είτε ιδιωτικά κτήματα είτε πιασμένα από σκάφη. Βρίσκω λοιπόν για αγκαλιά, ενάμιση καγιάκ και κατασκηνώνω...ΤΈΛΕΙΟ... και με παρέα... Στο μαγείρεμα στο ένα μέτρο μπροστά μου μια αλεπού περίμενε μήπως και της δώσω κάτι....
Το πρωί εκκίνηση, κατόπιν φιλοφρονήσεων με σκαφάτο ο οποίος ερχόταν καθημερινά στην αγκαλιά που διανυκτέρευσα, και περιήγηση στο Διάπορο και στα νησάκια. Συμπαθέστατο το μέρος..... έως επικίνδυνη η κατάσταση με τα σκάφη.
Τερματισμός στη μαρίνα στο Λαγονήσι με παρολίγον ατύχημα με νοικιάρικο, σε τέλειο μέρος για φόρτωμα του σκάφους, δίπλα στη γλύστρα για τα μικρά σκάφη.
Το GPS έγραψε 109 χιλιόμετρα. Εκτιμώ ότι με 2-3 διανυκτερεύσεις και χωρίς μπουρίνια είναι μια πολύ ωραία και εύκολη εκδρομή. Ο καιρός είναι προβλέψιμος, έξοδοι συνεχείς, νερό και προμήθειες παντού (τουλάχιστον τους καλοκαιρινούς μήνες).