09-22-2013, 04:23 PM
Λοιπόν παιδιά μετά από 70 μίλια με το Τάραν πρέπει να πω το εξής παράξενο.
Δεν μου αρέσει τόσο όσο όταν το πρωτοκαβάλησα.
Δεν πρέπει κανείς να βγάζει βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με την συμπεριφορά ενός sea kayak.
Αυτό το έχω καταλάβει πλέον.
Θέλει δεκάδες μίλια σε διάφορες θάλασσες και καιρούς για να δείξει ένα σκάφος τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του.
Είναι γρήγορο σίγουρα και σταθερο αρκετά για το πλάτος του αλλά δε μου δίνει την αίσθηση πραγματικού sea kayak
και αυτό λόγω του πηδαλίου.
Έχω μάθει να κωπηλατώ χρησιμοποιώντας το σώμα, γέρνοντας δεξιά αριστερά μπρός πίσω και τα λοιπά.
Το τάραν είναι αναίσθητο σε αυτές τις κινήσεις, εκτός του μπρος πίσω, και ειδικά στις μεγάλες ταχύτητες με καιρό πρίμα
κωπηλατείται αποκλειστικά με πηδάλιο πράγμα το οποίο όχι μόνο κάνει την κωπηλασία μονότονη αλλά και κουράζει περισσότερο συγκεκριμένα μέρη του σώματος λόγω της σχετικής τους ακινησίας.
Μπορεί κάποιος βέβαια να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το σώμα του μαζί με το πηδάλιο αλλά αφού πραγματικά δεν χρειάζεται αυτό τείνει να γίνεται ολοένα και λιγώτερο και χωρίς άμεση αίσθηση του αποτελέσματος.
Τώρα για το πηδάλιο του τάραν να πώ ότι είναι μικρώτερο αυτού που χρησιμοποιεί η τάχε παρ' όλα αυτά μέχρι και σε 2,5 μέτρα κύμα που το δοκίμασα δουλεύει με ακρίβεια και δεν ξενερίζει.
Ίσα ίσα όσο μεγαλύτερο το κύμα και η ταχύτητα τόσο σκληρώτερα γίνονται τα πετάλια του
Σερφάροντας σε μεγάλα κύματα ενίοτε χρειάστηκε να πατάω τα πετάλια με όλη μου τη δύναμη για να κρατήσω το σκάφος στην ευθεία.
Βέβαια εκεί βοηθάει το ότι δεν είναι τοποθετημένο με πείρο στο πίσω ντέκ αλλά είναι βιδωμένο απ' ευθείας στην κόψη της πρύμνης και αποτελεί φυσική συνέχεια του σκάφους.
Ένα άλλο πρόβλημα του τάραν είναι οι τεράστιοι αποθηκευτικοί χώροι στους οποίους είναι αδύνατον να τοποθετήσεις σταθερά τα ντράι μπάγκ μίας ολιγοήμερης εξόρμησης και ας μη μου πεί κανείς παρακαλώ να βάλω αερόσακους που θα καλύψουνε τον έξτρα χώρο γιατί θα το θεωρήσω "εξυπνάδα".
Η ρόκπουλ το δίνει σαν ντέι μπόουτ και για τέτοιο έχει υπερβολικά μεγάλο όγκο.
Θέλω να το πάρω στον αγώνα της βάρκιζας τον οκτώβριο αλλά θα πρέπει να του γεμίσω τα ταμπούκια για να κάτσει σωστά στο νερό. Άρα έξτρα βάρος, άρα αργώτεροι χρόνοι για να χαίρονται οι οχτροί μου!
Η έλλειψη πίσω ντέι χάτς είναι αισθητή και δεν αναπληρώνεται με το μικρούλι μπροστά στο κόκπιτ.
Η οργάνωση των ντράι μπάγκ δυσχεραίνεται με αντιστάθμισμα το πλεονέκτημα της φόρτωσης μακριών αντικειμένων (ψαροντούφεκο και πέδιλα)
Το μεγάλο ατού του σκαφους είναι η ελαφράδα στο κουπί.
Απόδειξη τα 61 χλμ που έγραψα χωρίς στάση στα 4,5 knots μ.ο. και που ούτε τα έχω πλησιάσει με άλλα σκάφη.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα μεγάλη τελική αλλά δίνει εντυπωσιακούς μέσους όρους.
Με μία κουβέντα θα περιέγραφα το taran σαν σκάφος πολυήμερων μαραθωνίων η σκάφος που μπορεί να βοηθήσει έναν (ελαφρύ) αρχάριο να κρατήσει εύκολα πορεία και αξιοπρεπή ταχύτητα.
Εγώ πάντως στο άλλο μου ταξίδι θα πάρω πάλι το explorer η το alaw
Δεν μου αρέσει τόσο όσο όταν το πρωτοκαβάλησα.
Δεν πρέπει κανείς να βγάζει βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με την συμπεριφορά ενός sea kayak.
Αυτό το έχω καταλάβει πλέον.
Θέλει δεκάδες μίλια σε διάφορες θάλασσες και καιρούς για να δείξει ένα σκάφος τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του.
Είναι γρήγορο σίγουρα και σταθερο αρκετά για το πλάτος του αλλά δε μου δίνει την αίσθηση πραγματικού sea kayak
και αυτό λόγω του πηδαλίου.
Έχω μάθει να κωπηλατώ χρησιμοποιώντας το σώμα, γέρνοντας δεξιά αριστερά μπρός πίσω και τα λοιπά.
Το τάραν είναι αναίσθητο σε αυτές τις κινήσεις, εκτός του μπρος πίσω, και ειδικά στις μεγάλες ταχύτητες με καιρό πρίμα
κωπηλατείται αποκλειστικά με πηδάλιο πράγμα το οποίο όχι μόνο κάνει την κωπηλασία μονότονη αλλά και κουράζει περισσότερο συγκεκριμένα μέρη του σώματος λόγω της σχετικής τους ακινησίας.
Μπορεί κάποιος βέβαια να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το σώμα του μαζί με το πηδάλιο αλλά αφού πραγματικά δεν χρειάζεται αυτό τείνει να γίνεται ολοένα και λιγώτερο και χωρίς άμεση αίσθηση του αποτελέσματος.
Τώρα για το πηδάλιο του τάραν να πώ ότι είναι μικρώτερο αυτού που χρησιμοποιεί η τάχε παρ' όλα αυτά μέχρι και σε 2,5 μέτρα κύμα που το δοκίμασα δουλεύει με ακρίβεια και δεν ξενερίζει.
Ίσα ίσα όσο μεγαλύτερο το κύμα και η ταχύτητα τόσο σκληρώτερα γίνονται τα πετάλια του
Σερφάροντας σε μεγάλα κύματα ενίοτε χρειάστηκε να πατάω τα πετάλια με όλη μου τη δύναμη για να κρατήσω το σκάφος στην ευθεία.
Βέβαια εκεί βοηθάει το ότι δεν είναι τοποθετημένο με πείρο στο πίσω ντέκ αλλά είναι βιδωμένο απ' ευθείας στην κόψη της πρύμνης και αποτελεί φυσική συνέχεια του σκάφους.
Ένα άλλο πρόβλημα του τάραν είναι οι τεράστιοι αποθηκευτικοί χώροι στους οποίους είναι αδύνατον να τοποθετήσεις σταθερά τα ντράι μπάγκ μίας ολιγοήμερης εξόρμησης και ας μη μου πεί κανείς παρακαλώ να βάλω αερόσακους που θα καλύψουνε τον έξτρα χώρο γιατί θα το θεωρήσω "εξυπνάδα".
Η ρόκπουλ το δίνει σαν ντέι μπόουτ και για τέτοιο έχει υπερβολικά μεγάλο όγκο.
Θέλω να το πάρω στον αγώνα της βάρκιζας τον οκτώβριο αλλά θα πρέπει να του γεμίσω τα ταμπούκια για να κάτσει σωστά στο νερό. Άρα έξτρα βάρος, άρα αργώτεροι χρόνοι για να χαίρονται οι οχτροί μου!
Η έλλειψη πίσω ντέι χάτς είναι αισθητή και δεν αναπληρώνεται με το μικρούλι μπροστά στο κόκπιτ.
Η οργάνωση των ντράι μπάγκ δυσχεραίνεται με αντιστάθμισμα το πλεονέκτημα της φόρτωσης μακριών αντικειμένων (ψαροντούφεκο και πέδιλα)
Το μεγάλο ατού του σκαφους είναι η ελαφράδα στο κουπί.
Απόδειξη τα 61 χλμ που έγραψα χωρίς στάση στα 4,5 knots μ.ο. και που ούτε τα έχω πλησιάσει με άλλα σκάφη.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα μεγάλη τελική αλλά δίνει εντυπωσιακούς μέσους όρους.
Με μία κουβέντα θα περιέγραφα το taran σαν σκάφος πολυήμερων μαραθωνίων η σκάφος που μπορεί να βοηθήσει έναν (ελαφρύ) αρχάριο να κρατήσει εύκολα πορεία και αξιοπρεπή ταχύτητα.
Εγώ πάντως στο άλλο μου ταξίδι θα πάρω πάλι το explorer η το alaw