02-22-2019, 09:12 PM
(This post was last modified: 02-22-2019, 09:16 PM by mmamais.
Edit Reason: κίνδυνος παρανόησης
)
Νυχτώθηκα στη λίμνη
Είμαι γοητευμένος εδώ και 2 χρόνια με το καγιάκ πλην όμως πανάσχετος, κάτοχος ενός αρκετά καλής ποιότητας καγιάκ (φουσκωτού ωστόσο...). Έχω βγει στη θάλασσα μερικές φορές, ουσιαστικά βόλτες έκανα των 5-6 χιλιομέτρων, παντελώς απροστάτευτος (δεν έχω ξανακάνει τέτοιο έγκαυμα στα πόδια από τον ήλιο). Σκοπεύω να πάρω ένα sit-in του 1000ρικου....και να βρω και κανένα δάσκαλο να μου μάθει τα βασικά (δυσκολεύομαι στην Αττική να βρω ωστόσο και όλες οι λέσχες κάνουν απ ότι είδα μόνο σε παιδιά).
Αυτά για να συστηθούμε, αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα.
Πέρσυ το καλοκαίρι είπα να κάνω βόλτα τη τεχνητή λίμνη του Πηνειού στην Ηλεία. Είναι αρκετά μεγάλη σε έκταση, "τετράγωνη" όπως τη βλέπεις στο χάρτη, αν και η στάθμη του νερού παίζει από εποχή σε εποχή. Είχα βρει (από πρόπερσυ) ένα καλό σημείο να το ρίξω...δεν ήταν εύκολο καθώς λόγω αυξομείωσης της στάθμης οι όχθες κρύβουν βυθισμένα δέντρα, θάμνους, λάσπη κτλ). Πάω με το αυτοκίνητο ως εκεί, βγάζω καγιάκ και τα λιγοστά πράγματά μου, το έριξα στο νερό και κινήθηκα ανατολικά με σκοπό να φτάσω στην άλλη πλευρά της λίμνης, περίπου 7-8 χλμ το πήγαινε. Όλα ωραία, ενθουσιάστικα από το πολύ ήρεμο νερό σε σχέση με τη θάλασσα που μου επέτρεπε να πιάνω έως και 5 χλμ/ώρα...δεν υπολόγισα όμως την ώρα. Επιστρέφοντας αντιλήφθηκα ότι θα δύσει ο ήλιος και δεν θα προλάβαινα να επιστρέψω στο σημείο και πράγματι, ενώ θα ήθελα ακόμα 2-3 χλμ είχε νυχτώσει τελείως. Τα χρειάστηκα προφανώς...
Πήγα το υπόλοιπο σχεδόν στη τύχη (το φεγγάρι διέγραφε κάπως τα βουνά του ορίζοντα). Το σημείο από το οποίο είχα ξεκινήσει, στην όχθη είχε μια αντλία νερού που δούλευε και έκαθε θόρυβο. Επιστρέφοντας, σε κάποια στιγμή μπορούσα να ακούσω τον θόρυβο, οπότε πήγαινα τελείως στα τυφλά μόνο με την ακοή. Κάποια στιγμή ΠΛΑΤΣ χώθηκα μέσα στη λάσπη, ακινητοποίηση. Βγάζω πόδι έξω, στέρεο (ας πούμε) έδαφος, δόξα τω Θεώ! Δίπλα μου δούλευε η αντλία, δεν ήταν αυτή στο σημείο εκκίνησής μου αλλά μια άλλη 50-60 μέτρα παραδίπλα, εν πάση περιπτώσει ξεφούσκωσα καγιάκ, παραμάσχαλα τα πράγματα και έφτασα εκεί που είχα αφήσει το αυτοκίνητο.
Θα γελάει κανένας αλλά άμα είσαι άσχετος...
Είμαι γοητευμένος εδώ και 2 χρόνια με το καγιάκ πλην όμως πανάσχετος, κάτοχος ενός αρκετά καλής ποιότητας καγιάκ (φουσκωτού ωστόσο...). Έχω βγει στη θάλασσα μερικές φορές, ουσιαστικά βόλτες έκανα των 5-6 χιλιομέτρων, παντελώς απροστάτευτος (δεν έχω ξανακάνει τέτοιο έγκαυμα στα πόδια από τον ήλιο). Σκοπεύω να πάρω ένα sit-in του 1000ρικου....και να βρω και κανένα δάσκαλο να μου μάθει τα βασικά (δυσκολεύομαι στην Αττική να βρω ωστόσο και όλες οι λέσχες κάνουν απ ότι είδα μόνο σε παιδιά).
Αυτά για να συστηθούμε, αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα.
Πέρσυ το καλοκαίρι είπα να κάνω βόλτα τη τεχνητή λίμνη του Πηνειού στην Ηλεία. Είναι αρκετά μεγάλη σε έκταση, "τετράγωνη" όπως τη βλέπεις στο χάρτη, αν και η στάθμη του νερού παίζει από εποχή σε εποχή. Είχα βρει (από πρόπερσυ) ένα καλό σημείο να το ρίξω...δεν ήταν εύκολο καθώς λόγω αυξομείωσης της στάθμης οι όχθες κρύβουν βυθισμένα δέντρα, θάμνους, λάσπη κτλ). Πάω με το αυτοκίνητο ως εκεί, βγάζω καγιάκ και τα λιγοστά πράγματά μου, το έριξα στο νερό και κινήθηκα ανατολικά με σκοπό να φτάσω στην άλλη πλευρά της λίμνης, περίπου 7-8 χλμ το πήγαινε. Όλα ωραία, ενθουσιάστικα από το πολύ ήρεμο νερό σε σχέση με τη θάλασσα που μου επέτρεπε να πιάνω έως και 5 χλμ/ώρα...δεν υπολόγισα όμως την ώρα. Επιστρέφοντας αντιλήφθηκα ότι θα δύσει ο ήλιος και δεν θα προλάβαινα να επιστρέψω στο σημείο και πράγματι, ενώ θα ήθελα ακόμα 2-3 χλμ είχε νυχτώσει τελείως. Τα χρειάστηκα προφανώς...
Πήγα το υπόλοιπο σχεδόν στη τύχη (το φεγγάρι διέγραφε κάπως τα βουνά του ορίζοντα). Το σημείο από το οποίο είχα ξεκινήσει, στην όχθη είχε μια αντλία νερού που δούλευε και έκαθε θόρυβο. Επιστρέφοντας, σε κάποια στιγμή μπορούσα να ακούσω τον θόρυβο, οπότε πήγαινα τελείως στα τυφλά μόνο με την ακοή. Κάποια στιγμή ΠΛΑΤΣ χώθηκα μέσα στη λάσπη, ακινητοποίηση. Βγάζω πόδι έξω, στέρεο (ας πούμε) έδαφος, δόξα τω Θεώ! Δίπλα μου δούλευε η αντλία, δεν ήταν αυτή στο σημείο εκκίνησής μου αλλά μια άλλη 50-60 μέτρα παραδίπλα, εν πάση περιπτώσει ξεφούσκωσα καγιάκ, παραμάσχαλα τα πράγματα και έφτασα εκεί που είχα αφήσει το αυτοκίνητο.
Θα γελάει κανένας αλλά άμα είσαι άσχετος...