07-06-2012, 02:53 PM
Να που η ωραία πρωτοβουλία του Βαγγέλη πήρε φωτιά. Δεν είναι άσχημα να διαξιφιζόμαστε -για την πλάκα- τα βραδάκια και να πηγαίνουμε για ύπνο με χαμόγελο, χωρίς όμως να στοιχειοθετούμε και λεξικό.
Το στοίχημα πιστεύω είναι να επινοούμε απλούς όρους της καθομιλουμένης γλώσσας, κατανοητούς από όλους.
Ακόμα και σ’ εμένα που η προτίμηση στη λόγια γραφή δεν κρύβεται πουθενά, βγαίνει μία μαγεία και συμπάθεια για ορολογία αργκό.
Πάνω στην ουσία τώρα, θα είχα να προτείνω στον Βαγγέλη να κρατηθεί η λέξη «κουπαστή» για το περίγραμμα του καταστρώματος, εκεί που ενώνεται με τη γάστρα, ενώ για το τελείωμα του πιλοτήριου το «χείλος» ή «δαχτυλίδι».
Χθες είχα τη φαεινή ιδέα να βαφτίσω το chine «μάγουλο», μπορούμε να μιλάμε για απαλά και σκληρά μάγουλα…
Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να αναζητιέται ακριβής νοηματική αντιστοίχηση ανάμεσα στον διεθνή και τον ελληνικό όρο, το σημαντικό είναι να ευνοείται ο συνειρμός στον έλληνα αποδέκτη.
Συμφωνώ με τον Random ότι η εισαγωγή ελληνικών όρων δεν πρέπει να γίνεται εκβιαστικά, αλλιώς θα γίνουμε καταγέλαστοι όπως οι ραδιοεκφωνητές που είχαν υιοθετήσει με ζήλο τη διαταγή της χούντας και υπερτόνιζαν μία κακόγουστη ελληνοπρεπή ορολογία στη μετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων.
Από εκείνη την οικτρή κατάσταση -βέβαια- διασώθηκε το αριστουργηματικής εμπνεύσεως «εκτός παιδιάς» του σαρκαστικού Γιάννη Διακογιάννη.
Το στοίχημα πιστεύω είναι να επινοούμε απλούς όρους της καθομιλουμένης γλώσσας, κατανοητούς από όλους.
Ακόμα και σ’ εμένα που η προτίμηση στη λόγια γραφή δεν κρύβεται πουθενά, βγαίνει μία μαγεία και συμπάθεια για ορολογία αργκό.
Πάνω στην ουσία τώρα, θα είχα να προτείνω στον Βαγγέλη να κρατηθεί η λέξη «κουπαστή» για το περίγραμμα του καταστρώματος, εκεί που ενώνεται με τη γάστρα, ενώ για το τελείωμα του πιλοτήριου το «χείλος» ή «δαχτυλίδι».
Χθες είχα τη φαεινή ιδέα να βαφτίσω το chine «μάγουλο», μπορούμε να μιλάμε για απαλά και σκληρά μάγουλα…
Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να αναζητιέται ακριβής νοηματική αντιστοίχηση ανάμεσα στον διεθνή και τον ελληνικό όρο, το σημαντικό είναι να ευνοείται ο συνειρμός στον έλληνα αποδέκτη.
Συμφωνώ με τον Random ότι η εισαγωγή ελληνικών όρων δεν πρέπει να γίνεται εκβιαστικά, αλλιώς θα γίνουμε καταγέλαστοι όπως οι ραδιοεκφωνητές που είχαν υιοθετήσει με ζήλο τη διαταγή της χούντας και υπερτόνιζαν μία κακόγουστη ελληνοπρεπή ορολογία στη μετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων.
Από εκείνη την οικτρή κατάσταση -βέβαια- διασώθηκε το αριστουργηματικής εμπνεύσεως «εκτός παιδιάς» του σαρκαστικού Γιάννη Διακογιάννη.