Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Οι τεχνικές πλοήγησης και στήριξης στα σιτ ιν.
#11
Το σώμα του καγιάκερ λοιπόν σε δράση  εφάπτεται  στο καγιάκ σε οκτώ σημεία,  που είναι και συμμετρικά στον άξονα του σκάφους.
Τα δύο πέλματα πιέζουν στα ποδαρικά,  οι δύο φτέρνες πατάνε στο δάπεδο (σεντίνα),  τα δύο γόνατα σπρώχνουν στις γονατίδες και  τα δύο κοκάλινα τόξα της λεκάνης,  τα λεγόμενα ισχιακά οστά,  πακτώνουν στο κάθισμα. 
Τα δύο τελευταία,  όπως ξανατονίσαμε,  παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα ζητήματα ισορροπίας,  ισότιμο με τον ρόλο των πελμάτων σε όλα τα υπόλοιπα αθλήματα,  ενώ το κάθισμα έχει θέση βατήρα.   
Παρατηρείστε ότι σχηματίζονται δύο νοητά αντεστραμμένα τραπέζια,  που γίνονται και τα δομικά στοιχεία της αλληλεπίδρασης του αναβάτη με τη γάστρα.  Ένα με παράλληλες πλευρές τη λεκάνη και τη νοητή γραμμή που συνδέει τα γόνατα και ένα δεύτερο,  πάλι με τη λεκάνη και τη γραμμή που συνδέει τις φτέρνες.
Κάντε μου τη χάρη και κόψτε πρόχειρα σε χαρτόνι ένα τραπέζιο γεωμετρικό σχήμα σε διαστάσεις μισής παλάμης.  Κρατήστε το εμπρός σας αντεστραμμένο με τα τέσσερα δάκτυλα στις κορυφές,  τους δύο αντίχειρες στη μικρή βάση και τους δύο δείκτες στη μεγάλη.
Κινήστε τώρα κατάλληλα τα δάχτυλα,  ώστε το τετράπλευρο να στρεβλώσει ελαφρά,  οι δύο βάσεις να χάσουν την απόλυτη παραλληλία και οι τέσσερεις κορυφές να πάψουν να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. 
Μόλις το απελευθερώσετε,  ελαστικές δυνάμεις το ξαναεπιπεδώνουν αμέσως.
Σε απόλυτη κυριολεξία μιλώντας,  η ελαστική στρέβλωση της λεκάνης με αντιστήριξη πρωτίστως στα γόνατα και δευτερευόντως στις φτέρνες,  είναι που ελέγχει την ισορροπία στο καγιάκ !!!
Reply
#12
Όταν λέμε ότι η λεκάνη στρεβλώνει,  μη φανταστεί κανείς ότι συμπαρασύρει στην κίνησή της και παραμορφώνει το σκαρί.
Στρέβλωση της λεκάνης σημαίνει ότι το ένα από τα δύο ισχιακά οστά τείνει να ανασηκωθεί από το κάθισμα ενόσω το άλλο,  πιέζει το κάθισμα προς τα κάτω.  Το κύτος  -φυσικά-  μένει άκαμπτο.
Ποιά όμως  -επιτέλους-  είναι η σκοπιμότητα αυτής της δράσης,  σε τι μεταφράζεται στην πράξη και πως τελικά σχετίζεται με το ζήτημα της ισορροπίας;
Μπορείτε να παρατηρήσετε,  ότι μεταδίδεται στο σκάφος ένα ζεύγος παράλληλων και αντίρροπων δυνάμενων με σημεία εφαρμογής το γόνατο και το απέναντι ισχίο,  μία ροπή που τείνει να το περιστρέψει γύρω από τον άξονα συμμετρίας του.
Η ροπή αυτή  με τον κατάλληλο συγχρονισμό και τη χρειαζούμενη ένταση,  είναι που αντιπαλεύει και εξουδετερώνει το κύμα !
Reply
#13
Υπάρχει μια κοινή χειρονομία που κάνουμε όλοι για να δείξουμε αποφασιστικότητα ή ότι μόλις συλλάβαμε κάποια καινούργια ιδέα.
Να δίνουμε γροθιά στην ανοιχτή παλάμη,  ακριβώς μπροστά από το στέρνο μας.
Στη μετωπική αυτή σύγκρουση οι δυνάμεις αλληλοεξουδετερώνονται και τα δύο μέλη ακινητοποιούνται ακαριαία.  Δεν έχει σημασία η φόρα και η ταχύτητα,  αρκεί που είναι πάντα ίσες σε ένταση και αντίθετες σε κατεύθυνση.  Η ορμή μηδενίζεται. 
Αυτό το διαφωτιστικό μοντέλο,  είναι ένα κι ένα για να περιγράψει τη μάχη του καγιάκερ με το πλάγιο κύμα ή όποιον άλλο κλυδωνισμό.  Τη θέση της γροθιάς παίρνει το σκάφος και του κύματος η παλάμη.
Η δράση του κύματος είναι γνωστή.  Απρόβλεπτη,  αιφνιδιαστική και ύπουλη.  Από την πλευρά του αναβάτη,  η δράση καλείται να είναι η στροφική δύναμη,  η ροπή,  που εμφανίζεται  -όπως εξαντλητικά έχουμε αναλύσει-  με την ελαστική στρέβλωση της λεκάνης,  ή πιο σωστά των δύο νοητών τετράπλευρων,  και χάρη στη σφιχτή σύνδεση μεταδίδεται στο σκαρί.
Πως θα μπορούσε όμως το σώμα να γεννήσει αυτή τη ροπή ή με άλλα λόγια ποιος τελικά θα στρεβλώσει το τετράπλευρο;
Ο ιστιοπλόος κρέμεται έξω από το σκάφος για να αντισταθμίσει τις δυνάμεις του ανέμου,  στον καγιάκερ τι μένει να κάνει από εκείνη την κακόβολη θέση,  βιδωμένος στο κάθισμα ;;;
Reply
#14
Οι μεγάλες πρωταγωνίστριες συνηθίζεται να βγαίνουν στη σκηνή τελευταίες,  όταν η πλοκή έχει πια λάβει αγωνιώδεις διαστάσεις.
Θεμελιωμένη γερά στο κέντρο της λεκάνης ορθώνεται μεγαλόπρεπη η σπονδυλική στήλη,  το στοιχείο του σκελετού που έχει το προνόμιο να φέρει και να διαχειρίζεται το κέντρο βάρους,  αλλά και να διατηρεί  -μέσα σε όλα-  μία αξιοζήλευτη ελευθερία και ανεξαρτησία κινήσεων. 
Έκθετος στις κακόβουλες διαθέσεις του κύματος ο καγιάκερ,  αποθέτει απεγνωσμένα στην ευελιξία της σπονδυλικής στήλης την ύστατη ελπίδα του...!
Reply
#15
(07-20-2012, 06:17 AM)giorgos ormanoglou link Wrote: Έκθετος στις κακόβουλες διαθέσεις του κύματος ο καγιάκερ,  αποθέτει απεγνωσμένα στην ευελιξία της σπονδυλικής στήλης την ύστατη ελπίδα του...!

Πάλι η έρημη η μέση θα την πληρώσει !!  Sad
Reply
#16
Έχω μια απορία. Γιώργο (ormanoglou) τι δουλειά κάνεις; Μήπως είσαι φιλόλογος;
Reply
#17
(07-20-2012, 12:19 PM)GL link Wrote: Έχω μια απορία. Γιώργο (ormanoglou) τι δουλειά κάνεις; Μήπως είσαι φιλόλογος;
Όχι φίλε GL,  δεν έχω καμία επίσημη σχέση με τη γλώσσα,  παραδέχομαι όμως ότι διατηρώ μαζί της παράνομο δεσμό…!
Reply
#18
Οι περιγραφές και οι παρομοιώσεις σου φίλε Γιώργο μας ανεβάζουν σε άλλα επίπεδα...Εσύ συζητάς τις τεχνικές πλοήγησης και μείς διαβάζουμε μυθηστόρημα!!! Σε παρακαλώ συνέχισε!!!
Πάντα ψηλά μένει η κορφή άν 'ειν και χιονισμένη,
Τόν βράχο δέρνει η θάλασσα μα πάντα βράχος μένει..
Reply
#19
Εεεετσι πείτε κύριοι.Να μη νιώθω ... :-[κάπως που δε μπορούσα ούτε να μπω μέσα σε ενα απ αυτά τα εργλεία σώματος και ψυχής.
Μήτσος.
Reply
#20
Υπάρχουν τρεις διακεκριμένοι τρόποι να διατάζει ο καγιάκερ τη σπονδυλική του στήλη έτσι,  που να παράγει την κατάλληλη ροπή,  η οποία με τη σειρά της να στρεβλώνει τη λεκάνη και αυτή  -κατά τα γνωστά-  να παρασέρνει σε συστροφή τη γάστρα που να αντικρούει το κύμαάάά…
Ο πρώτος είναι να γέρνει σύσσωμο τον κορμό στην κατεύθυνση του κύματος  μιμούμενος λίγο τον ιστιοπλόο,  που κρεμάει ολόκληρο το σώμα έξω από την κουπαστή.  Αυτό μάλιστα είναι που πρωτοδοκιμάζει ο αρχάριος,  γιατί είναι το πιο αυθόρμητο.  Η γένεση της στροφικής δύναμης να ανατίθεται στη βαρύτητα.  Σταθερή Αξία!
Το κακό είναι πως το κύμα δεν είναι σαν τον άνεμο,  που υπόσχεται διάρκεια σε χρόνο και σταθερότητα σε διεύθυνση και ένταση,  έστω κατά ριπές.
Το κύμα είναι φευγαλέο,  προσπερνάει γοργά κάτω απ’ τη γάστρα και σε εγκαταλείπει εκτεθειμένο στην ανάποδη πλαγιά.  Εκεί μένεις εντελώς ανήμπορος να αντιστρέψεις την κλίση και πέφτεις.  Η μέθοδος απορρίπτεται,  μην τη διαγράψετε όμως τελείως απ’ τη μνήμη σας γιατί αυτήν ακριβώς εφαρμόζουμε στην προχωρημένη τεχνική που λέγεται  «πλάγιασμα»  (leaning).  Με τη διαφορά ότι εκεί συνοδεύεται πάντοτε από μια βαρβάτη στήριξη.  Αφήστε που η ορμή του κύματος ξεθυμαίνει τότε περνώντας μάλλον πάνω από το κατάστρωμα παρά κάτω από την καρίνα,  αλλά καλά να είμαστε να τα παρακολουθήσουμε παρέα.
Με τον δεύτερο τρόπο σοβαρεύουν τα πράγματα.  Πεπεισμένος πλέον ο καγιάκερ,  ότι το κέντρο βάρους δεν επιτρέπεται να ξεφεύγει παράκεντρα παρά ελάχιστες μετρημένες μοίρες,  δοκιμάζει κάτι ουσιωδώς διαφορετικό.  Διατηρεί στυλωμένη κατακόρυφα τη σπονδυλική στήλη και στρεβλώνει τη λεκάνη πάνω της.  Η ραχοκοκαλιά κάμπτεται πλάγια,  στο ύψος της μέσης,  και παίρνει το σχήμα λατινικού J.  Εργάζονται  -και γυμνάζονται-  έντονα οι πλάγιοι κοιλιακοί και ολόκληρο το πλέγμα των μυών που περιστοιχίζει τη λεκάνη και τη διαρθρώνει  στη σπονδυλική στήλη και τους μηρούς.  Μόλις η κορυφογραμμή του κύματος προσπεράσει,  η ενέργεια εναλλάσσεται στην αντίθετη πλευρά.
Η διαφορετικότητα αυτής της δράσης είναι ότι η δύναμη για τη  -διαβόητη πλέον-  στρέβλωση της λεκάνης και τη γένεση της στροφικής ροπής παρέχεται άμεσα από τη σύσπαση και έλξη μυώνων και όχι από τη βαρύτητα.
Το πράγμα περπατάει κάπως αλλά δεν πάει μακριά,  γιατί εμφανίζονται αξεπέραστα μειονέκτημα. 
Η δράση είναι από τη φύση της αργόσυρτη,  νωχελική,  δεν έχει τη σπιρτάδα και την εκρηκτικότητα αλλά ούτε και την ισχύ,  που επιβάλλουν τα χαρακτηριστικά του κύματος.  Επιπλέον υστερεί σε ευαισθησία και ακρίβεια,  ενώ  -σίγουρα το σπουδαιότερο- η συνεχής και απότομη εναλλαγή της κάμψης καταπονεί ανεπίτρεπτα τους μεσοσπονδύλιους δίσκους.
Πρέπει να αποφεύγεται και ο μαθητευόμενος να αντιστέκεται στον εθισμό και να βιάζεται να την ξεπεράσει.  Και πάλι όμως μη τη διαγράψετε τελείως από τη μνήμη σας,  γιατί αυτή ακριβώς η τεχνική ξεδιπλώνεται στη θεμελιώδη διαδικασία της πλοήγησης ενός καγιάκ που λέμε «γώνιασμα» (edging).  Με τη διαφορά,  ότι εκεί γίνεται με ήπιο τρόπο,  δεν εναλλάσσεται δεξιά - αριστερά και εξουσιάζεται αποκλειστικά από τον χειριστή και όχι από το κύμα.
Ο τρίτος τρόπος είναι απλός  -κάντε όρεξη-  στην εφαρμογή,  η περιγραφή του όμως προϋποθέτει καθαρό μυαλό,  άνεση χρόνου και έμπνευση…!
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 2 Guest(s)